Seçkin Başkan

Arzu o sabah herkesten evvel uyandığında baş dönmesiyle sarsıldı. Güçlükle tutunabilmişti duvara. Bir müddet bekledikten sonra küçük adımlarla yürümeye çalıştı ve odadan çıktı. Elini yüzünü yıkadı. Rengi sapsarıydı. Derin nefesler alıp mutfağa doğru yürüdü. Dünya bir anda yeniden döndü. Hafif bir çığlık atarak kendini oturma odasına zor attı. Babası hâlâ divanda yatıyordu. Koltuklardan birine külçe gibi bıraktı kendisini. Mide bulantısından kusacak gibiydi. O sırada gözlerini açan Kadim Efendi bitkin bir halde nefes alan kızını görünce yıldırım gibi fırladı yataktan:

Nermin o gün son derece öfkeliydi. Daha fazla üsteleyememişti. Babasının sert ve kesin konuşması karşısında susmayı tercih etmişti ama yine de fırsatını buldukça Ömer'in yanlışları hakkında konuşmaktan geri durmuyor, her fırsatta onun yaptıklarının affedilemez şeyler olduğunu tekrarlıyordu...

Arif Bey Hatice ile konuşmasını karısına naklederken Müberra Hanım ağlamaklıydı. - Bilmiyorum Arif Bey, iyi mi davrandık, kötü mü? Sonunda oğlumuzun mutluluğu değil mi önemli olan. O mutlu olduğuna göre...

Arif Sıtkı Beyi uyku tutmamıştı. Bahçeye çıkmış, çiçeklerin arasında dolaşıyordu. Mis gibi bir hava vardı dışarıda.

Gece geç vakte kadar oturdu Hatice Hanım. Yemekten sonra kahvelerini içip uzun sohbetler yaptılar. Ömer inanılmaz neşeliydi. Arzu'nun gözünden kaçmıyordu kocasının coşkusu. Neden sonra yaşlı kadın ellerini dizine vurup ayağa kalkmaya çalıştı:

Hatice, Kadim Efendi'yle koyu bir sohbete dalmıştı. Arzu hemen çay demlemiş, babası ve misafiri konuşurken hızla mutfakta bir şeyler hazırlamıştı. İkramdan sonra da keyifli bir şekilde konuşurlarken kapının çalınmasıyla ayağa fırladı genç kadın:

Hatice kahvesini bitirdikten sonra fincanı uzattı. Arzu saygıyla aldı fincanı:

Hatice bej rengi pardösüsünün düğmelerini yukarıdan itibaren birkaç tane açtı. Yokuşu çıkarken terlemişti. Başının örtüsü kaymıştı, onu düzeltti. Adresi Arif Bey vermişti. Elindeki kâğıtta çizili krokiye bakarak evleri kontrol etmeye başladı. Sonunda iki odalı beyaz boyalı gecekondunun önüne gelince biraz da hayretle inceledi çevresini. Ömer Beyin onca lüksün içinden çıkıp buralara gelmişti ve kimsenin bunu aklı almıyordu. Yutkunarak ilerledi ve beyaz yağlı boyalı kapıya iki kere vurdu. Çok geçmeden karşısında hakikaten çok güzel bir genç kadın vardı. Hayretle

Müberra Hanım odaya girer girmez yardımcıları Hatice'ye döndü: - Neler oldu Hatice? Arif Bey yatağın ayakucundaki bölümde, balkon kapısının yanında duran bambu koltuğa oturmuştu. Kaşları çatık bir şekilde dinliyordu. Hatice her zamanki sakinliğiyle olanları anlattı:

Arif Sıtkı Karaman ve Müberra Hanımın tatilleri on beş günün sonunda sona erince dinlenmiş bir şekilde evlerine döndüler. Nermin anne ve babasını her zamanki gibi şikâyetlerle karşıladı:

Müberra Hanım otelin restoranında bahçeye bakan pencerenin önündeki masada oturmuş kahvesini yudumluyordu. Arif Sıtkı Bey şirketiyle telefon görüşmesi yapmak için resepsiyona gitmişti. Yaşlı kadın bol köpüklü Türk kahvesinden büyükçe bir yudum alarak yutkundu. Aklı Ömer'deydi. Gözleri zaman zaman uzaklara dalıyordu. Oğlunun yaptığı evlilikten asla memnun değildi ama onu çok özlemişti. Bu sırada masaya gelen Arif Bey onun dalgın halini görünce gülümsedi:

Arzu dikkatle dinliyordu Ömer'i. Kadim Efendi erken yatmıştı. Bu yüzden genç çift de erkenden odalarına çekilmek zorunda kalmışlardı. Uykuları yoktu, yatağın üzerine oturup sohbet ediyorlardı. Ömer sabah olanları anlatmıştı karısına.

Nermin telefonu kapattıktan sonra hiçbir şey olmamış gibi ağzında sakızıyla televizyonun karşısına geçti. Az önce Hatice'nin getirdiği neskafeden yudumlamaya başladı.

Günler hızla geçiyordu. Arzu, İngilizce çalışmalarına başlamıştı.

Arif Sıtkı Bey ve Müberra Hanım on beş gün kadar sürecek bir seyahat için hazırlıklarını bitirmişlerdi. Arif Bey Antalya'da bir arkadaşının otelinde on beş günlük rezervasyon yaptırmıştı.

Arzu sabahları herkesten erken kalkıyordu. İlk işi çayı koymak ve kahvaltıyı hazırlamaktı. Kocasını aç göndermek istemiyordu. Evleneli on beş gün olmuştu.

Bekir saygıyla ve çekinerek arkasına döndü: - Bu karşıdaki beyaz ev efendim.

Birkaç sıradan cümlenin ardından kapattı telefonu Arif Bey. Kıyamıyordu oğluna. Çok kızgındı ama yine de özlemişti Ömer'i. Neredeyse on beş gün oluyordu evden gideli. Evlendiğini öğrenmişti. Kahvesini bitirip yerinden kalktı. Canı hiçbir şey istemiyordu. Ceketini giyip odasından çıktı: - Kızım ben çıkıyorum. Arayan olursa not alırsın.

Arif Sıtkı Bey ofisinde yalnızdı. Az önce Denizli'den gelen misafirlerini uğurlamıştı. Sekreterine bir kahve getirmesini söylemiş ve deri koltuğuna yaslanarak ayaklarını uzatmıştı. Sekreter kız kahvesini getirdiği zaman elini kaldırdı:

Gülten'den ayrıldıktan sonra yeniden vitrinlere bakarak Mecidiyeköy'e doğru yürümeye başladı Nermin. Arkadaşıyla konuştuklarını, ona söylediklerini, bir de söyleyemediklerini düşünüyordu.