Seçkin Başkan

Ozan tedirgin iki adım attı. Uzun bir masada oturan yakışıklı adamı görünce onun bakışlarının Zeynep'e ne kadar benzediğini düşündü. Kerim Bey odasına giren delikanlıyı gözlüklerinin üzerinden uzun bir süre süzdü...

Önüne çıkan siyah bir araba duraklamasına sebep oldu Ozan'ın. Yana kaydı bir adım. Arabanın sağından dolaşmak istedi ama ön kapıları açılan arabadan iri yarı iki adam inerek Ozan'ın karşısına dikildi!

Yıllar sonra vatanına dönmüştü Selim. Yirmi bir yıl önce çekip gittiği vatanına. Uzaklarda ayaklarının üzerinde durmayı becermiş, kendine yeni bir hayat kurmuştu. Hali vakti iyiydi. Bayan giyeceği üzerine çalışıyordu...

Suzan açıklama yapmak zorunda kaldı: "Beyefendinin kesin emirleri var. Cemile Hanımın kimseyle görüşmesini istemiyor. Ama ben acıdım haline. Ne olur siz de bana anlayış gösterin. Bu ziyaret aramızda kalsın!"

Uludağ'daki gezinin üzerinden bir hafta geçmişti. Bu bir hafta zarfında sanki uzun yıllar birliktelermiş gibi daha bir bağlanmıştı gençler birbirlerine. Ozan her zaman ilişkisinin ileriye dönük olduğunu söylüyordu...

Cemile Hanım şaşırmıştı. Hafifçe inledi. Suzan bilmiş bir tavırla odadan çıktı. Bundan sonra görev yapacağı yeri tanımak niyetindeydi. Cemile Hanım odada yalnız kalınca gözlerinden damlalar süzülmüştü...

Cemile Hanım sessizce dinliyordu olanları. Hayatının hiçbir saniyesinde kendi inisiyatifini kullanma hakkı yoktu. Bir insanın yaşaması için gereken özgüveni elinden alınmış bir robot haline sokulmuştu...

Turgay Beyin yanında otuz yaşlarında orta boylu bir bayan duruyordu. Yusyuvarlak bir yüzü, gri renkli iri gözleri vardı. Siyah saçlarını geriye doğru taramış, böylece de geniş alnı iyice ortaya çıkmıştı...

Selim ağabeyi geldi aklına... Yıllar önce deliler gibi sevdiği insandan ayrılmak zorunda kalmış, buna engel olamamış, yitirdiği sevgisinin ardından alıp başını gitmişti. Yıllardır ne bir haber, ne bir iz vardı kendisinden...

Asuman Hanım gülümsedi yeğenine. Yüzünde bir tedirginlik vardı. Gözlerinin altı hafifçe şişmişti. Bunun nedeni ise bütün gece uyku uyuyamayıp sabaha kadar yatağının içinde dönmesiydi...

Arkasına yaslanarak düşünmeye başladı Kerim Bey... Bunca sene bir pürüz çıkmadan işlerini halletmiş, başka insanların hayatını onların olurunu bile almadan kendi isteğince yönlendirebilmişti. Ancak!..

Halil, arabasını çalıştırıp gaza yüklendi. Ozan evinin kapısından girdikten bir iki dakika sonra beyaz arabasını evin karşı kaldırımına çekmiş, dikkatle çevresini incelemişti. Saatine baktı. Gece on bire geliyordu...

Asuman Hanım birkaç saat önce Kerim Beyin söylediklerini nakletmedi Zeynep'e. İçinde beliren tedirginlik ve önsezileri Zeynep'in bu ilişkiden kaynaklanan mutluluğunun çok uzun sürmeyeceğini söylüyordu...

Münevver Hanım sevgiyle seyrediyordu oğlunu. Onun anlattıkları, söyledikleri bir annenin duymak isteyeceği şeylerdi ama yine de içine bir huzursuzluk yerleşmişti bir anda. Kendisi de şaşırdı hissettiklerine...

Bu genç kıza karşı tertemiz duygular besliyordu içinde Ozan... Onun her halinden hoşlanıyor, büyük bir hayranlık duyuyordu. Hayaller kurmaya başlamıştı. Geleceğinin her sahnesinde Zeynep'in bir yeri vardı artık...

Asuman Hanım cevap vermedi Kerim Beye. Oysa Zeynep'i savunmayı ne kadar çok isterdi. Kendi hayatı geldi aklına. Aynı baskıyı çocukluğundan beri üzerinde hissetmişti. Bir yuva kurma özlemiyle geçirmişti yıllarını...

Ozan kendini bir kuş gibi hafif hissediyor ve yaramaz bir çocuk gibi içi içine sığmıyordu. Bir anda yaşayabileceği bütün mutlulukları yaşamak ister gibiydi. Dünya gözüne bir başka görünüyordu...

Tekerlekli sandalyeyi banyo kapısına kadar sürdü. Sonra kucaklayarak indirdi kadını. Bir saat sonra mis gibi yıkanmıştı Cemile Hanım. Sandalyesinin örtülerini değiştirdi. Kadının saçlarını taradı...

Kerim Bey arkasına yaslanarak cebinden piposunu çıkarttı. İçini doldurarak tütünlerin yerleşmesi için masaya vurdu. Sonra yaktı. Dumanlar yoğun bir şekilde tavana doğru yükselmeye başlamışlardı...

Asuman Hanım hiç konuşmadan oturuyordu. Kahvaltısından sonra aynı yere gelip ağabeyi gibi günlük gazeteleri okumaya başlamıştı. Sonunda Kerim bey elindeki gazeteyi katlayıp sehpanın üzerine bıraktı. Kaşları çatıktı!..