Yetenekli Kalemler

Elindeki gazeteye bakarken kederli bir şekilde dedi ki: “Eğer bu dünyaya umumi bir bela gelecek ise galiba bu Filistinli mazlumlar sebebiyle gelecek...” Yüreğimi dağladı bu söz... Eğildim kulağına:

Okumayan bir toplum... Sosyal medya... Sanal âlem...

Sevgili anneciğim babacığım, sizlere şunları söylemek istiyorum: Her ne kadar sizin çocuğunuz olsam bile sizden farklı bir kişiliğe sahibim. Denemeler yaparak öğrenirim. Bana oyunlarımda, arkadaşlıkta ve uğraşılarımda biraz özgürlük tanıyın. Beni her yerde korumaya ve kollamaya çalışmayın. Bana yanılma payı bırakın. Kendi işimi kendim görmeye alıştırın, büyüdüğümü başka nasıl anlarım? Her ne kadar  büyüsem de ara sıra çocuk gibi davranabilirim. Bunu önemsemeyin ama beni fazla şımartmayın. Bana yerli yersiz söz vermeyin. Sözünüzü tutamayınca size olan güvenim azalır. Beni dinleyin. Öğrenmeye en yatkın olduğum anlar soru sorduğum anlardır. Açıklamalarınız kısa ve özlü olsun. Öğütlerinizden çok davranışlarınızdan etkilendiğimi de unutmayın. Birbirimize olan saygı ve sevginin azaldığını görmek beni üzer.

Bu iki kelime birbiriyle oldukça iç içe geçmiş ve bağlantılı bir durumda aslında. Neden mi? Bakıyorsunuz mutlu olan insanlara çoğunlukla korkudan eser yok. Kendisinden gayet emin ve gayet mutlu? “Bunu nasıl başardın, nasıl yapıyorsun?” denildiğinde de “bilmem, ben hep böyleyim” diyor.  Sonra soruyoruz kendimize “ben neden böyle değilim” diye. Çoğumuz şöyle düşünebilir aslında; “yok canım öyle değildir, vurdumduymazlıktır, genişliktir o.”   

Türkiye Yazarlar Birliği kurucusu ve şeref başkanı D. Mehmet Doğan dar-ı bekaya irtihal etti. Kendisi Türkçe sevdalısı velut bir yazar, kıymetli bir kültür insanı, inançlı bir münevver, değerli bir mütefekkir, yeri doldurulamaz bir dava adamıydı. Dilimize, edebiyatımıza, kültürümüze, düşünce dünyamıza, gençliğimize velhasıl milletimize büyük hizmetler yaparak bu fâni dünyadan terk-i diyar eyledi.  

Azerbaycan’da, büyük zaferin ardından “Galip Halk, Galip Millet Psikolojisi”nin yaşandığı söylenebilir. Millî ruh ve hissiyat zirvede. Bunu, 26 Haziran’da kutlanan “Silahlı Quvveler Günü” kutlamalarında da hissettik. Gazetelerde, TV yayınlarında zaferin coşkusu, milli ve güçlü ordunun ehemmiyeti, askerlerin kahramanlıkları ve Azerbaycan-Türk kimliği vurgulandı.

Yaz tatilimizin 1 aylık kısmını, hanımımın aile büyüklerini ziyarete geldiğimiz Bakü’de geçirdik. Kardeş vatandaki müşahedelerimi aktarmak istiyorum. Azerbaycan, kararlı, cesur liderliği; güçlü, kahraman ordusu ve Türkiye’nin desteğiyle 2020 yılında Karabağ zaferini kazandı. 2023 Eylül'ündeki antiterör emeliyatı (operasyon) ile Hocalı, Hocavend, Hankendi şehirlerinde tam kontrol sağlandı. Çarlık Rusya’sının eseri! 200 yıllık Karabağ meselesi askerî üstünlükle, 3 yıllık sabırlı, kademeli, ferasetli siyasetle çözüldü.

-Söyleyemem, o işte. Tarif de edemem, anlar.

Bir tarihte iki arkadaşa sataşan bir münasebetsiz taş atarak birisinin kafasını yarar. Kafası yarılan tutar taş atana para verir. Oradan ayrılıp giderken arkadaşı der ki: -Bize yaptığı hakaret yetmezmiş gibi bir de taş atıp kafanı yardığı için ona tuttun para verdin!

Ana baba sevgisi, çocuk için güvenlik duygusuna destek olur ve bu duygu yücelir. Çocuk önceleri annesiz, daha sonraları babasız da kalınca güven ortamından uzaklaştığını sanır. İlk beş yaşa değin ‘anne’ bir çocuk için olmazsa olmazlardandır. Altı yaşından itibaren de ‘baba’ yitirilmeyecek, ayrı kalınmayacak bir güven ögesidir.

Adam uykusuna sak birisiydi. Yani ne kadar derin uyursa uyusun, en ufak bir gürültü patırtıda uyanıverirdi. Yine böyle bir gece evde bir tıkırtı hissetti... Hemen evine hırsız girebileceğini düşünerek yerinden fırladı. Gerçekten de eve hırsız girmişti. Hırsız da zaten en ufak bir gürültüye duyarlı olduğu için ev sahibinin uyandığını anlamıştı. Ev sahibi haykırarak hırsıza doğru seğirtti... Ne derler sıdk ile kaçana hışm ile koşan yetişemez... Hırsız atik bir davranışla adamın elinden kurtulup kendini sokağa atmayı başarmıştı. Ev sahibi arkadaş hırsız önde bir kovalamacadır başlamıştı...

Mahalleye taşındıkları günden beri kimse ile tanışıp da arkadaşlık kuramıyordu esmer renkli çocuk. Okula gittiğinde bile sınıfta arkadaş edinmekte zorluk çekmişti. Annesine söylediğinde “çocukların böyle arkadaşlıklara kolay alışamayabileceğini ama zamanla çok arkadaşı olacağını" söylemişti ona.

Takımlarda olağanüstü performans yakalamak için her şeyin uyumlu olması gerekiyor. İç çekişmeler, kişisel hesaplar, duyarsızlıklar başarısızlığı garanti eder. Yeni bir ürün geliştirmek, kalite, müşteri hizmeti, vizyon, misyon gibi büyük ve zor hedefleri başarabilmek için; farklı yeteneklerin, karakterlerin, bakış açılarının takım içinde bir araya getirilmesini zorunlu kılıyor. Bu da beraberinde birçok problem getirmektedir. “Biz böyle bir şeyi daha önce hiç yapmadık”, “Bu imkânsız”, “Zamanımız çok kısıtlı”, “Hayır, bu böyle olmaz...” gibi tepki ve ifadeler kullanan, konulara olumsuz yaklaşan, sürekli kendi fikrini savunan, yeni fikirlere pek açık olmayan, takımını endişelendiren, takım içinde bu tür davranışları ile takımın uyumunu bozan kişiler olabilmektedir. Bu kişiler takım içinde herkes tarafından bilinir fakat onlarla nasıl geçinileceği önemlidir.

İnsanlık özümüz geri plana itildiğinde, “sevgi, saygı, adalet duygusu, hakkaniyet, gerçek vicdan” vb. nadide duygu ve davranışlarımız kaybolmaktadır.

İnsan, varlıklar arasında; bakıma, eğitime ve öğretime en çok muhtaç olanıdır. Yeni doğan çocuk, aciz ve korunmaya muhtaçtır. Kendi başına hayatını sürdürmesi, çevreye intibak etmesi imkânsızdır.

Yıkmak ve tahrip etmek çok kolaydır. Yapmak ve inşa etmek ise bir o kadar zordur. Bilgi ister beceri ister kudret ister irade ister azim, sabır, kararlılık ve inanç ister. Mimar Sinan, emrine verilen yüzlerce işçiyle Süleymaniye Camii'ni yapmaya başladığında 61 yaşındaydı. Her bakımdan Devlet-i Aliye'nin kudretinin zirvesinde olduğu bir dönem olmasına rağmen, inşaat 1551-1557 yılları arasında tam 6 yılda tamamlanabilmiştir. Bu muhteşem eser, 467 yıldır dimdik ayakta durmaktadır. Yüzyıllar boyunca onca deprem geçirmesine rağmen duvarlarında en ufak bir çatlak bile oluşmaması, Koca Sinan'ın ne büyük bir sanatkâr olduğunun göstergesidir.

Empati diğer kişiyi rahatlatmanın bir yoludur. İnsanlar diğer kişi tarafından rahatlatılmak, anlaşılmak ve kabul edilmekten hoşlanırlar. Sadece sözlerin duyulması değil sözlerin ardındaki mesajın da anlaşılması önem taşır.

Empatiyi kuramamayı bir iletişim eksikliği olarak görürsek, bu becerinin yokluğu en çok eşler arasında, çocuklar ile ebeveynler arasında ve iş ortamında kendini hissettirmektedir. Şimdi empatinin hem kişisel hem de toplumsal hayattaki önemini adım adım ele alalım.

Hayatımızın her anında birileri ile sürekli iletişim içindeyiz. Bu iletişim bazen kısa süreli bazen de uzun olur. İletişimde bulunduğumuz ister çalışma arkadaşımız ister akrabamız ister eşimiz olsun aslında iletişimdeyken istediğimiz “anlaşılmaktır.” İletişimin belki de özünde bulunan şey; anlaşılmak ve anlamak. Karşımızdaki kişilerden bunu beklerken acaba biz karşımızdaki kişiyi anlayabiliyor muyuz?

Eğitimli olduğumuzda, iyi bir anne iyi bir baba olduğunuzda, iyi bir anneye iyi bir babaya iyi bir çevreye sahip olduğunuzda. İyi bir öğretmen iyi bir okul iyi bir eğitim sistemine sahip olduğunuzda, dinimizi, dilimizi, tarihimizi doğru öğrendiğimize; millî manevi değerlerimize sahip çıktığımızda birçok şey olumlu yönde değişir...