Abdüllatif Uyan

Peygamber Efendimiz "aleyhisselâm" ve şânlı sahâbîler, Uhud harbinden dönmüş, Medîne'ye giriyorlardı. Kadın ve çocuklar, yollara dökülmüş, gâzileri karşılıyorlardı. Hepsi de aynı kişiyi merak ediyordu.

Bâyezid-i Bistâmî hazretlerinin yaşadığı devirde binlerce evliyâ vardı. Ama zamanın kutbu, bir "Ümmî demirci" idi. Hazret-i Bâyezid, bu kadar velî varken, "Kutubluk makamı"nın neden bir demirciye verildiğini öğrenmek için o demirciyi bulup, girdi dükkânına: Demirci, o sırada, örs başında demir dövüyordu.

Ahmet Şemseddin Marmaravî hazretlerinin talebelerinden biri, ondan habersiz medreseden ayrılmayı düşündü bir gün.

Mazhar-ı Cân-ı Cânân rahmetullahi aleyh, yediği lokmalarda, çok titiz davranır, "Şüpheli" bir yemeği yemezdi aslâ. Bir gün nasıl olduysa "Allahtan gâfil" birinin ekmeğini verdiler kendisine.

Ahmed Şemseddin Marmaravî "rahmetullahi aleyh" hazretleri, Manisa'nın Saruhan Mahallesi, Yiğitbaş Sokaktaki câminin bahçesinde yatıyor. Şöhreti ülke sınırlarını aşmış, Mısır'a ulaşmıştı hattâ. Şöyle ki;

Bir gün, Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri talebeyle sohbet ediyordu ki, ihtiyâr bir kimse geldi bu zâtın huzûruna. Ancak inanmıyordu büyüklüğüne.

Mazhar-ı Cân-ı Cânân rahmetullahi aleyh hazretlerinin kendi üstâdına olan ihlâsı, sevgisi ve muhabbeti fevkalâde çoktu.

Bir hanım sahâbî, Resûlullah Efendimize "aleyhisselâm" hediye olarak "Bal" göndermişti bir gün. Efendimiz hediyeyi alıp, kabını geri gönderdiler.

Resûlullah Efendimiz "aleyhisselâm", bir gece, Hazret-i Âişe validemiz ile baş başa otururken bir ara mübarek başını Hazret-i Âişe'nin "radıyallahü anha" kucağına koyup, "Yıldızları" seyre koyuldu. Hazret-i Âişe ise "Dolunayı" seyrediyordu.

Mazhar-ı Cân-ı Cânân rahmetullahi aleyh, vefâtına birkaç gün vardı ki, insanlar akın akın sohbetine geliyordu devamlı.

Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretlerinin her duâsı kabul olurdu. Bir gün, huzûruna dostlarından biri gelip; - Efendim, duâ edin de Hak teâlâ bana bir oğul versin, diye yalvardı.

Ahmet Kuseyrî hazretleri, 1500'lü yıllarda Hatay'da yaşadı ve orada vefat etti. Türbesi Şenköy'dedir. Bir akşam, âcilen talebeyi toplayıp;

Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri anlatıyor: Yaşım onsekizdi ki, "Seyyid Nûr"dan bahsetti bir arkadaşım.

Mazhar-ı Cân-ı Cânân Rahmetullahi aleyh, henüz çocukken rüşd ve hidâyet nûrları parlıyordu alnında.

Ahmet bin Âsım Antâkî hazretleri, Antakya'da yaşayan bir Allah adamıdır. Bir gün tanıdığı bir kasap dükkânının önünden geçerken durdu ve dikkatle baktı içeriye. Soyulup asılmış bir koyun gövdesi vardı çengelde. İçeri girip selâm verdi.

Allah dostlarından Eşrefzâde Bursavî hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Anne baba, evlâdından râzı olursa, Allahü teâlâ da, o evlâttan râzı olur, buyurdu.

Abdülmuttalib yıllar önce; - Yâ Rabbî! Bana on oğul verirsen, birini senin için kurban edeceğim, diye nezr etmişti.

Mazhar-ı Cân-ı Cânân, İmâm-ı Rabbânî hazretlerini çok sever, kendisini uyanıkken görürdü çoğu zaman. Bir gün, bir tanıdığı Serhend'e gidiyordu.

Mazhar-ı Cân-ı Cânân rahmetullahi aleyh, zamanın bir tânesi idi. Üstâdı "Seyyid Nûr"dan, feyz alarak tasavvufun en yüksek zirvesine yükseldi.

Bâyezid-i Bistâmî hazretlerine, bir gün birkaç talebesi gelerek; - Efendim, falan köyde bir evliyâ zat var, dediler. Büyük velî;