Ayşe G. Tunceroğlu

Milletçe, dört gözle 17 Aralık'ı beklediğimiz bugünlerde basın yayın organlarımızdan yükselen seslere bakarsak, AB'ye "lâyık" olmak için daha çook fırın ekmek yememiz gerektiği sonucu çıkıyor. "İğneyi kendine çuvaldızı başkasına batır" atasözü bizim atasözümüzdür ama biz iğneyi de, çuvaldızı da kendimize batırmaktayız.

Avrupa Parlamentosu Başkanı Türkiye'yi Avrupa'da yanlış tanıyorlar deyip durdu. Yanlış bile olsa tanıyorlar. Yanlış bile olsa bir şeyi tanıyorsanız, yanlışınızı düzeltme imkânınız vardır.

Haberleşme vasıtalarının bu kadar gelişmesinden önce, özellikle de televizyonun keşfinden önce herhalde insanlar daha mutluydu. Dünya kuruldu kurulalı yeryüzünde acı var, zulüm var, savaş var, ama eskiden dünyanın bir köşesinde olup bitenlerden öteki köşedekiler haberdar olmuyordu.

Her seçimden sonra, sonuçları gösteren ABD haritaları basılır. Cumhuriyetçi Parti'ye ve Demokratik Parti'ye oy veren eyaletler renk farkıyla gösterilir.

Fransız tarihçi Albert Sorel'in bir sözü vardır: "Dünya gömlek değiştireceği zamanlarda hadiseler sakınılmaz bir kader halini alırlar."

Amerikan halkı "ırmak geçerken at değiştirilmez" dedi. Yahut şöyle diyelim: Irmak geçerken filden inip eşeğe binilmez dedi.

Diyarbakır 16'ncı Tugay Komutanlığı'nda görevli yüksek rütbeli bir subaydan bir e-posta mesajı aldım. (Kendi isteği üzerine ismi bende mahfuzdur). Belli ki yüreği hizmet aşkıyla çarpan, yaralara merhem olmak için çırpınan bir subayımız. "Derdimizi duyurmamıza yardımcı olun" diyor.

Her ramazanda sandıktan çıkarılan meşhur bir soru var: "Eski ramazanlar nasıldı?" Yaşını başını almış olanların, hatta orta yaşlarını sürenlerin eski ramazanlardan bahis açması âdet olmuştur.

ABD cumhurbaşkanı adayları televizyonda canlı yayınlanan, üçüncü ve son tartışma programlarını da yaptı, artık meydanlarda, salonlarda son kozlarını oynuyorlar.

Geçenlerde Yusuf İslam'ın ABD'ye sokulmadığını duymuşsunuzdur. Washington'a gitmek üzere kızıyla Londra'dan kalkan uçağa biniyor; uçak ABD hava sahasındayken Washington yerine Maine'de bir askerî hava meydanına acil iniş yapıyor ve FBI ajanları Yusuf İslam'la kızını indiriyor, sorgu sual derken ertesi gün gerisin geriye Londra'ya gönderiyorlar.

Türk Ceza Kanunu Meclis'ten geçmeden önce yapılan iki değişiklik üzerinde pek durulmuyor. Son Hükümler bölümünde 344'üncü madde bir erteleme getirdi. Çevre ile ilgili iki maddedeki cezaların uygulanmaya başlanması iki yıl sonraya bırakılmış. "Belediyelerin parası yok, arıtma sistemi kurmaları için iki yıl gibi bir süreye ihtiyaçları var, ne yapalım belediye başkanlarını hapse mi atalım?" deniyor.

Amerika'ya geldiğim sene Hürriyet Heykeli çelik kafes içinde, tamirdeydi. Ertesi sene (1986) açılışı yapıldı. O günlerde Hürriyet Heykeli'nin ilhamıyla Amerikan basınında insan hakları, hürriyet, göçmenlik, Amerikan milleti konularında pekçok yazı çıkıyordu.

Tarihler yazar, Fatih İstanbul surlarını kuşattığında Ayasofya'da papazlar meleklerin cinsiyetini tartışıyormuş! Fatih gelmiş geçmiş en büyük topu döktürmüş, zamanının en ileri teknikleriyle surları dövüyor. Papazlar halka olmuş: Melekler erkek mi dişi mi?

Amerika'nın en itibarlı edebiyat dergilerinden biri olan The Virginia Quarterly Review'in son sayısı 11 Eylül ağırlıklı yayımlandı.

Zina TCK'ya suç olarak girsin mi girmesin mi? tartışması sürüp gidiyor. Kendi kendime bazı sorular sorup cevaplar bulmaya çalışıyorum: Zina şikâyete bağlı suç kapsamına alınırsa...

Türkiye'de yabancılara mülk satışı tartışılıyor. Kimileri "Vatandan bir karış yeri satamazsınız" derken kimileri de "Akıllı olun, memlekete yabancı sermaye girişini sağlamak gerek. Vatanın satıldığı falan yok!" diye cevap veriyor.

Amerika'da üniversite bursu veren kuruluşlardan biri adaylardan kompozisyon yazmasını istiyor. Konu şu: Savaşın prensipleri değişti mi? En fazla 3.500 kelime ile açıklayacaksınız. Benim içimden tek bir kelime geçiyor: Hayır!

Şikâyet aynı: Alt yapı yetersiz! Alt yapı yetersiz mi değil mi bilmem, alt yapıyı görmüyorum. Ama üst yapıyı görüyorum. Üst yapı, yani insanlar!.. Aslında işin altı da üstü de "insan"dır ya!

Gemi gecenin karanlığında Çanakkale Boğazı'ndan, tam Âbide'nin önünden geçerken uzun uzun düdük çaldı. Karanlık, soğuk, hırçın dalgaların uğultusu arasında yükselen bu kalın, boğuk ses ile ürpermemek mümkün değil.

Gemi Rodos limanına demir atarken yüreğimiz hopladı. Rıhtımın hemen ardında bembeyaz bir minare. Bir önceki akşam yemeğinde kaptan mikrofonu alıp küçük bir uyarı yapmıştı." Yarın sabah Rodos'ta olacağız.