Fuat Bol

Başbakan Bülent Ecevit, Mayıs ayı olağan MGK toplantısına katılamadı. Kendisine konsültasyon yapan doktorlar, Ecevit'in uzun süreli bir toplantıya katılamayacağını açıkladılar. Halbuki, Ecevit'i hastaneden taburcu eden aynı doktorlar, ona, "iş görür" raporu vermişlerdi. Biz de bu raporu değerlendirirken; acaba bu doktorlar, sayın Ecevit'in ne işle iştigal ettiğini biliyorlar mı, diye sormuştuk!

Bilindiği gibi MGK, tarihinde ilk kez Başbakan'sız toplandı. MGK'nın gündemindeki konular ise, değil sağlık sorunları ile boğuşan bir koalisyon Başbakanını, uyum içinde olduklarını iddia ettikleri mevcut hükümeti bile aşıyor!

Başbakan sayın Bülent Ecevit'in sağlık problemlerini bizim gibi bütün dünya da dikkat ve ibretle izliyor! "Ben iyileştim. Görevimin başındayım!" dediği, taburcu olduğu gün bile, sayın Ecevit'in beyni kendisine isyan halinde idi!

Bizim milletin ön sezisi gerçekten calib-i dikkattir. Kemal Derviş, seçilmeden hükümete bakan olarak alındığında; millet, onun performansına bakıp hükümetin 4. ortağı olduğunu, daha işin başında söylemişti. Parlamentonun milletin ne kadar gerisinden geldiğine bakın ki, bu durumu, aynı hükümetin üyeleri, o vakitler inkâr ederken, bugün itiraf etmek zorunda kalıyorlar!

57. Hükümet en zor sınavını AB kapısında veriyor. Her ne kadar Hükümet, istikrarı temin iddiasıyla iktidarda bulunuyorsa da, yapısındaki üçlü oluşum ve bunlardan her birisinin ayrı telden çalması ve kendilerine göre saplantılar sergilemesi, kendiliğinden bu zorluğu doğuruyor.

Ülkemizin içine düşürüldüğü perişanlığın derecesine bakın ki, bu ülkenin istikbali diye gösterilen ve bütün değerleri emanet edilen gençliğinin yüzde 79'u burasını terketmek istiyor!

"Kutlu Doğum"un 141'incisini idrak ettik. Şair ne güzel söylemiş: "Muhabbetten Muhammed oldu hasıl. Muhabbetsiz Muhammed'den ne hasıl?" O Server-i Kâinat nasıl övülmüşlerin Sultanı olmasın ki, O'nu Âlemlerin rabbi olan Allahü teâlâ bizzat kendi 'Nur'undan yarattı ve övdü. Bizzat Cenab-ı Hakk'ın senâ edip yücelttiğini, tavsife ve övmeye, beşerin takati ve haddi olabilir mi?

Üstad Necip Fazıl'ı 1983 yılında kaybettik. Daha dün gibi; ama, hesaba vurursanız, aradan koca bir l9 sene, su gibi akıp gitmiş. Türk fikir ve sanat hayatında onun bıraktığı boşluk, her geçen gün daha da derinleşerek dipsizleşti ve meydan yeri ne idüğü belirsiz köksüzlere kaldı.

Siyasette, bizde eskiden beri; siyasi partilerin başına paraşütle insan getirilmesi âdettir. Bunun son örneğini, Mehmet Ali Bayar'ın ABD'deki görevinden istifa ettirilip, Demokratik Türkiye Partisi'nin başına getirilişinde gördük.

Erkan Mumcu genç bir siyasetçi. ANAP'ın kurmaylarından.. Kongre'de, en çok oyu alıp parti yönetimine seçilen ve bu yüzden Genel Başkan Vekilliğine getirilen dobra bir insan. Kamuoyu, kendisini dobra çıkışları ile tanıyor. Gerçekleri yalın bir anlatımla dile getirdiğinden, siyasi bulunmuyor(!) ve bu yüzden alışageldik siyasilerce 'sivri dilli' addediliyor.

Özellikle, bir kısım özel televizyonlar, konu zorluğu çektiklerinden midir, yoksa; mahut merkezlerin maksatlı talimatları doğrultusundan mı bu tür yayınlara ısrarla yer veriyorlar, bilmiyoruz! Din gibi kutsal bir meselede; ilgili ilgisiz kişileri ekranlara çıkartarak, milletin zihnini allak bullak ediyorlar. Cenab-ı Hakk; 'Sizin dininizi kemale erdirdim ve üzerinizdeki nimetimi tamamladım..' buyuruyor. Dolayısıyla İslam Dini, bütün berraklığı ve aydınlığı ile güneş misali ortadadır.

Demokrasilerde seçim, milletten güç almak güven tazelemek ve yenilenmek manalarına gelir. Diğer bir deyişle seçimler, demokrasinin süpap ayarlarıdır. Seçilmişlik olgusunun olmazsa olmaz aracıdır.

Başbakan sayın Bülent Ecevit'in sağlığı ile ilgili olarak, bundan önce iki yazı yazmış ve; hem kendisi hem de millet adına 'işi tadında bırakma' nezaketini göstermesini talep etmiştik. Yine o yazılarda belirttiğimiz gibi, sayın Ecevit'in şair ruhluluğundan kaynaklanan çok hassas ve duygusal bir yapısı var.

Kıbrıs'taki fiili durumu, yani mevcut iki ayrı devletin varlığını dünya tanımadı. BM ve BM Güvenlik Konseyi üyeleri, Kıbrıs denince hep Güney Kıbrıs Rum Yönetimini muhatap aldılar. KKTC'yi görmezlikten gelerek yok farzettiler.

Geçen hafta üç günlüğüne, Adapazarı-Akyazı'daki İhlas Kuzuluk Kaplıcaları'na gittim. İşlerimizin yoğunluğu sebebiyle dönmek zorunda kaldık ama, aklım orada kaldı! Tabiatın her ilkbaharda yeniden yeşil örtüye bürünüp, hayat iksirini bütün canlılığıyla billurlaştırdığı bu güzide beldemiz, huzur arayanların arayıp da çok zor bulabilecekleri bir mekan.. O yerin, 8-10 sene önceki halini de bilirim. Derme çatma 3-5 kulübeden ibaret; mezbeleliği andıran bu mekanda insanlar, en ilkel şartlarda çamur banyosu yapardı!

Türkiye'nin hedefi; AB'nin içinde hatırı sayılır saygın bir üye olarak yer almak mıdır, yoksa; şimdiye kadar olduğu gibi, şahsiyetsiz bir şekilde, benliğinden kopmuş, başıboş yığınlar halinde Avrupa'nın varoşlarında dilenmek midir?

Koalisyon hükümetinin asıl çatlağı; kendi içinden beceremeyip de, becersin diye ABD'den getirttiği ve ekonomiyi emanet ettiği Devlet Bakanı Kemal Derviş'tir! Malum; Kemal Derviş, seçilmiş yani milletvekili değil. Ama, bütün seçilmişlerden daha aktif!

Başbakan Bülent Ecevit, ilerlemiş yaşına ve bedeni sıhhatindeki rahatsızlığına rağmen; Türkiye'mizin çok hassas dengeler üzerinde olduğunu, özellikle ekonomide alınan kararların titizlikle sürdürülmesi gerektiğini ve kendi yokluğunda oluşacak siyasi krizin ülkeyi büsbütün kaosa iteceğini ve çekilen bunca sıkıntının boşa gideceğini ifade ile, 'çekilmeyeceğini' beyan etti.

Neredeyse her gün yeni bir siyasi parti kurulurken, mevcut partiler içerisinde en eskisi 1983 doğumlu! Bırakın Cumhuriyetin kuruluşunu; demokrasiye geçtiğimiz 1950 senesinin tarihini taşıyabilen siyasi partimiz yok! Sadece bu hal bile, demokrasimizin ne denli netameli olduğunu ve ne tür badireler atlattığını anlatmaya kâfidir!

200 senedir Batılılaşacağız diye çırpınıyoruz; son 50 senedir de demokratikleşeceğiz diye didinip duruyoruz. Her iki hususta da geldiğimiz yer ortada; Batı'nın kenar mahallesinde, türedi bir dilenci konumumuz yanında, demokrasi adına da, milleti cambaza baktırıp, benim diyen tiyatroculara taş çıkartan bir demokrasicilik oyunumuz var!