Hasan Sarıçiçek

Büyük balık, küçük balığı yutarmış. Ne acı ki, "Endüstriyel spor"un o saf duygulardan nasıl bir fırsat ekonomisi ortaya çıkardığının yıllarca farkına varamamışız.

Ayıp! Ben, Kayseri'de doğup büyümüş biriyim.

İstatistik süper. Aykut Kocaman'ın "Alexsiz F.Bahçe projesi"ndeki başarı oranı yüzde 90: 10 maç: 8 galibiyet, 1 beraberlik ve bir de yenilgi.

Galibiyet güzel fakat F.Bahçe'nin rezerv gücünde arıza var. İstikrar?

Hepsi yalan bu gerçek! UEFA Avrupa Ligi'nde gruptan lider çıkan F.Bahçe artık durdurulamaz. Yeter ki, bu yükselişin önü kendi içinden yapılacak bir yanlış ile kesilmesin. Haftalardır yazıyorum, "Alex'siz F.Bahçe bir başka güzel. Herkes koşuyor bu takımda. Takım gibi takım oluyor F.Bahçe... Yükseliyor" diye.

Ne güzel bir gün: "İşte G.Saray bu" dediğimiz gecenin sabahında Manchester United zaferiyle uyanmak! Hiç tartışmasız; Fatih Terim ve ekibinin yazdığı 2. Aslan destanı bu.

Dün gece bir kere daha anladım ki F.Bahçe için futbol keyfi; kâbusu tatlı rüyaya çeviren Sow'un emsalsiz maharetinde saklı.

Bir okuyucum diyor ki, "Spor medyası, milli ruh, milli duygu ve ay-yıldızlı gurur masalını artık bıraksın." "Neden?" sorusuna sevgili okuyucum şöyle cevap veriyor: "Çünkü günümüz futbolu bir bilimdir."

Aykut Kocaman'ın "Alex'siz F.Bahçe projesi" saat gibi işliyor. İstatistiğe vurursak 8 maçta 6 galibiyet, çok mükemmel olmasa da oldukça iyi bir veri. Aşı fiilen tutmuştur.

Biliyorum; söz konusu Avrupa olunca AEL Limasol F.Bahçe için ancak çerez olurdu, dün gece de öyle oldu. Bir farkla ki bu maç; Aykut Kocaman ve yönetimindeki F.Bahçe için fiilen ilaç oldu. Ama açık söyleyeyim bu oyun Marsilya'ya yetmez.

Güneş'i batıramazsınız!

Kuyt'ın büyüleyen resitali; F.Bahçe ve Aykut Kocaman'ı öyle rahatlattı ki; Limasol maçı değil bu moralle artık Avrupa bile kolaylaştı. Tebrikler.

G.Saray iyi oynuyor" diye kimse kimseyi kandırmasın, hiç iyi oynamıyor. Savunmada düşündüren dengesizlik, Yekta-Selçuk ikilisinin takdire şayan uyumuna rağmen orta sahada hâlâ dağınıklık hakim.

Takımlar da insanlar gibidir; ruhu, heyecanı, coşkusu, hayali, tutkusu ve hedefleri vardır. Nasıl ki, insan doğar, büyür, gelişir ve olgunlaşırsa takımlar da o süreçten geçer.

Yağmur!.. Ağırlaşan zemin bahanesine sığınmak, neye yarar? Artık her şey bitti, "nerden geldi bu karanlık?"diye ağlamanın faydası yok. Avrupa Fatih'i (!) G.Saray'ın son türküsü "Hicran üstüne hicran!"artık.

Bursa'da M.Gladbach ve Beşiktaş zaferlerinin arkası gelsin de güzellikler devam etsin isteyen F.Bahçe'nin savunması S.O.S verdi...

Ah o kafa ah!.. Ne diyeyim bilemiyorum. Bir çuval inciri berbat etmek diye buna denir.

Spor Bakanımız Suat Kılıç, İstanbul'da spor medyasını topladı. Amaç; Türk sporunun geleceği üstüne "beyin fırtınası" estirmekti. Yüze yakın, kerli ferli spor yazarı, yorumcusu, yöneticisi oradaydı. Bakan Bey pek sevindi katılımın yüksek olmasına.

Goller!.. Muhteşem goller! "Nasıl geçer?" denilen Beşiktaş derbisi, Fener'in Sow gecesine döndü. Sadece skor değil söz konusu olan; futbol, yönetim, teknik kadro, cıvıl cıvıl tribünler ile tüm olumsuzlukları iki maçta pozitife dönüştürdü ve büyük moral buldu...

Ve büyük F.Bahçe nihayet, içindeki devi uyandırdı! Ohhh!.. Coşku, heyecan, gol üstüne gol ve zafer! Beklenen, istenen işte bu, F.Bahçe'den! Pardon... "Abartma" dediğinizi duyar gibiyim, haklısınız. Ama söyleyin, 10 şiddetinde deprem etkisinden çıkmış F.Bahçe için şu an lazım olan şey nedir, "moral" değil mi?