Hasan Sarıçiçek

Rijkaard'lı G.Saray'ı bu sezon ilk defa çıplak gözle seyrettim; aman ya rabbim!. O ne hız? O ne sürat? O ne fırsatçılık öyle? Resmen kalite kallavi!.

Bir futbolsever olarak yarını iple çekiyorum. Birincisi, sezonun ilk derbisinde Beşiktaş-F.Bahçe maçının hangi teknik adamı; Mustafa Denizli'yi mi yoksa Christoph Daum'u mu taçlandıracağını görmek için.

Hayat, hayaldir! Bakın; Levent Akın, Orhan Şengürbüz ve Vedat Okyar... Allah mekanlarını cennet eylesin; şu son demde: çevremizdeki "Güzel insanlar" bir bir uçup gidiyor! Tedbir, nafile! Gerçek şu, "Her canlı ölümü tadacaktır." Ufukta, ölüm meleği bekliyor bizi; kaçış yok!

Sözüm ona tatildeyim. Nasıl bir tatilse, sağım, solum; yine futbol muhabbeti. "Tatile engeli ne bu muhabbetin?" demeyin. Başına gelen bilir. Geçenlerde, "G.Saray, bu sezon şampiyon olur" diye yazdım ya, vay sen misin bunu yazan. Abartmıyorum, yolda gezemez oldum. "Ya Hoca, 'F.Bahçe'ye niye şans tanımıyorsun?" diye sitem eden F.Bahçeli dostlar yüzünden.

Üstüne, bahse girdim, "Rijkaard, G.Saray'ı şampiyon yapacak", diye. Şimdi, soruyorlar, "Hangi kadroyla?" diye. Ne kadrosu, Allah aşkına?

Trabzonspor taraftarı kime inanacak? "Trabzonspor şampiyon olacak!" diyen Başkan Sadri Şener'e mi? Yoksa, "Bu kadroyla zor" diyen Hugo Broos'a mı?

Aslında yazının başlığı "Bir imza ve düşündürdükleri" olmalıydı. Fakat, bugün Beşiktaş'ta yaşanacak gelişmeler başlığı farklılaştırdı.

Bir dakikalık iş" dedi, Başkan Aziz Yıldırım, Aragones için. Ama o bir dakika uzadıkca uzadı, kâbus olup çıktı; şimdi "git" diyorlar gitmiyor İspanyol teknik adam, "gel" deseler, geleceği de yok ya. Açıkca tazminatı için diretiyor Aragones! Hakkı mı, hakkı! Çünkü FIFA, "Attığın imzaya sahip çık!" diyor taraflara.

Akıllara zarar bir durum! "Çılgınlık" desem, çılgınlık değil. Hayalperestlik desem hayalperestlik değil. Sonu kestirilemeyen "korkunç riskli bir atılım" desem sadece atılım da değil.

Gazetelerde okudum; Lincoln, Hasan, Ümit, Aykut, Linderoth ve Serkan Çalık için "gidebilirler"; Nonda,Sabri ve Barış'a ise "kalsınlar" demiş Frank Rijkaard. Şaştım kaldım, "Bu ne hız, Rijkaard?" diye soracağım ama soramıyorum.

Milan, filan derken Rijkaard soluğu İtalya yerine İstanbul'da alınca küçük dilimi ısırdım, "Hayal mi, gerçek mi?" diye.

Niyet ne, akibet ne?

Futbolcusu Lincoln'ü gitmesi için ikna edemeyen G.Saray, zor gününde ''Gel bizi kurtar'' diye sıkı sıkıya sarıldığı Bülent Korkmaz'ı bir çırpıda gönderdi.

Gol olmayınca keyfi de olmuyor özel maçların. Halil ve İbrahim o golleri atamamış olsalar uzaktan şutlarla sakız gibi çiğnenen karşılaşmaya dönecekti Azerbaycan maçı. Neden mi?

Telafisi olmayan bir haftadayız. Turkcell Süper Lig'in yukarısındaki üç bilinmeyenli denklem, aşağıdaki dörtlü bilmece son turda çözülecek.

İki Ceyhun, iki Alahzinho ve bir Umut!

İfrat ve tefrit diz boyu bizde. Ne sevdiğimizi biliriz ne de dövdüğümüzü. Bakın Kadıköy'ün ev sahipliği yaptığı uzatmalara giden UEFA Kupası finaline, ne demek istediğimi anlarsınız.

İçim içime sığmıyor... Çocuklar gibi şenim. Nasıl heyecanlanmayayım ki, düne kadar bir hayaldi Kadıköy'de UEFA Kupası finaline ev sahipliği yapabilmek. Nihayet gerçek oldu.

"Cesaret, uçurtma gibidir, rüzgârla birlikte uçurur!"

F.Bahçe'nin kupa hasreti Aragones'in anlam veremediğim saçmalıkları sayesinde 27. yıla devretti. Oysa Beşiktaş finali hem İsanyol teknik adamın hem de Başkan Aziz Yıldırım'ın kongre öncesindeki son şansıydı.