Hasan Sarıçiçek

Muhammed Ali Clay boksu bıraktığında çok üzülmüştüm... Sanki, ringde boks yapan o değil de bendim!.. O an, kendimi "hiç bir işe yaramaz biri" gibi hissetmiştim... Benim bu üzüntülü halimi gören rahmetli dedem, duruma müdahele etti... ''Oğlum'' dedi, ''Bir dakika öncesini geri getirmek mümkün mü?'' "Hayır", demiştim... ''Kaybolup giden gençliği de geri getirmek mümkün değil... Muhammed Ali artık yaşlandı... Eskisi kadar atik değil. Sürekli yumruklara hedef oluyor... Bu şekilde boks yapsın da rezil mi olsun? Bırakmakla en doğru kararı verdi.''

Sinan Erdem ve İstanbul! Aslında, bugün Barcalonalı Rüştü Reçber'i ve Vedat Okyar'ın bir dönem ''Köylü'' dediği Beşiktaş'ı, başkan Serdar Bilgili ve ekibinin nasıl medyatik ve karizmatik hale getirdiğini yazacaktım... Ama!.. Türk sporunun duayeni, nam-ı diğer adıyla "Bay Olimpiyat", TMOK Başkanı Sinan Erdem'in ani ölüm haberi, gündemi değiştiriverdi.

Hakan Şükür 'le G.Saray'a gelişini konuştuk. Konuştuklarımız, şimdilik bize kalsın... Ama bir soruyla yazıya girelim: " Hakan Şükür'ün dönmesi iyi mi oldu, kötü mü?"

Çok duygulandım!.. Her şey öyle ince ve zarifce plânlanmıştı ki... Bir an, Dünya Şampiyonu'nun galasında gibi hissettim kendimi, Esma Sultan Yalısı'ndaki Futbol Federasyonu'nun Nike ile yaptığı sponsorluk anlaşmasının imza töreninde.  Kolay değil... Türk futbolu, çok zahmetli yollardan geçerek bugünlere geldi... Milli Takım'a hocalık eden saygıdeğer futbol adamları Coşkun Özarı ve Metin Türel'in her hatıratında yer alan "Gazoz parasını ödeyecek gücümüz yoktu. Krampon bulamadığımız günler oldu" dediği noktalardan, "Ben bu malzemeyi kullanırım... Ama bir bedeli olur!" diye sıkı sıkıya pazarlık edebileceğimiz bir güce kavuşuyoruz. Adidas'tan Nike'a yönelik tercihin bedeli olarak Türkiye Futbol Federasyonu'nun kasasına ilk 6 yıl için net 18 milyon Dolar giriyor!

Hep, "sistem" dedik... Hep, "Takım olmak"tan dem vurduk. Hep "sonuçtan önce sonucu getirecek oyun anlayışından" söz ettik... Konfedarasyon Kupası'ndaki Türk Milli Takımı'nı bu özelliklerin arayışı içinde görüp, sevindik.. Sağol... Varol... Yaşa!.. Şenol hocam!..

Fransa maçı sonrası spor medyamızda yoğunlaşan ortak görüş şuydu: "Galip sayılır, bu yolda mağlûp!"  Etmeyin beyler!... Niye, galip sayılsın mağlup... Kendi kendimizi kandırmayalım böyle... Şimdi bize, "Çok iyi oynadınız ama kaybettiniz... Hiç değilse sizi Kamerun'la final oynatalım mı?" diyecekler. Hayır, o halde, bu yorum da neyin neyi? Geçelim... Efendim, geçelim!..

"Perşembenin gelişi Çarşamba'dan bellidir" , derler. Milli Takımımız, Fransa maçına başlar başlamaz beni nedenini bilemediğim bir karamsarlık aldı. Oysa ay-yıldızlı ekibin, ABD ve Brezilya maçlarındaki müthiş performansının, akciğerlerime pompaladığı o mükemmel hava, beni maç öncesi çok ama çok umutlandırmıştı. "Ne pahasına olursa olsun bu defa Fransa'yı yeneceğiz!"

Ah o kafa ah! Büyük düşünemeyen o kafa, ahh!  Neden, ilk 45 dakikayı boşu boşuna harcadınız? Neden, Adriano'nun golüne zemin hazırladınız, neden? Neden belli... Brezilya'nın ismi ağır bastı! Her şey Türkiye'den yanayken... Az daha, final havasındaki maç ve tur çığlık çığlığa uçup gidecekti! Neyse ki, ipin ucunu bırakmadık... Konfederasyon Kupası'nda veda partisini Brezilya için düzenledik... Güle güle Sambacılar!

Türkiye'nin bir hayâli var... En yakın olimpiyat oyunlarına evsahipliği yapabilmek... Bu hayâl için Süreyya Ayhan bir meşale. Bir diğer meşale ise geçmişte imkansız denilen Atatürk Olimpiyat Stadı... Her ikisi de gurur veren gerçekler olarak karşımızda muhteşem bir şekilde duruyor. Ama idealdeki olimpiyata giden yolda o kadar eksik var ki; dün Süreyya'yı izlerken bunlara şahit olduk.

Hayalleri büyük kurun! Projeleri dünya çapında yapın!.. Hedefleri, "Yarınlar Türkiye'nin olmalı!" diye belirleyin! Çünkü artık hiç bir şey, uçuk sayılmaz! Ne Avrupa Şampiyonluğu ne de Dünya Kupası'nı kazanmak! Artık bu ülke insanın için ütopik sayılmaz!

Şenol Güneş, geleceğe yönelik hayâl gücüyle, hem sonuçları hem de başlangıçları değiştirdi! Nasıl mı, birazdan anlatacağım...  ABD'ye eğitim için gittiğimizde futbol, sadece kolejlerde bayanların oynadığı bir spordu. Amerikalı erkeklere 1989'da, "futbol" denildi mi, "Amerikan futbolu"nu anlar ve bizim ayak oyununa "Onu kızlar oynuyor", derlerdi. Ama 1994 Dünya Kupası, ABD'lilerin de gözünü açtı. Bush'un ülkesi, "soccer" dedikleri futbol oyununda büyük mesafe kaydetti. Şimdi, 2014 Dünya Kupası'nın kendi ülkelerinde olması için sivil ve resmî kuruluşlarıyla, Dünya'yı "Bunu, ABD'den daha iyi kimse yapamaz" diye propaganda bombardımanına tutuyorlar.

Tam onbeş yıldır göremediği kardeşinden bir telefon almıştı Esat bey... "Abi!..." diyordu, telefondaki ses... "Yeğeninin düğünü var. Yengemi al gel de hiç değilse bu vesileyle görüşelim!" Esat bey, "Hayır" diyemedi kardeşine, "Söz, geleceğim!"  Evinin tapusu, arabanın ruhsatı ve kredi kartlarının fotokopi bilgileriyle, eşine ait belgeleri birleştirip, vize için konsolosluğa müracaat etti. Ama, başvurusu reddedildi. Esat bey, bu duruma pek sinirlendi. "Bakın", dedi vize memuruna, "Ben bu saçları değirmende ağırtmadım. Ellibeş yaşındayım ve bu yaştan sonra bu cennet vatanı terk edip de, Hans'a çırak duracak değilim! Yeğenimin düğünü için Almanya'ya gitmek istiyoruz. Yoksa eşiğinize bile ayak basmayız!"

Futbolu güzelleştiren goller ve golcülerdir... Makedonya önünde sıkıntılı başlayan geceye de golcüler imzasını attı... Özellikle de "Artık futbolu bıraksın!" denilen Hakan Şükür! Hem gol attı, hem de Gökdeniz'e gol pasını indirdi. Oyun içinde de bir düzine pozisyon buldu. Ama bunların çoğunu Okan'ın oyuna girmesinden sonra gerçekleştirdi. Ancak benim gözümde Nihat'ın yeri başkaydı. Çünkü o golünü attıktan sonra önümde durup hareketini yaptı. Mesaj tarafımdan alınmıştı... Ama hızını alamamamış olacak ki, hareketini yeniledi. Buna sebep, Ümraniye'deki röportajımızda "Golcülük" üstüne konuşurken kaçırdığı pozisyonlar için şaka yollu "Abi kazmayım! O yüzden kaçıyor pozisyonlar!" diye bana takılmıştı

TÜRKİYE gazetesinde sansasyon olmaz, gerçekler yer alır!..   İnsanları, başarıda bulutların üstüne taşıyıp, başarısızlık halinde o yükseklikten kayaların üstüne bırakarak keyif yapma işi yoktur bizim anlayışımızda. O yüzden Slovakya maçı için "destan yazma" işini, "İyi gün dostları"na bırakalım. ..ve biz, 4-0 yenildiğimiz, Çek Cumhuriyeti maçı sonrasına dönelim, güven duyup, inandığımız Şenol hocaya kulak verelim:

Hoşgeldin Christoph Daum!... Hoş geldin büyük bilmece!  Duayenimiz Hıncal Uluç, Türkiye Gazetesi ve Şekip Hazar'ın, gazetecilik başarısının hakkını bir gün önce verdi. Uluç'un Sabah'ta vurguladığı Daum ve Aziz Yıldırım gerçeğinin, biz, bugün farklı bir bölümünü ele alacağız.  Christoph Daum, bugün kendisini F.Bahçe Teknik Direktörü yapacak sözleşmeyi imzalayacak. Bu anlaşma, olması gereken gürültüyü çok önceden kopardı. Sarı-lacivertli camia ve spor medyası gruplara ayrıldı.

Uluslararası Olimpiyat Komitesi, "Sporda Mükemmellik Ödülü"nü, Türkiye Futbol Federasyonu'na verdi? Hiç, "Türkiye, bu ödülü hak edecek ne yaptı?" diye sordunuz mu?  Başkan Haluk Ulusoy ya da Şenol Güneş, Hakan Şükür ve İlhan Mansız gibi yıldızların kara kaşı, kara gözü için mi verildi bu ödül? Ya da?... Kırkdokuz yıl sonra katılınılan ilk Dünya Kupası'nda üçüncü olduğumuz için mi? Ne bileyim, G.Saray'ın artık unutulmaya yüz tutmuş, UEFA ve Süper Kupa şampiyonlukları için mi?

Hakikat ve rüya yarıştı dün gece. G.Saray A.Gücü'yle Ali Sami Yen'de kritik haftanın en kritik maçına çıkmıştı. Ama sarı-kırmızılı takımın eksikleri çok, aklı da karışıktı. Volkan, Hasan Şaş, Batista ve Baliç gibi takımın orta sahasını ayakta tutan 4 isim ve savunmada Xavier gibi bir ustanın olmaması G.Saray için ilk handikaptı.

G.Saray ve G.Birliği için bol acılı geçen Adanaspor maçı Beşiktaş için kebap oldu. İlk yarım saat vasattı oyun... Adanaspor ve Beşiktaş, unvan maçına çıkmış iki boksör gibi birbirlerinin gücünü sınadılar bu bölümde ...

Tam 10 yıl olmuş, bir dönemler su yolu yaptığımız Trabzon'a gitmeyeli... Eğer G.Saray maçı olmasaydı, hasretin daha da biteceği yoktu. Çünkü son seyahatimde ağır astım krizine yakalanmış ve sabahı sabah etmiştim Trabzon'da. Bir daha gitmeye de cesaret edememiştim. Geçen hafta hem korkumu yendim, hem de eski dostlarla bir güzel hasret giderdim... Ama ne hasret!

G.Saray'ın mutlak kazanmak zorunda olduğu bir maçtı, dünkü Trabzonspor karşılaşması... Ama Avni Aker'e çıkan Aslan, dokuz yerinden yaralıydı. Adana maçındaki puan kaybı ile budanan moraller, Beşiktaş'ın Altay zaferi ile neredeyse sıfırlanmıştı. Takımın yarısı ise; Hasan Şaş, Xavier, Ümit Davala, Cihan ve Berkant ile yedek kulübesindeki Lukunku bile traşlanmıştı.