Metiner Sezer

Türkiye Girişim ve İş Dünyası Konfederasyonu (Türkonfed) tarafından gerçekleştirilen "Başkanlar Konseyi" için Mardin'e gittim. Her zamanki gibi yine kendimden geçtim. Mardin'i her görüşümde hayran oluyorum o kente. Nasıl olmayayım ki? Muhteşem.

Son günlerde okuyucularımdan en çok aldığım soru şu: "Nasıl oluyor da ekonomisi iflas eden bir ülkenin parası değer kazanıyor?" Amerikan Doları'nı kast ediyorlar tabii. Hemen söyleyeyim ki, cevabı çok kolay bu sorunun. Tüm ülke ekonomilerini sarsan Global Kriz neden patladı? Amerika başta olmak üzere batı ülkeleri inşaat sektörü ile büyüme sevdasına düştüler ve sektörü mortgage kredisi ile finanse ettiler de ondan, değil mi?.

Narenciye sektörü Adana'da masaya yatırıldı. Hilton Oteli'nin salonu lebalep doluydu. İhracatçı, tüccar ve üretici... hepsi oradaydı. Neler konuşulduğunu anlatacağım ama önce narenciye (bir diğer adıyla turunçgil) hakkında kısa bir bilgi vereyim.

Türkiye'de kriz çıktı ya, aynı terane. Sanayici bankaları topa tuttu. Sanki suçlu onlar! "Kârınızdan biraz fedakarlık edin de, kredi faiz oranlarını düşürün!" İlk anda bu atış tam damardan bir atış gibi geliyor insana ama kazın ayağı hiç de öyle değil!

Trabzon'a ne zaman gitsem, farklı bir dünya çıkar karşıma. Hareketli...kıpır kıpır... İnsanlarından kaynaklanıyor tabii bu fark! Prof. Dr. Yakup Aslan mesela. Kabına sığmayan biri.

Obama yaptığı konuşmalar ile tüm İslam Dünyasına "ABD'nin İslamiyet'le savaşta olmadığı" mesajını verip zeytin dalı uzattı.

Kocaeli'nin son 10 senede yaşadıklarını anlamanın imkanı yok, anlatmanın da! 1999'da yaşanan 17 Ağustos Depremi. Toparlandım, toparlanıyorum derken 2001 Krizi. Bölge tam yaralarını sarıyordu ki, Global Kriz!..

Ekonomi gazetecileri olarak artık geleneklerimiz arasında girdi bu zirve. Ekonomi Gazetecileri Derneği (EGD) ile TOBB arasında gerçekleştirilen "5. Kartepe Ekonomi Zirvesi", TOBB Başkanı Rifat Hisarcıklıoğlu'nun yaptığı sunumla bu işin devamlı yapılması gerektiğinin zaruret haline geldiğini bir kere daha gösterdi.

Aydın şehir merkezi nedir ki? Avuç içi kadar bir yer! Muntazam ama...onu da söyleyeyim. Şehir içinde otobüs yok, toplu taşımacılığı belediye ile anlaşmalı minibüsler yapıyor. Öğrenciden, malûl ve gaziden yarım fiyat alıyorlar hem de. Taksiye de bindim. Taksici, sorduğum iki yeri de bilemedi. İş başa düştü ve benim tarifimle gittik gideceğimiz yere. Gerçekten bilmiyor muydu, yoksa "uyanıklığından mı" öyle davrandı bilmiyorum. Bildiğim bir şey varsa, her iki davranış biçimi de doğru değildi. İndiğimde kartını verdi. "İhtiyacın olursa ara." Ne kartını aldım, ne de aradım. Hiçbir yeri bilmeyen taksiciyi arayıp de ne yapayım? İşim olmaz!..

Knorr'dan ne zaman bir davet alsam, 'eyvah' derim. Bana yine yemek yaptırtacaklar! Korkum boşuna değil;

Allahü teala rahmet eylesin, Muhsin Yazıcıoğlu dürüst insandı. Kendisiyle ilişkim, gazeteci-siyasetçi sınırları içinde oldu hep ama yine de onu, onun iyi birisi olduğuna şahadet edecek kadar iyi tanıdım. O siyasetçiden çok bir dava adamıydı. Ülküsü olan bir Alperendi. Dava arkadaşları nasıl ona kefilseler, o da arkadaşlarına kefildi. Kefil olamayacağı kimseyi yanına sokmadığı gibi, "Bana kalabalık lazım. Gelsin de kim olursa olsun" diyen birisi de olmadı.

Diyarbakır ahalisi kritik bir eşiğe geldi. Dananın kuyruğu yarın kopuyor. Diyarbakırlı sandık başına gittiğinde hangi halet-i ruhiye ile oy kullanacak acaba? Bence, önündeki seneleri hesap etmeli. Nedenini de söyleyeyim. Bugün sisli, karmaşık. Doğruyla yanlış iç içe. Duygu yüklü. Halbuki gün, Diyarbakırlının aklıyla hareket etmesini gerektiren bir gün. Akıl, hem kendisinin, hem çoluk çocuğunun geleceğini düşünmesini emrediyor.

Gazetecilik mesleği sosyal bir meslektir ve ayrıca, prestij işidir. Mesleğini doğru yapan gazeteci, kendisine ve kurumuna prestij sağlama imkanına kavuşur. Peki, doğru gazetecilik nedir? Biraz da onu irdeleyelim.

Güllüoğlu Baklavaları Yönetim Kurulu Başkanı Faruk Güllü'ye sordum: Kriz sizi de etkiledi mi? "Evet" dedi Güllü. "Yüzde 15 düştü satışlarımız!" Nasıl Erdoğan "Durmak yok. Yola devam" diyor. Nadir Güllü de aynı kafada. Başbakan'ın siyasi sloganını ekonomiye adapte edip bu mantığı kendi işinde şiar eylemiş.

Türk iş adamları bir dönem enflasyondan geçindi. Dönem geldi ithal ikamesinden zengin oldu. Bir başka dönem koruma duvarlarının ardına sinip cebini doldurdu.

Bugün Burhan Erdoğdu isimli okuruma teşekkür etmek maksadıyla yazıyorum. Erdoğdu'ya can-ı gönülden teşekkür ederim. Beni, gazetemizin sorumlu Yazıişleri Müdürü Behçet Fakihoğlu'na şikayet etmiş ve "Türk insanına hakaret eden birini nasıl oluyor da gazetenizde barındırabiliyorsunuz" diye sormuş.

Malum, bütün dünya gibi Türkiye de krizle cebelleşiyor. Kriz denen meret bir geliyor,

Hükümetin dördüncü "ekonomiyi canlandırma paketi" seçimlerden önce geliyor.

Her sene bugünlerde Çeşme'ye gidiyorum. Seviyorum çünkü. İlkbaharı orada karşılamak hoşuma gidiyor.

Türkiye garip bir ülke! İfratla tefrit arasında gel-git yaşıyor. Parası var ama bunun çoğu kayıt dışı. Gayrimenkulü var ama o da öyle; kayıt dışı.