Metiner Sezer

Bir önceki makalemde düşük dolar kurundan dolayı ihracatçının yaşadığı sıkıntılara temas etmiş ve ayrıca, Dolar/Euro paritesindeki artışın can yakma hususunda son raddeye geldiğine işaret etmiştim. Kaldığımız yerden devam ediyorum.

Türkiye'de döviz 7 senedir risk. Dolar cinsinden borcu olanlar yaşadıysa da 2001 Şubat'ından sonra elinde döviz bulunduranlar yandı. İhracatçı ve ithalatçı var bir de. Onların durumu ne peki?

Oh, be! Kararsızlıktan kurtuldum nihayet. Sisler dağıldı, zihnim berraklaştı ve oyumun rengi belli oldu. Kararsızlık ne kötü bir şeymiş yahu! Oyumu hangi partiye vereceğim netleşti ya, üzerimden bir ton yük kalktı adeta, tüy gibi hafifledim.

MÜSİAD geçen hafta bir rapor yayınladı. Seçim sathı mailini girildiği için birçok güzel şey gibi o da güme gitti ama hemen söyleyeyim ki mükemmel bir araştırmaydı. Türkiye ekonomisinin ciddi bir analizini yapan ve gelişmeleri bir bir özetleyen bu rapor, ülkeyi yönetenleri nelerin beklediğini de tek tek sıralıyordu.

Oyumu kullanırken biraz sorumlu davranayım dedim, işim zorlaştı da zorlaştı! Sandık başına gitmeye 10 gün kaldı, kalmasına ama bendeniz hâlâ oyumu kime vereceğimi kararlaştırmış değilim. Siyasi partilerin programları da, seçim bildirgeleri de bana cazip gelmiyor, hem de hiç gelmiyor!.. Hele miting meydanlarında atıp tutmaları; midemi bulandırıyor!..

Geçenlerde Aydın Arıcı, Ayhan Tokgöz, Mehmet Yalçınkaya ve Mukadder Doğanay ile bir araya gelip Bebek'teki Les Ambassadeurs Restoran'da bir akşam yemeği yedik. Ne var bunda canım, deyip dudak bükmeyin hemen. Anlatacağım.

"Feraset" diye bir kavram vardı eskiden; içinde bulunduğu vaziyeti anlayan, geleceği sezen aklı ifade ederdi. Bu kelimeyi unuttuğumuz gibi içeriğini de unuttuk. Basiretli insanımız kalmadı artık. Varsa da bir elin parmağı kadar az!..

Şunun şurasında seçime ne kaldı? İki hafta üç gün!.. Göz açıp kapayıncaya kadar geçecek bir zaman neredeyse. De... seçmen havaya girmiş değil hâlâ!

Türkiye seçim sathı mailine "laik-dindar" tartışmasıyla girdi ve giriş o giriş; çakılıp kaldı oraya!.. Geçmişte "sağcı-solcu", "Alevi-Sünni", "Kürtçü-Türkçü" kavgalarından ne kazandı da "laik-dindar" kutuplaşmasından kazansın! Yoksa, başkalarının ekmeğine yağ mı sürüyor bu kutuplaşmalar?..

"Dünyada mekan, ahirette iman" demiş atalarımız. Ezbere dememişler tabii. Dinimiz evi rızıktan sayıyor her şeyden önce. Kardan kıştan, soğuktan tipiden koruduğu yetmiyormuş gibi insanın namusunu da koruyor ev önemli ölçüde. Tam bir mahremiyet alanı yani.

Hiç unutmam! Gülnar'ın yine o sert kışlarından biriydi. İlkokul birinci sınıftım... Okuldan çıktım, kar yağıyor ve göz gözü görmüyor; bata çıka eve dönmek için yola koyuldum.

Beyaz Kristal Turizm Ödülleri önceki gün sahiplerini buldu. Ödül alanlardan biri de bendenizdim. Çevre ve Orman Bakanı Osman Pepe'nin de hazır bulunduğu tören salonundan çıkıp lavaboda cemalime bakarken, gözüm ağarmış saçlarıma ilişti; adeta kristal gibiydi! Acaba, dedim kendi kendime. Bana bu ödülü saçlarımın hatırına mı verdiler, yoksa, turizmle ilgili yazdığım makalelerden dolayı mı?

Şunun şurasında ne kaldı? Bir ay sonra sandık başına gidip herkes gibi ben de oy kullanacağım. Da... kafam karmakarışık. Oyumu kimden yana kullanacağım henüz netlik kazanmadı!..

Belediyelerin son senelerde uygulamaya soktuğu "kentsel dönüşüm" projeleri çok faydalı oldu. Şehirler görüntü kirliliğinden kurtuldu bu projeler sayesinde bir kere. Gecekondularda çok kötü şartlarda yaşayan insanlar, gerçek bir şehirli gibi yaşama şansını yine bu projeler sayesinde elde etti.

Tam bir tenakuz! Türkiye'ye dışarıdan bakan; kelimenin tam anlamıyla bir "Fırsatlar ülkesi" görüyor, içeriden bakan ise kaos! Fokur fokur kaynıyor ülke. Hangisi doğru?

Kurallara karşı gelmek "delikanlılık" veya "kahramanlık" sayılır mı? Şayet, Türkiye'de yaşıyorsanız, evet; kahramanlık addedilir bu çirkin davranış! Adam kemer takmıyor, mesela. İnadına yapıyor bunu! Canını kurtaracak belki o kemer ama takmıyor! Hayati öneme haiz bir kuralı yok farz ediyor. Üstüne üstlük bunu böyle yapmakla matah bir şey yapmış gibi havaya giriyor. Ne âlâka ama öyle!..

Türkiye'nin bu fırsatı kaçırmaması lazım. "Sağlık Turizmi"nden bahsediyorum. Sektör son senelerde öyle hızlı gelişti ki, anlatamam.

Türk turizmi bugün öyle bir noktaya geldi ki, küçük bir hamle daha yapsa; turist sayısında hiç değişme olmasa dahi gelirini en az yüzde 50 arttıracak ama bir türlü yapamıyor o hamleyi. Senede 20 milyar dolar olan gelirin 30 milyar dolara çıkması işten bile değil ama dedim ya; olmuyor, olmuyor. Sektör ucuz turist ağırlamaktan kurtulup o canım tesislerin nemasını yiyemiyor bir türlü.

Yabancı sermayenin Türkiye'ye sağladığı o kadar çok katkı var ki; hangisini sayayım. İnsan kaynakları mesela. Çalışanların verimliliği arttı her şeyden önce. Adama göre iş bulma telaşında olan işletmeler işe göre adam almaya başladı. Ayrıca insan kaynaklarının da bir sermaye olduğunu ve ona da yatırım yapmak gerektiğini yine yabancı sermaye sayesinde öğreniyor Türkiye.

Malum, Antalya son 20 yılda gösterdiği yüksek performans sayesinde dünyanın belli başlı turizm merkezlerinden birisi oldu ve şimdi döviz basıyor. Döviz demek bir ülkenin dik durması demek. Dış ticaret açığı veren Türkiye, turizm geliri olmasaydı cari açıkla nasıl baş ederdi? Büyümesini nasıl sürdürürdü? Antalya bu, dövizin tadını aldı bir kere; turizmle yetinir mi? Turizmde gösterdiği başarıyı ihracatta da gösterip bir daha güldürmek istiyor Türkiye'nin yüzünü.