Metiner Sezer

Malum, Konya muhafazakârlığıyla öne çıkan bir ilimiz. Sadece dini konularda değil, sosyal hayat ve ekonomide de muhafazakâr Konya. Dışarıda yemek yemek gibi bir alışkanlığı dahi yok mesela; daha doğrusu yoktu. Dinlenecekse evinde dinlenir, misafir ağırlayacaksa evinde ağırlardı.

"Dünyanın en büyük müzesi neresi?" diye sorsalar, hiç tereddüt etmeden "Türkiye" derim. En zengini de mi Türkiye? Evet, en zengini de Türkiye! Peki, en bakımsızı hangisi? Aşkolsun yani, sorulur mu? Yine Türkiye tabii!.. Hem dünyanın en iyisi olacak, hem de en bakımsızı! Bu sadece biz Türklere mahsus bir şey. Elimizdeki değerin kıymetini hiç bilmedik, bilmiyoruz!.. Başka konularda da böyle bu da mevzuumuz o değil, girmeyeyim. Geçmiş medeniyetlerin hemen hepsi Mezopotamya'da kurulmuş. Anadolu'nun taşı toprağı tarih kokuyor. Böyle bir zenginlik başka bir ülkenin elinde olsa, ihya olur adamlar ama dedim ya, bizim yok bu değerlerin kıymetini bilmek gibi bir tasamız. Hepsi güneşin altında yatıyor da dönüp bakanımız yok. Batılı, birçoğunu toplayıp gitmiş kimsenin gıkı çıkmamış!..

Siyasi tansiyon bir hayli yükselmiş olmasına rağmen TOBB'un Ankara'daki Genel Kurul'u tam bir karnaval havasında geçti. Başbakan ile DYP ve CHP liderlerinin Kongre Salonu'na birlikte girmeleriyle başlayan ve yaptıkları konuşmaların satır aralarında verdikleri mesajlarla zirveye çıkan sıcak hava, Anadolu'nun dört bir bucağından gelen 3 bin TOBB delegesine moral verdi.

Türkiye'nin sandık başına gitmesine 60 günden az bir zaman kaldı. Kolay değil, 4.5 sene geçmiş aradan. Türkiye bu, alışkın değil 4.5 sene beklemeye ama bekledi! Neden? Kim ne derse desin, bir istikrar vardı da ondan. Seçime hazırlanan vatandaşların nabzı nerede tutulur? Şayet, gazeteci isen kolay. Atarsın kendini sokağa... o kahve senin bu kahve benim dolaşırsın. Kesmedi mi? Esnafa inersin. Gidiş gelişlerde biraz da taksiciyle muhabbet ettin mi, üç aşağı beş yukarı bir kanaat oluşur kafanda.

Türkiye'nin şu içinde bulunduğu günde en mühim meselesi ne? Cari açık... işsizlik... düşük kur... yüksek faiz gibi problemler var ise de Türkiye'nin en önemli meselesi hiç şüphesiz, "Siyasi, ekonomik ve sosyal istikrarın sürdürülmesi" ve "AB'ye tam üyelik sürecinin yönetilmesi"dir. İstikrar ve AB kriterleri yani!

"Çayın taşıyla çayın kuşunu vurmak" diye ben buna derim işte. Fast food türü beslenmenin en yaygın olduğu ülke neresi? Sormak bile abes, Amerika tabii. Obezitesi en çok olan ülke neresi? Yine Amerika! Boşuna "tüketim toplumu" denmiyor; Amerikalı değil otururken, yatarken, yürürken ve hatta spor yaparken dahi atıştırır. Ben şahsen şahit olmadım ama uykuda bile yediklerini söyleseler inanırım. O kadar oburlar yani.

Ankara, İstanbul, Çanakkale, Manisa ve İzmir'de halk pikniğe gider gibi mitinge gitti. Bayrak salladı, slogan attı, güç birliği yapıp diyeceğini dedi ve biraz da eğlendi. Şimdi ağzı olan konuşuyor!..

MÜSİAD'ın organize ettiği "Tekstil Zirvesi" için gittiğim Kahramanmaraş'ta müthiş bir beyin fırtınasına şahit oldum. Geleceğini planlama alışkanlığı olmayan Türkiye için çok önemli bir gelişme bu.

Önceki makalemde Mersin Serbest Bölgesi'nin hikâyesini yazacağımı bildirmiştim. Gündem yoğun ve ayrıca işleyeceğim çok konu var ama söz verdim bir kere, yazacağım.

Mersin; geniş adıyla İçel. Türkler, Silifke'nin aşağısından Akdeniz'e dökülen Göksu ırmağının iki tarafındaki bölgeye "İç-el" veya "İç-il" demişlerdir. Memleketin dağlık bölgesi ise Taşeli adıyla anılıyor. Tarsus ve Mersin ovalık bölge olduğu için İçel kelimesinin kapsam alanındadır. Konu tarih değil. Maksadım, Mersin'in medeniyetler sahnesindeki önemini vurgulamak ve hep var olduğunun altını bir kere daha çizmektir.

Nisan ayı başında Antalya'ya gitmiş ve dönüşte turizm sektöründe gördüğüm yenilikleri yazacağımı ifade etmiştim ama araya başka konular girdi ve kaldı maalesef. Nisan sonunda bir daha gittim, yine yazamadım.

Geçtiğimiz pazar günü Çağlayan'da "Cumhuriyet Mitingi" vardı malum. Sosyal demokrat bir arkadaşım, kalabalığı gösterip "En az 700 bin kişi var" dedi, böbürlenerek... Çık, dedim; çık. "800 bin!" Çık, çık; daha çık. "900 bin!" Sonunda bir milyonda mutabık kaldık ve ardından arkadaşıma dedim ki; o rakamı 5'le çarp şimdi. Anlayamadı önce. Bön bön baktı. Çarp, dedim. Çarp!

İnsan, doğru bildiği bir şeyin yanlış olduğunu öğrenir de yıkılmaz mı? Yıkıldım! Marmara Üniversitesi (MÜ) İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Nejat Bozkurt'un Antalya'da gerçekleşen "Türkiye Muhasebe Denetimi Sempozyumu"nda yaptığı konuşmayı dinlerken yaşadım hem de bu yıkım halini. 17 Ağustos Depremi'nde çöken binalar gibi yıkıldım!

Türk milletinin uyanıklığını bilmeyen mi var? Kestirmeden hallederiz işimizi. Onunla da kalmaz, bu davranış biçiminin "uyanıklık" olduğunu kabul edip gururlanırız da. Böyle davranmayanları "ti"ye almada da üstümüze yoktur ha, o da ayrı bir medarı iftihar vesilemiz!..

Hatırlar mısınız bilmem, bir zamanlar bizim "Yazarlar koridoru"ndan bahsetmiştim size. Peş peşe ulanmış tren vagonlarını düşünün bir an. En baştaki vagon Resul İzmirli'nin, en sondaki de bendenizin. Ha, hemen söyleyeyim ki, bir talebim olduğu için yazmıyorum bunu. Sadece bilgi. Sırayı ters çevirip bu fakirden başlama şansı hiç yok. Yok çünkü, Resul İzmirli, Fuat Bol'dan önceki genel yayın müdürüydü. En başta olmasının sebebi hikmeti bu.

Bir işe soyunana "Sen bu işin muhasebesini yaptın mı?" diye sorulur değil mi? İster maddi bir iş olsun bu, isterse manevi. "Sen bu işin muhasebesini yaptın mı?" İşin niteliğinden çok, planlaması önemli çünkü. Türkçe'mizde "Nefis muhasebesi" diye bir terim olduğunu da hatırlatayım bu arada. "İşin muhasebesini yapma" zarureti Türk milletinin şuur altında var ise de maalesef pratikte hiç olmadı. Olmadığı için de başına gelmedik kalmadı.

İster farkında olalım, ister olmayalım; şu son 20 senede dünya çok değişti. Siyasi profili değişti bir kere. Bunun ardından komünist rejim iflas edip Sovyetler Birliği'nin yıkılmasıyla birlikte dünyanın ekonomik yapısında da önemli gelişmeler oldu.

Bendeniz sadece Coca Cola sanıyordum ama Knorr da öyleymiş. Malum, Coca Cola kimyacı Dr. John. Stith Pemberton tarafından bulundu.

Türkiye'nin en güzel ili desem başım ağrımaz. Daha doğrusu idi! Ne ettiler, nasıl yaptılar bilmiyorum ama bu güzide şehrin canına okudular! Sittin sene eski haline dönmez artık. Yazık!

Şanlıurfa geçen hafta tam bir festival yaşadı. Şehrin bir köşesinde buram buram tarih ve kültür terennüm edilirken, başka bir köşesinde folklor gösterileriyle eskiye dönüş yaşandı, diğer bir tarafta ise sanatçılar halkı coşturdu. Daha öbür tarafta ise fotoğraf ve resim sergilerinde Şanlıurfa'nın geçmişi serildi gözler önüne.