Mustafa Selçuk

Genç adam huzursuzdu... Yaşam tarzının, şu anda iktidarda bulunan parti yüzünden değişmesinden korkuyordu. Aslında niçin korktuğunu da tam kestirememişti ya...

Ekonomik unsurların insan davranışları ve tepkileri üzerindeki etkileri inkar edilemez. Biraz da ironik biçimde kullanılan "homo economicus" metaforu, modern dünyanın inkar edilemez gerçeğini ortaya koyuyor: Ekonomik tercihler, ideolojik kabullerin önünde yer alıyor. İki ay sonra yapılacak seçimde de partilerin ekonomi söylemleri temel belirleyici olacak.

Ekonomik gelişmeyi her zaman tıkayabilecek iki negatif unsur vardır: belirsizlik ve istikrarsızlık. Makro göstergeler ne kadar iyi olursa olsun, bu ikisinin girdiği yerden tedirginlik çıkar.

Öyle ya, siz bize nasıl yaşamamız, nasıl davranmamız, nasıl düşünmemiz gerektiğini söyleyeceksiniz, biz uysal tebaa olarak size tabi olacağız. Siz, uygar olmak için klasik müzik dinlememizi buyuracaksınız, biz dinleyeceğiz.

Modern dünya, nitelikli demokrasiyi ekonomik gelişmenin mutlak şartı olarak kabul ediyor. Zira, toplumların kendi kendini yönetme iradesinin devlet aygıtına tam olarak yansımadığı hiçbir sistemde, bireyin kalıcı refahı sağlanamıyor.

Ekonomide rakamlar kadar belirleyici olan diğer unsurlar da itibar ve güvendir. Modern dünyada, ülke ekonomilerinin gelişiminde demokrasi ve şeffaflık, en az mali performans kadar önem arzediyor artık.

Her maçtan sonra televizyonlarda bağıra konuşan, gözleri alev gibi bakan kelli felli kulüp yöneticilerini, siyasetin dehlizlerinde iz'an ve idrakini yitirmiş politikacıları, sokaklarda elinde bazen bir bayrak, bazen bir pankart ve gözlerinde ölümcül bir öfke ile bağıranları, kendisiyle aynı düşünceyi paylaşmayanları gözünü kırpmadan "hainlikle, satılmışlıkla" suçlayanları gördükçe başlıktaki gibi söyleniyorum kendi kendime. Aslında şükrediyorum; ya onlardan birisi olsaydım! Adam veya kadın, kocaman şirket sahibi veya yöneticisi; milyonlarca taraftarı olan bir kulübe yönetici seçilmiş. O takıma gönül vermiş, destek olmuş.

Önce 1988 yılına gidelim: ANAP kongresi... Turgut Özal kürsüde konuşurken suikaste uğruyor, yaralanıyor. Suikastten iki dakika sonrası: Özal tekrar kürsüye çıkıyor ve herkesin allak bullak olduğu o ortamda "Allah'ın verdiği canı, O'nun izninden başka alacak yoktur, biz de O'na teslim olmuşuzdur" diyor. Ölümün başının üstünden teğet geçtiği bir anda söyleniyor bu sözler; öyle koltukta çay yudumlarken değil... Şimdi de 19 yıl sonrasına, 2007 yılına gelelim. AK Parti grup toplantısı...

Dikkatinizi çekmiştir: Dünya'nın en büyük banka birleşmesinin imzaları bu hafta atıldı. İngiliz bankası Barclays, Hollandalı ABN Amro'yu 91.2 milyar dolara satın aldı. Barclays, dünya bankacılık sisteminin devi.

Biteviye bir gerginlik haline duçar vaziyetteyiz. İnsanlar siyasi veya iktisadi sebeplerle ayrışmışlar, birbirlerine kahredici biçimde bakıyorlar. Saçma sapan gerekçelerle vahşice cinayetler işleniyor.

Miting, uzlaşma, devletin temel nitelikleri, rejim tehlikesi, ulusalcı şahlanış vs. türünden gulgulelerle ortalığı toz dumana katanlar çok revaçta bugünlerde. Gazeteciye, yorumcuya, analizciye bol bol malzeme var.

Bu ülkenin yakın tarihindeki en vizyoner, en ufuk açıcı, en tabu kırıcı liderinin vefat yıldönümü bugün. Statükoyu değil değişimi önemseyen, otokrasiyi değil demokrasiyi öne çıkaran, korkularla değil umutlarla hareket etmeyi öğreten Turgut Özal, 14 sene önce ebedi aleme gitti. Bu ülkenin insanına, "kendisine çizilen sınırların dışında, kendisine tarif edilenlerin ötesinde bir dünya olduğunu" gösterdi Özal

Türkiye'de yaygın bir 3K tavsiyesi vardır: Karışma, konuşma, kaytarma. İnisiyatif almamayı öneren, inisiyatif kullanmayı gereksiz işgüzarlık olarak gören bir zihniyet yapısının yansımasıdır 3K. "Azıcık aşım, kaygısız başım" sözünü hayat mottosu haline getirenler vardır bu ülkede. "Salla başını, al maaşını" diyenlerin sayısı hiç de az olmamıştır yıllar boyu.

Ekonomide genel gidiş umut verici olmakla birlikte, doğal olarak riskleri de bünyesinde barındırıyor. "En önemli risk faktörü nedir?" diye sorulduğunda alınacak cevap büyük oranda "cari açık" olacaktır.

Cumartesi gecesi, akademisyen ağırlıklı yazarlar ile birlikte Devlet Bakanı Ali Babacan'ı dinledik. Hazine Müsteşarı Çanakçı ve MB Başkanı Yılmaz'ın sunumları eşliğinde yaptığımız "iktisadi ufuk turu", Türkiye ekonomisinin rotası hakkında bir hayli fikir verdi. Bakan Babacan, ekonomi politikalarından, ne seçim döneminde ne de seçimden sonra "kesinlikle" sapılmayacağını net biçimde anlattı.

Doğan her çocuk büyür. Büyürken de fizik ve davranış olarak gelişir, değişir. Yetişkin olduktan sonra da bu değişim ve gelişim devam eder.

...yatağını denkini sırtına vuran, memeleketinden kopup gelsin. Bir şehir ki, göç edenlerin çoğu, buldukları her araziye derme çatma ev yapıp başlarını soksunlar. Bir şehir ki, dünün derme çatma evlerinden, bugün gecekondu mahalleler türesin. Bir şehir ki, binalarının üçte ikisi ya usulsüz, ya ruhsatsız, ya sağlıksız olsun.

Türkiye 5 yıl üst üste büyüdü. 2006'da da beklenenin üstünde büyüdük. Ülkenin geçmişte iki kronik problemi vardı: Sürekli hale gelemeyen büyüme ve sürekli artan borç.

Umursayın... Evet, etrafınızda olan biteni, insanları, ülkenizi, çevreyi, geleceği, bugünü umursayın. Boşvermişlik duygusu, insanın hayatla olan bağlarını zayıflatıyor, enerjisini azaltıyor. Toplum içinde çok yaygındır, "sana mı kaldı bunu düşünmek?" sorusu. Veya "üstüne vazife mi?" diyerek şevk kıranlar çoktur etrafta.

Bürokrat veya siyasetçi olarak ülkeye hizmet eden insanlar, tabii olarak toplumsal bir kimliğe sahip oluyorlar. İlhan Kesici buna kamu kişiliği diyor. Yani aldığı tavır, söylediği söz sadece kendisini değil, kamuyu da ilgilendiren bir insan, "kamu kişiliği" oluyor.