Mustafa Selçuk

Başlık, dünün gerginliğiyle uyuşmayacak biçimde naif gelebilir size. Lüksemburg'da ve Türkiye'de herkes barut gibiydi dün. Bu yazının yazıldığı ana kadar da, sinirleri gevşetecek bir iyileşme olmadı.

Bir kısım Avrupalı müzakere tarihi yakınlaştıkça ilkeyi kuralı bir tarafa bırakıp "Türk fobisini" iyice dışına vurunca, bizde de "madem öyle, işte böyle" deme taraftarları çoğalmaya başladı.

B parlamentosu sözde soykırımı ve rum kesimini tanımayı tavsiye etti. Bağlayıcı olmayan tavsiye kararları bunlar ama, yine de Avrupalı politikacılar arasında vizyonu olmayan, fayda-maliyet analizi yapamayan kısa görüşlüler sayıca ne kadar çok değil mi?

17 Aralık'ta müzakere tarihini aldığımızda Türkiye'de büyük bir sevinç dalgası yaşanmıştı. Daha özgür, müreffeh ve demokratik bir ülke hayal edenler sevinmişti desek yerinde olur.

Gelişmek, dönüşmek fertler için de toplumlar için de, kurumlar için de her zaman meşakkatli olmuştur. Gelişmek için önce çaba gerekir, ciddi bir çaba... Sonra azim gerekir, sabır gerekir. Bunlar da yetmez, bir de gelişime ve değişime karşı ortaya çıkan dirençle mücadele etmek gerekir.

Şeffaflık ve hesap verilebilirlik demokrasinin temel ve çok faydalı iki unsuru. Bu sayede devlet erkinin icraatları ve kararları, asli unsur olan vatandaşın denetimine açıktır. Türkiye'de demokrasinin aksak yürümesinin bir sebebi de devletin icraatlarının genellikle "buzlu cam" arkasında kalması değil mi?

Adam ruhsatsız binada oturduğu için çıkması istenmektedir; veya iş yaptığı şirket battığı için parasını alamamıştır. İlk söylediği şey "devlet bu sorunumu çözsün" olur.

Türkiye'nin malı da, şirketi de projesi de para etmeye başladı artık. Zira ülke yavaş yavaş bir cazibe merkezi haline geldikçe, talep odaklı olarak değeri de yükseliyor. Türkiye'nin sahip olduğu en değerli varlıklardan birisi, hatta birincisi İstanbul'dur desem, bana katılır mısınız?

Tüpraş'ın açık artırma sonucu ulaştığı "umulandan çok iyi" fiyat, birçok kişinin ayaklarının suya ermesini sağladı galiba. Salı günü "değişen ne oldu" derken bunu kastetmiştim aslında. Bir şirkete biçilen değer 2 senede 4 kat artıyorsa, bunu sadece şirketle veya ürettiği mal ile açıklamak, manzaraya tek gözle bakmak olur.

Bu yazıyı yazdığım saatlerde Tüpraş ihalesi henüz sonuçlanmamıştı. Dolayısıyla rakam iyiydi, değildi deme şansım yok.

Türkiye'de yaşayan ve bu ülkeyi seven her fert, yaşadığı bu toprakları yukarıdaki başlıkla tarif etmek istemez mi sizce? İnsanların müreffeh, fikirlerin özgür, devletin de demokratik olduğu bir ülke... Bugüne kadar hep söyleyegeldim: AB, müzakere, uyum yasaları, IMF, reformlar vs...

Türkiye'nin Müzakeresi, Avrupalıların kafasını ciddi olarak karıştırmış vaziyette. AB'nin kurt politikacıları rasyonel olmak ile popülist olmak arasında, akılcı veya önyargılı olmak konusunda sıkışmış vaziyetteler.

Müzakereler başlayacak mı ertelenecek mi tartışmaları süredursun, halkın tasavvurunda, neyin ne şekilde müzakere edileceği hakkında ciddi bir bilgi eksikliği mevcut.

3 Ekim'de ne olacak? AB ile Türkiye arasındaki üyelik müzakereleri resmen açılacak. Yani hukuki olarak başlayacak.

Henüz ismi konusunda bir mutabakat sağlanmamış olsa da, "ipoteğe dayalı konut finansmanı" diyebileceğimiz "mortgage" sisteminin kanuni altyapısı şekillenmeye başladı.

Size bir görüntüyü tasvir etmeye çalışacağım: İstanbul'un merkezi yerlerinden birinde bir büyük bulvar; üzerinden E-5 karayolu geçiyor.

Tabii ki olur. Oldu da. Bu ülkede bey çeşmesinden su dağıtmak, başkasının parasıyla keyif bağışlamak hep yapılagelmiştir.

Parayla, piyasayla ilgilenen herkes ekim ayıyla, daha doğrusu 3 Ekim'le yatıyor, kalkıyor. Düz piyasa mantığıyla herşey 3 Ekim'e bağlanmış vaziyette.

Futbol, sinema, otomobil yarışı, televizyon... Hepsi de, özellikle orta yaş üstü nesiller için "boş ve lüzumsuz uğraşlar"dır. Klasik iktisadi tanımlamalar açısından ise "ekonomik anlamı olmayan" birer eğlence aracı.

Başlık TOBB Başkanı'na ait. "Eğer dünya çapında oynayan hedefini Türkiye değil dünya ölçeğinde koyabilen şirketler çıkaramazsak, yarınlarda ancak kütlesel üretim gücümüzle, daha doğrusu kol gücümüzle var olabiliriz" demek istiyor Hisarcıklıoğlu.