Özcan Ünlü

Orhan Veli'nin, pamuk yumuşuklağındaki şu mısralarını mırıldanırken, her defasında, bir bulut kümesinin üzerinden insanlığın acılarını seyrediyormuşum gibi dalıp giderim:

Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü...

Veda Hutbesi, "Ümitvar olunuz!" diye biter. Çünkü ümit, akşama dönmüş acı bir günün hayatımızın sonu olmadığının işaretidir. Çünkü ümit, kaybedilmiş bir yarışmanın ardından yaşamaya yeniden tutunmaya davettir. Çünkü ümit, başımıza seçilmiş veya atanmış tiranların bütün eziyetlerinin bir gün biteceği sonucunun müjdesidir.

Demokrasi eğitiminden sonra okullara kültür ve sanat dersleri geliyor.

Yeni düşünce tarzlarının ortaya çıktığı günümüzde, "yanlış"lar artık eskisi kadar affedilmiyor.

Bilgi azaptır!' diyerek bizi irkilten Francis Bacon, "Kurnaz insanlar okumayı küçümser, basit insanlar ona hayran olur; akıllı insanlar ondan yararlanır" sözünün de sahibidir. Bacon'a kadar gitmeye gerek var mı?

Sevmeyen insan yaşayabilir mi? Kalbinde herhangi birine veya herhangi bir şeye karşı muhabbet beslemeyen insanın ölüden farksız olduğunu söylemek, abartı olmaz.

Sevgiyi çıkarırsak hayattan, geriye ne kalır?

Ben, kibrit çöplerini insanların yaşantılarına benzetirim. Kibrit kutusu insanın yaşadığı toplumu ifade eder bir bakıma.

Seneca, "İnsan hangi limana gideceğini bilmezse, hiçbir rüzgâr ona yol gösteremez" der. Hangi rüzgârın önünde ve nereye gittiğimizi hiç düşünüyor muyuz?

İnsan neden ister barışı? Neden dünyanın kan akan çatısının dikilmesini ister ve kim dikebilir bu büyük yırtığı?

Çerçeve'den Damlalar: Gazetemizin "çiçeği burnunda" Genel Genel Yayın Yönetmeni Fuat Bol'un, uzun zamandan beri kaleme aldığı dinî muhtevalı denemeleri "Çerçeve'den Damlalar 1-2", bu sahada yazılmış basmakalıp kitaplardan çok farklı bir çalışma.

Yıllarca Almanlar'la Fransızlar arasında çekiştirilip duran yaklaşık 300 bin nüfuslu sakin, dingin ve düzenli Strasbourg, her hatırlayışta rahmetle andığım Nurettin Topçu, Samet Ağaoğlu ve Ziyaettin Fındıkoğlu'nun da yurtdışı eğitimlerini gördüğü şehir...

Türkiye Yazarlar Birliği (TYB), önemli bir geleneği bu yıl Avrupa'nın batısında, onların tabiriyle "demokrasinin kalbi" Strasbourg'da gerçekleştirdi.

İlerlemiş yaşıma rağmen inanıyorum ki, halkımın özgürlüğe ve kurtuluşa ulaştığını görecek kadar yaşayacağım, daha doğrusu bunu görecek kadar yaşamayı diliyorum.

Hepimiz sonsuz karelere bölünmüş durumdayız. Bu sonsuz kareler çoğaldıkça hayatımızın farklı pencerelerini aralayan sırlarımız da ortaya çıkıyor.

Herkes çekip gittiğinde, kapını çalandır gerçek dost...

Der ki Karac'oğlan: Üryan geldim gene üryan giderim Ölmemeye elde fermanım mı var Azrail gelmiş de can talep eyler Benim can vermeye dermanım mı var?

Ödülden korkulur mu hiç; ama ben hep korktum. Bir yarış atı gibi yaşamaktan kaçtığım için korktum belki de...

Bir gün Vali Recep Yazıcıoğlu, televizyonda hararetle sistem eleştirisinde bulunuyormuş. Devrin içişleri bakanı, yanındaki müsteşarına dönerek sormuş: