Ragıp Karadayı

Bir gün huzuruna çıkmak için saraya gitmiştim. Dediler ki “Sultan’ımız davette, birazdan gelir. Seni bekleteceğiz maalesef…”

“Ah şimdi bir rüzgâr esse, bayrak gibi cübbem dalgalansa…” dedim...

Betim benzim solmuş, ne yapacağımı bilemiyordum! Zaten topu topu birkaç saniye içinde olmuştu her şey. 

"Benim hatıralarım bitmez Sultan’ım! Kolay değil, koca bir ömür, nice acı tatlı senelerin izleri hafızamdan silinmiyor..."

"Hak yolcusu, aynı zamanda; edep ve adap yolcusudur. Büyüğümüzle konuşurken belki de farkında olmadan, edebimizden yüzümüz kızarırdı…"

Efendim mühim bir şey satacağımı söyledim, istedim ki hak edenler alsın. Bu pazarlık üzerine teşrif ettiniz.

"Hazır hava açmışken daha önce bir mezarlıkta bulduğum üç kuru kafayı zembilime koydum ve pazara çıkardım..."

Enseme bir şaplak! Bir şaplak daha… Eli ağır değildi öyle, hafifti; ama çok acıtırdı içimi. Ya da öyle gelirdi bana...

Sokakmış, mahalleymiş, oyun eğlenceymiş yazmazdı bizim kitaplarda…

Benim için “Ah bu çocuk!” dedikleri oluyordu zaman zaman. İyi mânâda mı yoksa kötü mânâda mıydı pek anlamazdım...

Gene de yanlış bir şeyler vardı ki hayatımda bu amansız mücadele bitmiyordu. Nefsime yapmadığım kalmazdı ama korkutamazdım.

Anacığım, babacığım öyle çok istisna bir şey yapmaz, çok iddialı olmazlardı ama pek samimiydiler.

Benim gibi yaşayanlar muhakkak bilirler; kendi oyuncağımızı kendimiz yapardık. Bir büyüğü olanlar, bu hususta bir adım önde sayılırdı.

Eğer öküzü satmasaydın, o ölecek ve belâ atlatılmış olacaktı. Ama sen onları satmakla başkalarının zarar etmesini istedin.

"Öküz kardeş! Sana bazı tavsiyelerde bulunacağım. Dediklerime dikkat edersen rahat yaşarsın!”

Dönüp etrafıma baktığımda hayatımda yaşayanlardan daha çok ölmüş olanlar yer tutuyor.

Şahit olduğum bu korkunç manzarayı, bilhassa da tanınmayacak hâldeki bu yüzü, hayatım boyunca unutamayacaktım asla. 

Ne kadar durakladım tahmin edemesem de beklenmedik tok ve dolgun bir “Tak!” sesi yankılandı kulaklarımda. Ne olabileceğini tahmin edemedim. 

Kısa bir vakitte bütün hayatı yaşadım. Rabbim neylerse güzel eyliyordu da biz göremiyorduk sadece...

"Ya çarşıda, ya da Dicle kıyısında küçük bir dükkânı olan esnaf olsaydım çok daha rahat ederdim Behlül..."