Rahim Er

Liderlerin vaadlerinden biri de iktidar olduklarında dokunulmazlığı kürsüyle sınırlayacaklarına dair. Sanki şimdiye kadar nerede idiler? Evet, bu soruya müstahaklar ama yine de sözün tutulmasını beklemek kamuoyunun hakkı.

Umumi efkâr, böyle bir partinin varlığından şurada en fazla iki aydan beri haberdar. HADEP'in kapatılma ihtimaline karşı yedek olarak kurulmuş. DEP, HADEP zincirinin üçüncü halkası. Seçime girebileceği YSK tarafından önceki gece açıklandı. Hayırlı olsun. AB, bahanelerinden birini daha kaybetti.

Çok partili hayat başladığından bu tarafa böyle bir seçim yaşanmadı. Hâlâ gündemde şaşırtıcı haberler dolaşmakta. Bugün 16 Ekim, seçim 3 Kasım'da. Sandığa kısa bir zaman kalmış. Buna rağmen seçimlerin akıbetiyle oynanmak istendiği ileri sürülüyor.

Osmanlı'da İstanbul'un emniyet hududu Belgrat'tan geçermiş. Belgrat'ın düşmesinden sonra İstanbul nihayet iki asır dayanabilmiştir.Dünyada her şey aklımıza gelirdi de Kerkük'ün bir gün elden çıkacağı aklımıza asla gelmezdi.

Bunu bizzat başbakan haber veriyor. Halbuki işlerin o noktaya gelmesini önlemek hükümetin vazifesiydi. Ne var ki hükümet bir süredir rölantide. O kadar da değil. Devlet de iki ayrı cephede. Biri 'garp cephesi'. Orada AB marifetiyle bir kere daha ayrı muameleye maruz kalındı.

Kürtler, Kuzey Irak'ta devletleşme sürecindeler. Bayraktan, paradan sonra dünden itibaren anayasa metni de mevcut. Açıklanan 'anayasa'yla Kerkük başşehir ilân ediliyor. Diğer taraftan İncirlik'te kavun-karpuz mevsimi geçmiş olmasına rağmen "adamlar" hummalı bir çalışmayla kavun-karpuz taşımaktalar.

AB İlerleme Raporu açıklandı. Raporda 2004'te, 2007'de birliğe kimlerin tam üye olacakları isim isim sıralanmakta. Türkiye'ye ise tarih yerine nasihat veriliyor. Şimdi Türkiye'nin en önemli gündem maddesi bu.

Seçim demek meydan mitingi demektir. Bazı kaymakamların işgüzarlıklarına şaşıyoruz. Balkondan konuşunca oluyor, TIR'dan konuşmak yasak. Onlar da herhalde büyüklerinden ilham almaktalar.

Avrupa Birliği ile münasebetlerimiz tarihine bakıldığında "onlar ortak biz pazar" korkusunu Türkiye'nin hem solunda hem muhafazakâr çevrelerinde yaşanmıştır. O kadar da değil. Bugün AB'ye çok yakın duran aynı muhafazakâr kitle sözcüleri, aynı AB'yi "Hıristiyan Kulübü" olarak idrak etmekteydiler. Endişe toplumun bütün kesimlerinde izale olmamıştır.

5 Haziran 2002 Tarihinde 175 sivil toplum kuruluşu bir araya geldi. Konunun Avrupa Birliği olduğu, o toplantıda varılan ortak görüş, "Türkiye'nin yeri Avrupa Birliği'dir, kaybedecek zamanımız yoktur" cümlesiyle iç kamuoyuna ilân edildi.AB Mevzuatına uyum kanunlarının ağustos ayında TBMM tarafından onaylanmasında bu ortak beyanın büyük tesiri vardır.

Fuara gitmek, müze ziyareti yapmak güzel. İmkânı olan için dünyayı gezip dolaşmak iyi ve lazım. İnsan, ziyaret ve seyahatlerle iç âlemini zenginleştirir. Ne var ki gidilecek daha başka yerler de var. Hayat, sinema, tiyatro, fuar alanından ibaret değil.

O zamanki ismiyle panayır. Siyer-i Nebi'den hatırlanacağı gibi meşhur olanlarından biri de Suku Ukaz panayırı. Dün panayır bugün fuar denen dönemlik çarşılar insanların buluşma mekânları. Tarih kadar eski, böylece de sürüp gidecek. Fuarlara üretenler en son mamullerini getirirken müşteriler de yenilikleri tâkip ediyorlar.

Türk de Kürt de Arap da aklını başına toplamalı. Üçüncü taraflarca birbirlerine kırdırıldıklarını görmeliler, bilmeliler. Bu oyun, I. Cihan Harbi'nde oynandı, güneydoğu meselesinde tekrarlandı. Şimdi bir kere daha sahnelenmek isteniyor. Türk aydını da Kürt aydını da Arap aydını da sorumluluğunu yüklenmeli. "Tek dişi kalmış canavar" duruma göre ya ırk duygularını köpürtüyor veya istiklal arzularını.

Netleşmesi gereken soru budur; Washington hangi niyetlerin peşinde? Düne kadar Irak'ın kapılarını BM denetçilerine açması isteniyor, Bağdat da bu isteğe direniyordu. Amerika'nın iddiasına göre Saddam Hüseyn'in elinde kitle imha silahları bulunmaktadır. İyiliksever George W. Bush, insanlığı bir felaketten kurtarmak için bu silahlara el koyup hasmını tesirsiz hale getirmek istiyordu. Birden sürpriz bir gelişme oldu. Irak, saraylar dahil şüphe duyulan her binanın kapısını müfettişlere açtığını ilân etti.

Geçmiş olsun; dün, bütün Türkiye, saat 16.00'ya kadar adeta nefesini tutarak Ankara'yı takip etti. TBMM başkanının öylesine önemli bir günde öylesine tuhaf, garip ve sevimsiz bir dil kullanarak başlattığı oturum, yine kendisinin en az 21 oy farkıyla seçimlerin 3 Kasım 2002'de yapılmasına karar verildiğine dair açıklamasıyla herkese derin bir oh çektirdi.

TBMM, bugün saat 11'de toplanıyor. Meclis Başkanı Ömer İzgi, milletvekillerini yeni yasama yılı için iş başı yapmaya çağırdı. Bir formalite toplantı. Parlamentonun aç-kapa merasiminden sonra tatil kararı alması gerekiyor. Olanca sür'atiyle seçim sathı mailine/ seçim eğik düzlemine girilmiştir. 1 Ay sonra milletvekili genel seçimleri var. Artık hudut kapılarında oylar verilmeye başlanıyor bile.

Önceki akşam her partiden birçok belediye başkanının iştirak ettiği bir dertleşme toplantısındaydık. Dertli olan, belediye başkanları. On binleri, yüz binleri yöneten, dev bütçelere hükmedenlerin ne dertleri olabilir? diye düşünebilirsiniz. Fakat hakîkat öyle değil. Belediye başkanları, konuştukça fevkalade üzüldük. Sistem dökülüyor. Nereye elinizi atsanız elinizde kalmakta.

İstanbul, bir çok yerli ve yabancı iş ve hükümet adamına ev sahipliği yapmakta. Akkan Suver ve arkadaşlarının yönetimindeki Marmara Stratejik ve Sosyal Araştırmalar Vakfı, 5. Avrasya Ekonomi Zirvesi'ni toplayarak bir büyük başarıya daha imza attı.

Bir adam, beyaz gömlekli, gömleğinin üst düğmesi çözük, sarışına yakın kumral, mavi gözlü, saçları dağınık gibi. Yaşı 40-45 arası olmalı. Bu inatçı görünüşlü genç adam, her akşam televizyon ekranlarıyla evlerimizde. Yalnız başına mı? Hayır. O'nu dinlemek için meydanları doldurmuş binlerce vatandaşla birlikte.

Ali Desidero diye bir reklam tiplemesi vardı, külhani ağızla konuşan bir oyuncu. Bu oyuncu, reklamlardan birinde kendinden emin ve havalı haliyle şöyle bir repliği konuşurdu. "Gittim baktım hepsi de okumuş çocuklar". O'nun "okumuş çocuklar" diye seyirciye rapor ettikleri bir grup mühendis. Bir külhanbeyi, senelerce dirsek çürüterek mühendis olmuş insanlara takdirini böyle dile getiriyor.