Rahim Er

Türkiye, AB'ye girmek için ne zahmetlere katlanırken dünkü köylü ve kasabalı vatandaşlarımızla onların ikinci ve üçüncü nesil çocukları AB bir tarafa Avrupa parlamentolarına bile girdiler. Anadolu'nun çorak topraklarından, Anadolu bozkırlarından tahta bavullarla önce İstanbul'a varıp sonra Haydarpaşa'dan Almanya, Fransa, Hollanda, Belçika ve öteki Avrupa devletlerine giden o insanlar, bugün Avrupa'da seçimlerin belirleyici unsuru haline geldiler.

Şu garabete bakınız; ömrü, rejimle cebelleşerek geçmiş Nazım Hikmet, affoldu, tiyatroları sahnelerde, yakında Şişli'ye heykeli dikilecek; fakat, Atatürk'e inkılaplarında rehber olmuş Ziya Gökalp'in iki mısraını okudu diye bir genel başkan, mahkemenin lehte kararına rağmen affedilmiyor. Yakında Almanya'da da seçim var...

Emekli Orgeneral Necati Özgen Paşa, ifşaatlarda bulunuyor: İnsanın tüylerini diken diken eden haberi birlikte okuyalım: -17 Aralık 1992'de Şırnak'tan bir Sikorsky helikopteriyle hareket ettik. Beraberimizde küçük bir karargâhımız da vardı. Hatta Orgeneral Eşref Bitlis, bir ara bana dönerek "Irak'a giden ilk Türk generalleriyiz" demişti. Ben de "vatan için komutanım" karşılığını vermiştim.

Senaryolar, Irak sonrasına dönük. Saldırıyla dağılmış bir Irak ve kurtlar sofrası. Kurtlar, yine aynı kurtlar. ABD, malum.. Almanya, Rusya, İngiltere, Fransa ve bu arada fırsattan istifade etmek isteyenler. Mesut Barzani ön plana çıkma gayretinde. İKPD lideri, Irak sonrası kurmayı tasavvur ettikleri Federal Kürdistan devletinin başkenti olarak Kerkük'ü ilân etme hülyasında.

Eminiz ki sayın cumhurbaşkanının dünkü sözlerini işiten vatandaşlar, kararı gönülden tasvip etmişlerdir. Adına "küskünler" denen ve neye, niçin ve ne hakla küstüklerini kendilerinin dahi açıklayamadığı, ismen ortaya çıkmayan, hangi tezgâhın aleti oldukları meçhul birtakım politikacılar, alınmış seçim kararını erteletmek, seçime çok az bir zaman kala hükümet değişikliğine gitmek... kısacası skandal, oyun ve suiistimaller peşindeler.

Artık bu seçimi tehir ettirmek, erteletme niyetlerinden vazgeçilsin. Küskünler... Erteletme... Hatta seçim sözleri bıktırdı. Kimin neye niçin küsme hakkı varmış? Ankara siyaseti, vatandaşın uzağına düştü. İnsanlar, seçimi değil ekmeğini düşünüyor. Ekmek oydan üstündür.

Tam da 11 Eylül üzerine enine-boyuna fikir yürütmeler beklenirken bu 11 Eylülde de Ankara'da bombalar patlamaya başladı. Savaş devam ediyor. Sayın Bülent Ecevit, bile üslubunu zorlayan kelimelerle konuşmak zorunda kalarak iki parti arasında kılıçların çekildiğini haber vermekte. Ankara savaşlarının nereye kadar varacağı belli değil.

Olmadı, bu davranış Türkiye'nin hayrına değil. Seçilmese bile, barajın altında kalsa bile ANAP, itibarına gölge düşürmeden, kaybı hazmedip ondan ders çıkartarak yoluna devam etmeliydi. ANAP, ilk defa mı MHP ile ters düşüyor?

Milletvekili olmak için partilere müracaat eden aday adaylarının sayısı 12 bin. Buna bir de mevcut milletvekilleri eklendiğinde karşımıza kocaman bir rakam çıkıyor. 11 Eylül'de aday adayları elenecek ve ortada sadece adaylar kalacak.

Bazı gazeteler, mahkeme kararını duyurdukları haberde yine "Tayyip" diyorlar, "Tayyip'in engeli kalmadı" veya "Tayyip'e yol açıldı" gibi, nezaket kaidelerini bir tarafa bırakarak "Tayyip" dedikleri Recep Tayyip Erdoğan.

Partiler Kanunu, Seçim Kanunu değişmeden seçime gidilince olacağı buydu. Kanunlar, ittifaka da imkân vermiyor. Üstüne üstlük bir de yüzde 10 Barajı var. Anketler şunu göstermekte ki Meclis dışında olup da Meclis'e girmesinde birçok faydalar olan partiler bir tarafa değişik dönemde iktidar olmuş partilerin de dışarıda kalmaları yüksek ihtimal.

Bazı yaşadıklarınız vardır, hiç unutmazsınız. Önceki gün yaşadıklarımız daha doğrusu dinlediklerimiz, ıstırap çeken bir insanın acıları aklımızdan hiç çıkmıyor. Onu ne İstanbul dışına çıkmak unutturdu ne liderlerle görüşmek. Kaç gündür o acıyla dolaşıyoruz.

Partilerimiz birbirlerine çok benzediler. Aradaki farklar silindi. Bu durum iyi mi, kötü mü? Herhalde iyi değil. Hepsinde aynı klişe nakaratlar aynı kısır döngü. Sadece kişiler değişik. Sözler, iddialar, ekonomi, iç politika dış politika hakkında birbirinin taklidi, sureti sönük ve pörsük görüşler ortaya koymaktalar, Halbuki futbol kulüplerinin bile artık bir oyun üslupları bulunuyor.Kararsız seçmenin çokluğu bundan.

Doğru Yol Partisi'nin Büyük Birlik Partisi'yle seçim ittifakı konuşulmakta. Sahih olmasını temenni ederiz. İnşallah asılsız çıkmaz. İnşallah tamamına erer.

Türkiye, surların önünde; AB kalesinden içeri bir türlü giremiyor. Yukarıdan üstümüze sadece Rum ateşi atılmıyor, kızgın zeytinyağı da dökülmekte. Ateş eden, Yunanlılar, zeytinyağı kazanlarını boca edenler de Almanlar.

Eğer liderlerin eksikliğini sıralamak gerekirse... Bazıları gülmeyi bilmiyorlar. Gülmüyorlar değil, gülmeyi bilmiyorlar. Gülebilen, tebessüm eden lider, etrafını ve dalgalar halinde cemiyeti rahatlatır. Göreceksiniz bundan böyle gülen liderler daha avantajlı olacaklar.

Abdülmelik Fırat'ı tanımayız. Telefonla olsun hiç görüşmemiz olmadı. Bütün tanıdığımız TV ekranlarındaki açık oturumlardan. O sıralarda PKK terörü, olanca dehşetiyle sürüyordu. Sayın Fırat DYP milletvekiliydi. Meseleyi soğukkanlılıkla ve Türkiye'nin bütünlüğü içinde ele alıyor, Kürt denen insanların var olduğunu, bölgede birtakım haksızlıkların, adaletsizliklerin yaşandığını, bunun da rahatsızlıklara yol açtığını söylüyordu.

Her şerde bir hayır vardır. 11 Eylül saldırıları üç bakımdan Türkiye lehine oldu. Birincisi, bu vesileyle ABD, tediyesi kararlaştırılmış krediler için IMF'ye yeşil ışık yaktı. Türkiye'nin konumu ve önemi şiddetle anlaşılmıştı. Eğer o kredileri alamasaydık kriz daha ağır ve daha uzun olabilirdi. İkincisi, Türk askeri Afganistan'a gitmekle kalmadı bir zaman sonra komutayı da deruhte etti. Üç unsurumuzun daimi surette milletlerarası planda olması gerekiyor. Diplomasi, ticaret ve askeri güç. Kâbil, o anlamda yeni bir alandır.

"Sözün Büyüsü" TRT-2'de yayınlanan bir edebiyat programının ismi. Denk geldikçe takip etmeye çalışıyoruz. Yapımcı ve sunucularla aynı dünya görüşünü birebir paylaşmayabiliriz. Buna rağmen keşke mümkün olsa da hep takip edebilsek. Attila İlhan'ın sohbetleri gibi o da kültürümüz için gerekli. Demek ki TRT-2'ye çok görevler düşüyor.

Kararımızı daha Ankara'ya giderken vermiştik; Zeki Tıraş'ı da alacak, Bağlum'a Yalçın Özer'in kabrine gidecektik. Kafamızdaki plana göre öğleden sonra Metin Özer'e uğrayarak hem yeni işini tebrik edecek hem de hep beraber ağabeyine, Yalçın'a gidecektik.