Resul İzmirli

Şöyle etrafınıza dikkatlice bir bakarsanız; Trafik sıkışıklığı dolayısıyla içinde bulunduğunuz araç durduğu zaman, etrafınızdaki otomobillerde çoğunluğun tek kişi olduğunu, Evimizde o kadar dikkat etmemize rağmen ve atılmak zorunda kalan ekmek, ya da bazen yemek olduğunu ...

Amerika Birleşik Devletleri'nde geçen yıllarda yapılan bir İnsan Kaynakları Zirvesi'nin sonuç bildirgesinde geleceğin iş ve yönetim dünyasında beş eğilimin ortaya çıkacağı söyleniyordu. Bu beş eğilimi algılayan ve uygulayan örgütlerin başarılı olacakları belirtiliyordu.

Bundan beş yıl önce, dünyada strateji denilince akla gelen birkaç isimden biri olan Michael Porter'ı dinlemiştim. Dünya çapında, devletler ve firmalar bazında strateji danışmanlığı yapan Porter, bir gün boyunca strateji örnekleriyle konuyu açmaya çalıştı.

Kendimi bildim bileli Türkiye, dışarıda ve de içeride birtakım kavgalarla meşgul olagelmiştir. Kavganın dozunu azalttıkça fert başına milli geliri yükselmiş, artırdıkça gelir düşmüştür. Şöyle etrafımıza baktığımız zaman kavga ortamını ve ideolojik dayatmaların meydana getirdiği gerginlikleri ortadan kaldıran komşuların refah ve huzura doğru yol aldıklarını görüyoruz.

Çocukluğumuzun en güzel oyunlarından biri annelerimizin yününü yumak yaparken çileyi iki elimizle tutup, ipliğin bir sağa bir sola gidişini takip etmek değil miydi? İşte bu oyun oynanırken çileyi minik ellerimizin arasından kaçırıverirdik bazen. O zaman olan olur, yün çilesi içinden çıkılmaz bir şekilde karmakarışık bir hal alırdı.

İşler rayına oturmaya başlıyor. Cumhurbaşkanı'nın demeçleri, AK Parti Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın cevapları meclisin açılışı öncesinde medyanın manşet ihtiyacını karşılayacak nitelikteydi.

Bugünlerde toplumda önemli değişimlerin gerçekleştiğini görmek, bizim gibi bir zamanlar birbirlerini yok etmeye kararlı 68 kuşağı nesli için çok sevindirici.

Çocukluğumun tatlı ve canlı hatıralarından biri de İzmir'in Bozyaka semtinde kiracı çiftçi olarak yaşayan anne tarafımla ilgili motiflerdir. Bunların en önemlilerinden biri, yaklaşık on kişilik ailenin bir o kadar süt ineğinin su ihtiyacının karşılandığı kuyulardı.

Buna benzer bir dönemi 1980'li yıllarda yaşamış idik. Hergün 30-40 gencimizin hayatını kaybettiği, insanların sokağa çıkmaya korktukları, ekonominin kilitlendiği, borçların ödenemez hale geldiği, özetle insanımızın neredeyse tüm ümitlerini kaybetmek üzere olduğu bir durumda bir seçim yapmış ve feraha kavuşmuştuk.

Bundan önceki yazılarımdan birinde, tansiyonu düşürülemiyen hastaya ameliyat yapılamaz demiştim. Seçimlerden önce ülkenin tansiyonu gerçekten çok yüksekti.Seçim sonuçları içte ve dışta büyük çapta olumlu karşılandığı için tansiyonumuz düşme eğilimine girdi. Bu da ağır ekonomik krizlerden bunalan bünyemizi sağlığa kavuşturacak operasyonlara giderek daha hazır olacağımızı gösteriyor.

Yıllardır beynimizi yıkadılar ve bizi şartlandırdılar. "Politika, gerginlik, kavga, atışma, demektir." Bu paradigmayı bir türlü atamadık kafamızdan. Hatta geçenlerde Deniz Baykal ve Recep Tayyip Erdoğan beylerin televizyonda -sebebi ne olursa olsun sakin sakin tartışmalarını dahi yadırgadık. Ancak paradigmanın millete mi yoksa basına mı ait olduğundan bendeniz şüpheliyim. Gözlemlediğim kadarıyla basınımız biraz bu durumu körüklüyor.

İnsan olarak yüreğimizi yakan bir olay bu. Bir tarafta yıllardır milletçe maruz kaldıkları zulmün durdurulması için can feda etmek üzere harekete geçen kadınlı, erkekli elliye yakın insan. Diğer tarafta belki de Çeçenistan'da ne olup bittiğinden habersiz tiyatro seyreden çocuk, genç, erişkin, yaşlı bine yakın rehine alınmış insan.

Binlerce kişinin, kovanındaki arılar gibi tatlı bir telaşla koşuşturduğu bir zirve. Herkesin birşeyler öğrenmek için çırpındığı, toplantıdan toplantıya koşuşturduğu bir ortam. Bu yıl 11'incisi düzenlenen Ulusal Kalite Kongresi'nden bahsediyorum.

Haberleşme imkânlarının sınırlı olduğu, diyelim bundan 100-150 yıl önce yapılan savaşlarda; ölen kalanlardan ya da savaşın gidişatından haber almak bayağı zor bir işmiş. İşte o günlerde cephelerde olup bitenin anlatıldığı bir sayfalık haberlerin yer aldığı kağıtlarla bu ihtiyaç giderilmeye çalışılırmış. Bu kağıtlar o zamanların parasıyla bir 'gazetta'ya satılırmış.

"Günlerdir köy köy, kasaba kasaba dolaşıyorum. Türkiye'yi hiç bu halde görmemiştim. Evet, halk maddi sıkıntıda. Ama halkın esas sıkıntısı; ümidini yitirmiş, küsmüş... İnsanımız siyasetçiye olan güvenini kaybetmenin ötesinde, saygısını yitirmiş. Köy kahvesine giriyoruz, sırtını dönüp oturuyor.

Belki de Türkiye'de bir ilk gerçekleşti. Bir sektör çeşitli partilerden Meclis'te kendini temsil edecek adayları bir araya topladı ve onlara sektörün problemleri konusunda neler düşündüklerini sordu. "Sektörden Meclise" adıyla bu toplantıyı düzenleyen Türkiye Giyim Sanayicileri Derneği idi. Derneğin genç hatta gencecik başkanı Umut Oran'ın "Neden bu hallere düştük?" sorusuna "Kötü yönetim"i sebeb gösterdiği gerçekten oturaklı açılış konuşmasından sonra adaylar görüşlerini açıkladılar.

Genç bir politikacı ile beraberdim bugün. 24 yaşında muhtar seçilerek siyasete atılmış. Sonra birçok sosyal hizmete imza atmış. Belediye başkan adayı olmuş. Kaybetmiş. Partisinin ilçe başkanlığını yapmış. Şimdi de yeniden partisinin milletvekili adayı olmuş. Bir bölgede altıncı sıraya koymuşlar kendisini, küsmemiş çabalıyor.

Avrupa Birliği'ne girip girmeme konusu bütün dehşetiyle sürüyor. Bu konu bendenizin gencecik bir üniversite asistanlığımdan beri gündemimizde yer alagelmiştir. O zamanlardaki adıyla AET yani Avrupa Ekonomik Topluluğu olarak anılan bu organizasyonla ilgili kaç tane yüksek lisans, doktora ve doçentlik tezleri gördük.

Bir zamanlar ne rahattık. Sağda ve solda iki parti vardı. Kim seçmenini sandığa getirebilirse o işi bitirirdi. Seçim konuşmaları o zamanlar çok fazla hareketli olmayan sosyal hayatımıza renk katardı bir bakıma.

Meclis'ten aksi bir karar çıksa idi yine de "Baş üstünde yeri var" derdik. Yeter ki meclisten karar çıkarabilelim. Çünkü 1980'lerde meclisten bir karar çıkaramamanın nelere malolduğu malum. Bize göre bu seçimler belki de demokratikleşme yolunda atılacak önemli bir adım olacak. Çünkü seçim ve siyasi partiler kanununun nasıl değişmesi gerektiğini göreceğiz. Ayrıca birkaç kısıtlama dışında her düşüncenin halka sunulduğu bir ortamda seçim yapıyoruz.