Resul İzmirli

Kardelenler ümit vermeye devam ediyor. Bu hafta birkaç örnek paylaşalım istedik. Türk sanayinin zirve kuruluşlarından MESS'in sayfamızın diğer bölümünde detaylı olarak sunduğumuz projesinin tanıtım gecesindeydik.

MESS (Türkiye Metal Sanayicileri Sendikası) ve İTÜ Endüstri Mühendisliği Bölümü'nün işbirliğiyle gerçekleştirilen "Metal ve Elektronik Sektöründe Esneklik Değişim Modeli (MESDEM) Projesi" tamamlandı.

Geçtiğimiz Pazartesi günü gerçekleştirilen Satış 2001 Konferansında, satış ve pazarlama konusuna kafa yoran bir çok yerli ve yabancı gurular katılımcılarla bilgilerini paylaştılar.

Gece yarısından sonraya kadar açık dükkanlar. Cıvıl cıvıl insanlarla dolu ışıklı yollar. Şehri boydan boya kateden ve içinde balıkları görebileceğimiz bir nehir. Nehrin üzerinde uzun yıllar öncesinin kültür ve estetiğini yansıtan köprüler. Şehir içindeki otellerde kaplıca imkânı.

Gerek yöneticiler ve çalışanlar arasında, gerekse şirketi temsil edenlerle müşteriler arasında iyi ilişkiler var olmadan başarı mümkün değil. Dünyaca ünlü yönetim gurusu Drucker, "yönetim işinin yüzde yirmisi teknik, sekseni iletişimdir" diyor. İletişim yani insan ilişkileri.

Anadolu havası oldum olası bana iyi gelir. Özellikle "kriz laflarından gına geldi artık" diyorsanız size; rahatlamak, ferahlamak ve moral depolamak için Anadolu'ya açılmanızı tavsiye edeceğim.. Çünkü "Bir başkadır benim Anadolum".

Ankara'da Avrupa Kalite Yönetimi Konferansı ve 2. Kamu Kalite Sempozyumu düzenlendi. Sempozyumda ilk defa bir kamu kuruluşu T.C. Zekai Tahir Burak Kadın Sağlığı Eğitim ve Araştırma Hastanesi "Ulusal Kalite Ödülü"nü aldı.

İlk tanıdığım kamu kuruluşu okuduğum ilkokulumdu; ilk tanıdığım bürokrat da ilkokul öğretmenin Mustafa Özer Beyefendi. Beyefendi sözünü şuurla yazdım. Çünkü o gerçek bir beyefendi idi. Hâlâ da öyledir.

Küçüklüğünüzdeki kumbaraları hatırlıyor musunuz? Gariban Anadolu'da teneke kutudan yapılırdı. Ama önemli olan içinde birikenler ve daha da önemlisi birikim kavramının benimsenmesiydi. Ne büyük zevk alırdık; dar bir zamanda, meselâ bayramlık ayakkabı alınacağı zaman ailenin yaşadığı finansal krizin çözümüne katkıda bulunmaktan.

Yaşadığımız ekonomik bunalım uzadıkça, herbirimizde az veya çok paradigma değişikliklerini sağlayarak; sıklıkla duyduğumuz krizin fırsat olduğu sözünün gerçek anlamı ortaya çıkıyor.

Yarım asra yaklaşan -laf aramızda biraz da geçen- ömrümde çok krizler gördüm. Hatta defter gibi olan eski tip nüfus cüzdanımda İzmir-Hatay-Altıntaş Mahallesi Muhtarlığı'ndan tarafıma ekmek karnesi verildiğini gösteren bir mühür bile vardı. Sonraları gençlik yıllarımda karneyle şeker, kahve aldığımızı hatırlıyorum.

Barcelona'da 33'üncüsü düzenlenen ve insan kaynakları yöneticileri, uzman ve otoritelerin buluştuğu Küresel İnsan Kaynakları Yönetimi Konferansı başarıyla tamamlandı. Konferansta insan kaynakları alanındaki en son trendler tartışıldı.

İş hayatının gerçeği olan krizlerden güçlenerek çıkmanın tek yolu; dayanıklı şirket kültürü oluşturarak, yeni bir yönetim anlayışına kafa yormaktır.

Anadolu insanı 'kriz' daha doğru bir ifadeyle 'ekonomik felâket'le başedebilmek için çırpınıyor. Geçen hafta Adapazarı'nda "Krize Dayanıklı Şirket Kültürü Konferansı"na gösterilen ilgi bize umut verdi. İnsanımız, hem de baharda bir tatil gününde, bilgi paylaşmak için kapalı bir mekânda 4-5 saatini ayırabiliyor.

Takımı olan krizi aşar. Yoğun kriz ortamlarında takım olarak dayanışma önem kazanıyor. Önceden takım anlayışını benimseyip uygulayanlar krizlerden daha az etkileniyor.

Takım olmak", "Takım çalışması", "Takım ruhu", "Kendini yöneten takımlar" son yıllarda yönetim biliminin ve de medyasının gözde konularından olageldi.

Kriz yönetimi yetersizliği veya eksikliği olarak adlandırılan çoğu durumun aslında bir yönetim krizi olduğunu görüyoruz.

Bu satırları sizlere güzel Anadolu'nun bir otel odasından yazıyorum. Şu anda bayağı duygu yüklüyüm ve geleceğe yönelik yüreğimde umutlar ışıldamaya başladı.

'Önümüzü göremiyoruz!", "Her şey belirsiz!", "Ne olacak bu gidiş!", "Sattığımızı yerine koyamıyoruz!", "Satış yok!", "Yaprak kımıldamıyor!", "Döviz belirsiz ve çılgın, ne yapacağımızı bilemiyoruz!", "Zararına iş yapıyoruz, kâr yok!", "Kriz yaktı bizi!" ve daha nicesi...

Türkiye gibi az gelişmiş ülkelerin iş hayatı açısından en önemli dezavantajı sanayileşmenin başlarında ortaya çıkan yüksek kâr marjları, tarımda ise popülist yaklaşımlar çerçevesinde akılsızca uygulanan yüksek taban fiyat politikalarıdır.