Seçkin Başkan

Pazartesi sabah Pelin okula gitmeden gelmişti Murat kapıya. Cipinden atlayıp koşar adımlarla Ahraz Ana'nın eski tahta kapısını iki defa vurdu: - Ahraz Ana! Benim komutan Murat! Kapı gıcırdayarak açıldı. Pelin'di açan:

Pelin kapının önünde vedalaştığı Murat'ın gözlerinin içine baktı: - Çok teşekkür ederim sana... Gerçekten son derece sıra dışı bir gün geçirdim.

O gün akşam üzerine kadar gerçekten her ikisi için de farklı, sıra dışı bir gün olmuştu. Öğle yemeğinden sonra ilçede dolaşmışlar, küçük bir çayevinde oturup çay içmişler, uzun uzun sohbet etmişlerdi. Birbirleri hakkında birçok şey öğrenmişlerdi böylece. Her ikisi de memnundu hayatından. Murat elleri cebinde gökyüzüne baktı: - Bugün gerçekten çok farklı oldu benim için. Uzun zamandır kendimi böyle özgür, böyle huzurlu ve mesut hissetmemiştim. İnsanın paylaşacak bir arkadaşının olması ne kadar önemliymiş. Kendimi burada yalnız hissediyordum. Ama artık bu duygularım geride kaldı. Şimdi biliyorum ki Pelin var!

Bu sırada yemeğin üzerine çayları gelmişti. Murat garsona teşekkür edip genç kıza döndü:

İlçe merkezine on kilometre uzaklıktaki Kızık köyündeki Balıklı Çeşme'deydiler.

Yemek sırasında havadan sudan sohbet ettiler. Pelin ve Murat birçok konuda ortak yönlerini bulmuşlardı.

Akşam henüz çökmüştü. Pelin okuldan döneli bir saati geçmişti. Gerçekten de Ahraz Kadını bıraktığı gibi bulmanın sevinciyle o gün akşam yemeğini Pelin hazırladı. Sıcak bir tarhana çorbası yaptı. Ardından da bol kimyonlu bir patates yemeği pişirdi. Ekmeği Ahraz Kadın zaten haftalık yapardı. Taze yoğurtla da bol köpüklü bir ayran çalkaladı genç kız. Acıkmıştı bayağı. Oturduğu sedirin üzerinden kendisini seyreden Ahraz Kadına döndü: - Tamamdır ana, senin yemeklerin gibi olmaz ama gel iki lokma yiyelim. Ben bu patates yemeğini çok severim.

Ertesi gün sabah erkenden kalkan Pelin, Ahraz Ana'nın kendisinden çok önce uyandığını, kahvaltıyı hazırlayıp sütü ısıttığını, ağıla gitmek üzere hazırlandığını görünce sitemkâr bir şekilde âdeta feryat etti:

Pelin neden sonra yaşlı kadının kendisine her zamankinden farklı bir şekilde baktığını fark etti. Şaşırmıştı.

Murat eliyle yaşlı kadının alnını tuttu. Ahraz Kadın titrediğini fark ettirmemek için dişlerini sıktı. Nabzını tekrar kontrol etti. Sonra Pelin'e döndü: - Şimdi sakinleştirici bir iğne yapacağım. Bu gece rahat uyur. Ama mümkün olduğunca dinlensin. İşe falan kalkışmasın. Yarın yeniden uğrayacağım.

Pelin bir çığlık atarak fırladı yerinden. Ama Murat çoktan yaşlı kadının yanına gitmişti bile. Onu kollarından tutarak kucaklamış, cılız bedenini kucağına alarak çevresine bakıyordu:

Kahvesinden okkalı bir yudum daha alan Murat tam karşısında oturan genç öğretmene dikkatle baktı.

Ahraz Ana garip bir huzursuzluk duymuştu Murat'ı görünce.

Ertesi gün Pelin biraz uyudu... Her zamanki gibi erken kalkmadı. İyice dinlenmişti. Sabah kahvaltısından sonra odasına kapanıp işlerini tamamladı. Öğle yemeği için dışarı çıktığında Ahraz Ana ağıldan yeni gelmişti. Genç öğretmen onun elindeki süt dolu bakracı aldı hemen:

Murat başını eğdi: - Tabii ki Pelin Hanım. Ne zaman isterseniz bakarım. İsterseniz hemen... Pelin dudaklarını ısırdı:

Pelin muhtarın uzattığı emri dikkatlice okuduktan sonra katlayıp cebine koydu. Omuzlarını kaldırdı gülümseyerek: - Evet, buyurun sınıfa o zaman. Şimdi bir kıyamet kopacak ama hazırlıklı olun.

Pelin, latife yollu takıldı Ahraz Anaya: - Ellerine sağlık Ahraz Ana, yine beni fethettin... Senin yüzünden kilo aldım ben burada. Bu otlu ekmek yenmez mi şimdi?

Kısmet olursa yaz tatilinde bir ay olsun İzmir'e gitmek istiyordu. Bir aydan fazla kalamazdı çünkü dönüp okulun tadilat işleriyle meşgul olacaktı. Damın aktarılması lazımdı, bir de boya badana yaptırmak istiyordu. Milli Eğitim bunun için fazla bir ödenek ayırmazdı. Bu yüzden köylülerin yardımıyla imece usulü yaptıracaktı her şeyi. Sıraların elden geçmesi lazımdı. Nihayet yatmaya karar vererek pencerenin önünden çekildi. Aklı Ahraz Anaya takıldı bu sefer. Kaç gündür durmadan öksürüyordu. Dikkatini çekmişti Pelin'in. Sabah olunca ona zorla da olsa bir ıhlamur içirmeye karar vererek yatağına girdi. Az sonra uyumuştu...

Pelin gece odasında bir süre kitap okuduktan sonra cılız ışıklı gece lambasını söndürüp bir müddet daha pencerenin önünde oturarak dışarıyı seyretti. Odanın içi sıcacık olmuştu. Odun sobası içindeki odunların geçmesine rağmen hâlâ ısıtıyordu. Gözleri toprak yola takıldı. Karşıki evde oturan muhtarın bahçe duvarının yanındaki cılız sokak lambası sapsarı ışığıyla gizemli bir hava veriyordu toprak yola. Sol tarafı olduğu gibi açıklıktı. Köy meydanına ve okula da o taraftan gidiliyordu. Bugün okula gelen genç asteğmeni düşündü: "Ne kadar efendi bir gence benziyor! Yeni komutan geldiğini biliyordum ama görmemiştim. İstanbulluymuş... Hiç olmazsa konuşacak bir insan daha geldi..."

Murat yol boyunca hiç konuşmadı. Sabah erken saatte devriyeye çıkmışlar, soğuk havada okula gitmek için cılız bedenleriyle koşmaya çalışan çocukları toplayıp kamyonete doldurmuşlar ve okula götürmüşlerdi.