Seçkin Başkan

Nikâh salonu kalabalık değildi. Coşkun ve Alev'in birkaç yakın arkadaşı, Muhittin Bey ve Leman Hanım, Sibel ve kalanı da gençlerin arkadaşlarıydı.

Turgay yavaşça çevirdi başını. Odaya giren Pelin'i arkasından da Serdar'ı görünce kımıldamaya çalıştı ama başaramadı. Bütün yüzü şişti. Başı sarılıydı. Sık nefesler alıyordu. Başında iki hemşire vardı. Her tarafı aletlere bağlanmıştı. Pelin koştu yatağa: - Babacığım... İyi olacaksın...

Olayların nasıl geliştiğini, bir yandan ağlayan bir yandan da derin nefeslerle anlatan Pelin'den öğrendi. Kazayı, ardından hastaneye kaldırılışı, kendisine nasıl haber verildiğini bir çırpıda anlattı genç kız. Sonra usulca kaldırdı başını ve Serdar'a baktı:

Serdar hastanenin kütüphanesinde kitapların arasına gömülmüştü. Sibel'le konuşalı bir gün geçmişti aradan.

Turgay'ın kamyoneti Ovabükü'nden Hayıtbükü'ne doğru hızla ilerliyordu. Toprak yolda sarsılarak ilerleyen kamyonet homurtular çıkarmaya başlamıştı. Turgay her zamanki gibi süratli kullanıyordu kamyoneti.

Serdar gözlerini kısarak baktı karşısındaki kadına:

Serdar parmaklarını saçlarının arasına geçirip başını geriye doğru çekti. İnanılmaz bir baş ağrısıyla uyanmıştı.

Pelin dehşet içindeydi. Gözleri fal taşı gibi açılmış, bunca yıldır baba dediği insanın itiraflarını dinliyordu. Yutkundu güçlükle:

Turgay Ovabükü'ne geldiği zaman güneş henüz yükseliyordu. Kamyonetini park ettikten sonra kimseye görünmeden sahile doğru ilerledi. Kayalıklara çıkıp oturdu. Gözlerini denize dikmiş öylece duruyordu.

Pelin yeşil gözlerini kısarak baktı adama ve haykırdı olanca kuvvetiyle: - Ne o zaman? Nedir seni böyle davranmaya iten sebep? Bunu bilmek benim en doğal hakkım. Çünkü bu sebep her neyse benim istikbalimi, benim hayatımı şekillendiriyor. Konuş baba, nedir?

Pelin, Serdar gittiğinden beri hiç konuşmuyordu. Evin içinde müthiş bir gerginlik hâkimdi.

Serdar boş gözlerle bir süre baktı Sibel'in yüzüne. Sonra derin bir nefes alarak arkasına yaslandı:

Sibel gözlerini kısarak baktı genç adama. Olağanüstü bir durum olduğu belliydi. Yutkundu:

Pelin artık kendisini tutamamıştı. Hıçkırıklar içinde sarsılıyordu. Bir yandan da söyleniyordu: - Buna hakkı yok ama, bu şekilde davranmaya hakkı yok... Bana bir açıklama yapmak zorunda. Ben çocuk değilim artık. Bunu hak etmedim hiç...

Pelin damdan düşer gibi sorulan bu soru karşısında şaşırmıştı. Kekeledi: - Baba... Turgay daha sert bir şekilde sordu:

Turgay masada oturmuş hesapları inceliyordu. Haydar başında o yokken alınanların faturalarını uzatmış:

Alev tiz bir sesle bağırdı telefonda: - Ne demek yaz sonuna kadar gelmeyeceğim? Serdar, aklını başına topla dedim. Bu arkadaşlık benim canımı sıkmaya başladı. Daha istikbalini eline almadın... Önünde önemli bir imtihan var. Söyleyince kızıyorsunuz ama bütün bunlar...

Turgay bahçedeki en dip masada oturmuş, kaşları çatık, dikkatle süzüyordu Serdar'ı. Genç doktor tam karşısındaki sandalyede oturuyordu. Yutkunarak konuşuyordu:

Alev oğlunun kendileriyle birlikte dönmeyeceğini öğrendiği anda âdeta çıldırdı. Hemen valizleri toplamaya başladı. Bir yandan da inanılmaz tepkili bir şekilde bağırıyordu:

Coşkun Bey karısının yanına oturdu: