Selin Dilmen

Boyalı kuşlar vardır, bilirsiniz. Onlar, içinde bulundukları sürüden daha farklı ve daha parlak renklere sahip oldukları için dikkat çekerler.

Türk Dil Kurumu'nun sözlüğünde krizin anlamına baktım. Şöyle diyor; kriz: Bir toplumun, bir kuruluşun veya bir kimsenin yaşamında görülen güç dönem, bunalım. Buhran. Bu kadar bilinen bir kelime için ne demeye sözlüğe baktığımı merak edebilirsiniz. Açıkçası kendi bilgimden şüphe etmiştim.

Sizlere tavsiye etmek istediğim CD'ler ve yeni kitaplar var. Var da bunu ne yüzle yapacağımı bilmiyorum.

Cumartesi gecesini Biri Bizi Gözetliyor programına ayırdım. Daha önce de yazmıştım, bu program başladığından beri bir kere bile oturup başından sonuna kadar izlememiştim. Fakat son olaylar beni ekranın karşısına oturttu.

Koskocaman bir ülkenin işi gücü bırakıp Amerika'dan ya da Almanya'dan gelecek bir telefona kilitlenmesi kadar acı bir durum daha olabilir mi?

Ne zaman keşfettiğimi tam hatırlamıyorum. Ataköy 7-8. kısımda küçük bir dükkan. Bir börekçi...

'Evlilik sırları veren yazar boşanıyor!' Bu haber dünkü Hürriyet Gazetesinde yer aldı. İlginç değil mi?

Gece çalan telefonlar beni hep ürkütür. Sanki o saatler insanların felaket haberlerini paylaşmaları için vardır.

İlk yayınlanmaya başladığında çok anlamsız bulduğum bir programdı Biri Bizi Gözetliyor. Açıkçası hâlâ da izlediğimi iddia edemem. Ama her konuda olduğu gibi bunda da yasaklama gündeme geldiğinde tepki duydum.

Yine o esrik sıcaklık... Edebiyatın üzerimdeki etkilerinden birisi de bu duygu işte. Bazen eve kapanıp aralıksız okumak zevk verir bana.

Fırtına öncesi sessizliği seziyorum. Hani herşey birdenbire dinginleşir, netleşir ve suskunlaşır ya işte aynen öyle.

Ulusal Program açıklandı biliyorsunuz. Nasıl da ferahladım! Artık tamam, bütün sıkıntılar geride kaldı, sorun morun yok!

Geçenlerde Hürriyet Gazetesinde ilginç bir haber vardı. Erzurum'lu bir meslektaşımız pek sıradan olmayan isim ve soyadlarını derlemiş. Ortaya gülümseten bir liste çıkmış.

Hoşgörüsüz bir millet olduk. Bütün gün bir şeylere ve birilerine kızıp duruyoruz. Hayata kızgınız.

Bugünlerde etrafımda o kadar çok kırık kalp görüyorum ki anlatamam. Bahar geldi. Tam aşık olma havası.

Pepsinin sloganını biliyorsunuz. "Daha fazlasını iste!" Markanın amacı, hedeflediği pazar payı gibi konular tamamen benim ilgi alanımın dışında.

İnsanoğlu tuhaftır. Bu bir sır değil elbette. Siz verdikçe o almak ister. Hiç gocunmaz. Çok az istisna vardır bu kuralı bozmaya yeltenecek çok az örnek...

Herkes gibi benim de her sabah okuduğum köşe yazarlarım var. Buradaki "benim" tipi sahiplenmenin ne demek olduğunu o yüzden iyi anlayabiliyorum.

Güneşin gökyüzünde parladığı, insanların kendilerini bütün olumsuz koşullara rağmen neşeli hissettikleri günler yaşıyoruz. Klasik bayram sonrası dertlerimizden bahsetmek gelmiyor içimden. Hayata daha olumlu bakmak istiyorum bir süre.

Geçenlerde aklı evvel bir arkadaşım bana İstanbul'un hiç bilmediğim bir yüzünü gösterdi. Doğma büyüme ve kısmetse ölme bu şehirli olduğum halde bir anda kendimi değme turistten daha yabancı hissettim.