Ümit Aktan

İnsanın olduğu her yer hatalarla donatılmıştır. Hatalı olanı yiyenler daha az hatalı olanlar değil, daha güçlü olanlardır. İşinin yüzde atmışı, malzemesi insan olan bir grubu sevk ve idare etmek olanlar ise en kolay lokmalardır. Hatalarıyla yüzleşmeyi reddettikleri sürece...

Oyunun hemen tamamında -gol hariç- her şeyi biz yaptık. Ama bu tür turnuva maçlarında jüri yok ve puanı topu içeri atana veriyorlar.

Kayıtlar yapıldı ve sınıflar doldu. Müfettişler televizyon başına çöküp eğitim sisteminin beline beline vurmaya başladı. Sınıfların çoğu kötü ve yetersiz. Sadece maçların hepsini büyük bir beceriyle ekrana taşıyan LİG TV, her dersi naklen yayınlayarak alkışı hak ediyor...

Bir anda "kaos" sezonu önümüze seriliverdi. Bir başkan eline mikrofonu alıp anonslar yaptı 61. dakikada küfür eden kadınlarına. Bir diğeri kısıtlı kadrosuyla mükemmel bir maç oynadı ve "isyan" futbolunu hakemle kaybettiğine yandı. Biri elle aldı, diğeri hastanede tek başına...

Bugün size ne Aykut Kocaman'ın bıkkınlık veren mazeret üretimlerinden, ne de şahane bir çorba yapan Kasımpaşa'nın toplama direncinden, ne değ Umut'tan bahsetmek isterim. Terörün yok ettiği kız çocuğunun acısı şuramda dururken, yaşadığım bir "gıdım" güzelliği paylaşmayı deneyeceğim.

1-1'lik bir beraberlik sonucu, Galatasaray'ı haftanın en çok kaybedeni yapacaktı. Çünkü yarıştığı diğer 3 rakibi deplasmanda bulmuşlardı 1-1'i. Oysa Galatasaray iç sahada kaybedebilirdi.

Yedik somunu çıktık meydane, ne kaldırabildik ne de devirebildik bir tane. Bireysellerde darmadağın olur iken, bireyselin kralını takım olarak koştuk ve tarihe geçtik. Kızlarımızın erkeklerimizden daha güçlü, daha yükseğe ve daha hızlı olduğunu da gördük. Masal gibi her şey...

Bazılarımız bize hayal kurdurulmasını çok sevdiğimiz için hayalleri haber yapan yayın organlarına talibizdir. Bu konuda transfer bombalarında üstümüze yoktur. Gerçeklerle yüzleşmek yerine nedense hep hayal ettiklerimizi okumak ve dinlemek isteriz...

Tivit, feysbuk, hesap, dürtme, beğenme, bilemediğini; gugul efendinin hafıza ka-pasitesine emanet edip öğrenme ve sonunda çocukluğumuzun kulaktan kulağa oyunu gibi çıkışı ile hiç ilgisi olmayan finalin haberleşip yayılması. Günümüzün kolaycı haberciliğidir bu...

Söylemekten dilimde tüy bitti de başak verecek neredeyse. Sevgisiz futbol ortamında birbirinin gözünü oymaya niyetli kitleler oluşturmaktan başka hiç işe yaramayan ademler ve onların güdümlediği yalandan haberler arasına sıkıştım kaldım ey okur...

İnsanoğlunun alışmayacağı ve sürekli reddedeceği bir durum yoktur. Acıya, yoksulluğa, trafiğe, şikeye ve şiddete, en sevimli oyuncağının en tuhaf biçimde yönetilmesine hep olduğu gibi yine alışmaktadır...

Bu sıcaklarda "şike-mike-yargıtay-platini" filan yazacak halim yok. Onları yazarsam çok okunur ve çok da tepki mesajı gelir ama ben tam tersine "börtü-böcek" yazmak istiyorum. Bir zamanların "futbolcu kaçırma" modasını özlemiyor değilim, günümüzün "borsaya bildirildi" haberi yerine...

Değişen yasalar ile değişen insanlar arasında bir yerlerdeyim. Tabii ki ortaya çıkıp kıvıran yorumlarla "zenne misali" durumdan eğleneyim mi, hüzünleneyim mi, yoksa endişeleneyim mi; bilemez durumdayım... Sonumuz hayrola...

Neden her şeyi bize özgü "halletmeye" çalışırız da, bir türlü bir şeyleri yoluna koyamayız? Neden hep aksilikler bizi bulur. Neden hep bir elimiz dolu iken diğer elimizle kilitli bir kapıyı açmak zorunda kaldığımızda, anahtar kesinlikle elimizin dolu olduğu taraftaki cebimizde bulunmaktadır. Neden?..

BIKTIRICI bir pas oyunu... Santrforsuz hücum egemenliği... Uyutup, bir kanat olayı ve gol...

İki haftada kanıtlandığı üzere bu işi en iyi becerecek kuruluşun TRT olduğu bir kez daha anlaşılmıştır. Ersin Barakoğlu ve ekibini tebrik etmeliyiz. Onlar deli olmayı seçmişlerdir. Çünkü çok sevdiğim bir sözün yolunda gitmektedirler: "Akıllı olup dünyanın kahrını çekeceğine deli ol, dünya senin kahrını çeksin."

Hırvatistan için söylenecek tek şey "cansiperane" savunma yaptıkları konusundaki maharetleridir. Ancak; atacakları gol sadece "kazara" olabilirdi.

Bu iş böyle bir iş işte... Cazibesi bundan ileri geliyor.

Biri futbolun ithalatçısı, diğeri ise ihracatçısı...

Cruyff, takıma sahip ALMANYA ile Hollanda ne zaman karşı karşıya gelseler, bana hep 1974 finalinin rövanşını oynuyor gibi gelirler. Hani şu Cruyff ile Beckenbauer'in unutulmaz randevusu..