Ümit Aktan

İki teknik direktör de "macera" aramadan ve beklenen kadrolardı dizdiler birbirlerinin karşısına. Merak edilen oyunda bir "beklenmedik" sunulup sunulmayacağı idi bende...

Bu maçın günler öncesinden başlayan ve herkesin kendi çapında yaptığı "analiz ve sentez" yığını arasından, bir başka pencere aradım kendime. Değerlendirmemi Türkçe yapmak istedim ama işe sanat değerleri açısından bakınca, Türkçe yazmak ve konuşmak mümkün olamıyor. Zaten Türk futbolu bile Türkçe değil ki; olsa olsa "Türk usulü" diyebilirim.

Fatih Terim; belli ki birini esirgese yerine oynattığını ufaltmış, hatta yok etmiş olacağının bilincinde. Takımın parçası olmuş her oyuncunun vazgeçilmez olduğunu kanıtlamak istemiş...

Yine gölge boksu, yine karanlık dehlizler, yine gizli kulisler ve yine bize kurşunlar... UEFA kapılarında icazet görüşmeleri, bütçe ayarlayamadığı için kıyılan takımların karıştıkları söylenen durumlar için anlayış beklentileri... Yani hâlâ daha kör dövüşü...

Yol mol... Uyku muyku... Eksi 5'miş de, saha balçık oluvermiş de filan. Rakibin başkanı aylar sonra stadına dönmüş de takımına hava vermiş. Rakip sertmiş falan...

Her şeyimizle hiç bitmeyen bir "yeni yapılanma" rüzgârına kapıldık gidiyoruz. Bu rüzgâra da sık sık kendimizi bırakırız. Sonra bir bakmışsınız ki hamam da aynı tas da. Yıkanan ile natırlar da aynıdır. Durum tatsız çünkü; en yukarıdan en aşağıya kadar, en üst düzeyde "ajitasyon" ile beslenen bir futbol ailemiz var...

Eksik olduğunda daha fazla oynayabilen Beşiktaş'ın Kadıköy direncinin benzerini sergileyeceğinin sinyalleri ile, farkın 9 olmasının vereceği rehavetin maçı vardı dün gece...

58'i ellemek isteyenlerle 58'i elletmek istemeyenlerin kavgasıdır bu... Kendini ülkenin önünde tutanların kavgasıdır bu... Yalanı yazanların, halının altını dolduranların, okuyanı ve seyredeni kandıranların kavgasıdır bu... "Filler tepişmekte, çimler ezilmekte" kavgasıdır bu...

Geçmişle geleceği kurgulamak, geçmişle geleceği hesapta bir tutmakta üzerimize yok. Sunulan futbola ambalaj yapmakta da pek mahiriz. 5 TL'ye tişört mal edip, 35 TL'den satarken duyguları kaşımak da bize has. Oynamayı, oynatmayı ve seyrettirmeyi beceremediğimiz oyunumuzu pazarlamakta da bizden hünerlisi yok...

Maçın büyük resmi, bize "açık ve oynamak isteyen" bir rakip vaat ediyordu. Bu da G.Saray'ın daha iyi oynayabileceğini ve maçın "heyecanlı" ama sonucunda "renkli" bir maç olacağını gösteriyordu. Kayserispor'un bu ligin "daha iyi oynayarak kazanmayı hedefleyen" ender takımlarından birisi olması "sıkı" maçlardan birini izleyeceğimizin ipucuydu bana göre...

Çarpışmanın zamanı bellidir ve geriye sayım başlamıştır. Sadece çarptığı yeri değil, bütün sistemi hem ekolojik olarak, hem de işin yörüngesini saptırarak mahvetmeye gelen bir asteroid beklenmektedir. Bir lider seçilir...

Bu maçın taaa ilk maçtan gelen bir hikâyesi vardı. Çıkışa geçmiş olan ve hoca değiştiren bir takımla, çıkışının durup durmadığını anlayabileceğimiz bir maçtı üstüne...

Sağ tarafın Eboue'sinin eli kulağında, Sabri de dönmüş bile. Ön tarafa da Yiğit geldiğine göre o bölgeden "safra" atma zamanı gelmişti ve Kazım'dan vazgeçerek en doğrusunu yaptı Terim Hoca.

Bu iş trajediydi, sonra trajikomik oldu, sonunda el birliğiyle komik hale getirdik. Bir dediği bir dediğini tutmayan adamlar futbol alemiyle dalga geçer gibi sözlü salvolarını ilk buluşmada yumruklaşmaya kadar götürmüş haldeler. Dikkatle incelerseniz; 58. maddede bir delik var. Sorunumuz oradan bir daha baş verebilir.

Hakem iyi, saha mükemmel, kadınlar harika... "Yeşil inciler" sürekli destek halinde ama sesleri alışılmışın ötesinde tiz geliyor bize. Kocalarının öğrettiği tezahüratı daha düzenli yaptıklarını söyleyebilirim sadece...

En zor maçlar "nasılsa yenerim" şeklindeki maçlardır. Hataların toleransı var sanılır veya birinin çıkıp bir şeyler yapıp maçı koparacağı umulur. Ciddiyet bir meziyet olur böyle maçlarda. Üstelik öbür taraftan gelen haber de pek bir iç açıcı.

Bu iş tamamen kontrolden çıktı artık. En kötü kararın bile kararsızlıktan daha iyi olduğu bir dönemeci aşmak üzereyiz. Verilecek her türlü kararın meydana getireceği zararı tahayyül bile edemiyoruz. Herkesi tatmin edecek bir karar modeli de kalmadı ortada artık.

Bazen bu takım rekoru ya da seri galibiyetler bir takımın başına dert olabilir. Bu tür hesapların içine girince dünkü maç birçok şeyin sona ermesi ya da durması anlamını ifade edebilir. Oysa buzdan bir zemin üzerinde son derece iştahlı bir rakip olan Eskişehirspor gibi bir rakip karşısında 1 puan almak başarı sayılabilir.

Futbol denilen oyunu, sadece birbirini kovalayan adamların mücadelesi olarak gördüğümüzde, tüm buluşmaları, tarihi dönemeçleri; açık bir şekilde ıskalarız. Oysa bu oyun bazı şeyleri yakaladığınızda size ayrı bir tat verir çok farklı izler bırakır.

Galatasaray'ın "herhangi bir versiyonu" gibi geldi Karabükspor bu zor deplasmana. Efsanelerden Bülent Korkmaz, geride Orkun, yeni transfer Uğur Uçar ve biraz da Mustafa Sarp; hepsi rakip kadronun bir yerlerinde...