Ümit Aktan

Bu şartlar altında oynanan bir maçın teknik analizini yapmak, olsa olsa abesle iştigaldir. Belli ki Galatasaray bütün birimleriyle pazartesi sabahı "yeni bir Galatasaray'a" uyanacak. Her şey sil baştan olacak. Bu durumda kendi geleceğinin ne olacağını bilemeyen bir oyuncu topluluğunu sevk ve idare etmek gibi bir yükü omuzlarına yüklenmiş olan Bülent Ünder ne yapabilir ki?..

Adam zaten yok. Var olması için bir neden de kalmamış. Sahte bir kabadayılık giyindiği her halinden belli. Kendi gibilerle "var" olabilen bir sosyopat. Kaybedecek bir şeyi de yok. Herkese hıncı var. Sevimsizin önde gideni ve hayata hiçbir borcu yokmuş gibi yaşıyor...

En zor işlerden biridir; tası tarağı topladıktan sonra kazanmak üzerine bir iç saha maçı oynamak. Hesap soran yok, muhtemel puan kaybının zarar ziyanı yok, hesap soranı da. Önünde seni bekleyen ön eleme filan da yok.

Tarih bir şeyleri yazmaya başlarken hata gibi görünenler zaman içinde başarı gibi de gelebilir, başarı gibi görünenlerin aslında birer hayal kırıklığı, yıkım ve hatta felaket olduğu görülür. Tarih; hesap sormaz, sadece yazar. Tarih; ihanetler de görmüştür, onuru için kendini feda edenler de. Hepsini tartmış ve yerine yerleştirmiştir. Tarihi bugüne taşıyıp yargılarsak, işte o zaman yanılırız...

Fenerbahçe Spor Kulübü... Anlamını tamamen dolduran bir camia. Bir çok branşta zirvede, çoğunda şampiyon ve kendini sadece futbola yaslayan, ilk üç kelimenin içini tamamen dolduran bir SPOR KULÜBÜ... Tüm branşlarda sezonun sonunu getirirken "en başarılısı" olmanın eşiğine gelmiş bir camia. Kutlanması gereken "topyekun bir mücadele" tamamlanmak üzere...

Takımın ne kimyası kalmış fiziği... Ne ruhu kalmış ne de umudu...

Dünya, bu "oyuncağa" yaklaşan herkese "saygı" diye çığlık çığlığa ayağa kalkmış vaziyette. "Respect" yazıyor ve yazdırıyor her yere...

Manisaspor için tam bir "şan-şöhret" maçıydı... Galatasaray için ise tam bir "hedef maçı" ancak bu maç olabilirdi. Dalga geçmiyorum...

Seneler önce Metin Oktay'ın ayakkabılarını yıkamak için sıra bekleyen bir velettim orada...

Sessiz maçın gürültüsü çok büyüktü. Bir gün öncesinin sonucuna istinaden "komplo teorileri" had safhaya çıkmış ve renkli bir derbiyi korku filmine çevirmişti.

Sportif alemin "gösterilen" gerçekleri ile, görünenin arkasında kalan gerçeklerin "ambalaj" durumunu yazıyorum.

Bir satranç maçı ciddiyetinde ve titizliğinde hazırlanmış iki Türk hocanın maçını izledim. Fenerbahçe'nin "bir an önce" taktiğine "hep topun arkasında" sistemiyle cevap veren Bursaspor uzun bir süre maçı kilitlemeyi başardı.

Maçı büyük bir iştahla ve golü bulana kadar rakibin yakasını bırakmayacağımızı göstere göstere oynadık.

Fatura kabarık çıktı, hesap ağır oldu... O beklenen sona, son ana 1 hafta kala İnan Kıraç gösterdi yolu. Ama ona "ağır ağabeylerden biri" diyerek kulak asmadılar...

Kimliğinizi kaybedersiniz, verirsiniz bir küçük ilan ve "hükümsüzdür" der geçersiniz ve yenisini verirler size. Yüz yılı geçmiş bir "asaleti" ise hiçbir ilanla yerine koyamazsınız ki...

Gördünüz mü Adnan Başkan... Rakibiniz olan Başkan İl Güvenlik Kurulu toplantısını ilk defa bu maçta yaptırmadı ve taraftarını "tahsisli yoldan" rakip stada götürdü...

Bu Galatasaray bu yazara daha çok "trajikomik" yazdırır. Böyle giderse biz üçü beşi bırakın sezon biterken trajikomik IX yazarız büyük ihtimalle.

Bülent Korkmaz gibi "müzenin baş köşesine konulacak" bir değeri bu dönem hak ile yeksan etmedi mi?.. Ümit Davala ne zaman yok edildi?..

Daha 2. dakika... Açık seçik bir penaltıyı görmeyen İlker Meral daha önce ne görmemişti hatırlayan var mı?. Söyleyeyim...

Mutlak kazanmanız gereken bir maçta çok daha önceleri yapmanız gerekeni yapıyor ve "tek forvet" arkasında kalabalık ve sağlam bir orta saha koyuyorsunuz masaya.