Ümit Aktan

Erkek ile ürkek arasında tek kelime fark eder. Birbirinden çok uzak olduğunu sandığımız bu iki kelimenin anlamlarının da bir harf farkı kadar yakın olduğunu vurgulamak istedim. Son haftalarda "erkek" duruşunu sergileyecek hakemler yerine itilip kakıldığı için "ürkek" duruşlar sergileyen hakemlerin seçilmesinden mustarip olduğum içindir serzenişim.

Maçın başında gelen golle, sanki maç başlamadan önce ısınırken atılmış da maç 1-0 başlamış gibi oldu. O golü yediğinde Beşiktaşlı hiçbir futbolcu henüz Leo Franco ile tanışmamıştı bile.

Böyle diyordu Fatih Terim... İki devre başında da mükemmel oynadık ve "onca" olduğumuzu gösterdik. O kadar...

Dört koldan bir araya geldik ve Milli Takıma "oyun planı" ile "maç stratejileri" geliştiriyoruz. Gazete ve televizyonlarda çeşitli öneriler yer alıyor. Hemen herkesin bir fikri var ve içimizde gizlenen teknik direktör bilinci hortlamış vaziyette. "Presle başlayalım" ile "kontrollü oynamalıyız" cümlelerini aynı adamdan aynı programda ve iki dakika arayla duydum. Benim neyim eksik? Buyurun bu da benim bu akşamki oyun planım. Fatih Terim'e iletin de böyle oynasın!..

Hakemlerin performansının düştüğünü yorumlamak için hakem belalısı Pascal Nouma'nın kırık Türkçesiyle bir reklâmda kullandığı ifadeden yola çıktım. Aslında performanslarının düştüğünü söylemek için düşmeden önce düşmemiş olduğunu kabul etmek gerekiyor. Korkuyorlar. Kadıköy'den korkuyorlar. Anlayışlı davranırmış gibi yaparken neredeyse dayak yiyecekler. Bilinen o ki; herkes eşit ama birileri daha eşit.

Galatasaray için Türkiye Ligi açısından gerçek sayılabilecek bir test maçı oynandı. "Perşembe-pazar" trafiği, yarıştığı rakibin bir gece önce kazanmasına gösterilecek reaksiyon ve rotasyon denilen şeyin bir "meziyet ya da musibet" olup olmadığı görülecekti.

Bu G.Saray'ın A'sı da, B'si de aynı. Zaten ilk maçta öyle bir skor çıkmış ki ortaya, Neeskens'i uca, Rijkaard'ı arkasına koy yine de turu atlarsın.

Bugün; son yıllarda "pahalı" kadro kurup bir türlü "iyi" olamayan takımların, gittikçe "ideal" futbola yaklaşmasının üzerinde duralım. Üstüne koyarak oyununu geliştiren Galatasaray ve Fenerbahçe dışında "üstüne koyması" en muhtemel Beşiktaş konusunda da bir şerh düşüyorum ve artık sıradan maçlarda beklenmedik puan kayıplarının "tam sürpriz" sayılacağı bir ligin kalitesine bırakıyorum kendimi...

Galatasaraylı olanların tartışacağı tek şey golden önceki pozisyonda Aydın'ın Baros'a bindirmesinin penaltı olduğu ve neden verilmediğidir.

Karşınızda öyle bir rakip var ki, savunmanın tüm metodolojisini ezberlemiş. Öndekiler bile savunma yapmak için orada. İki kanadı kademeli kapatmışlar, şut şansı vermiyorlar. G.Saray için ikinci bölgenin üçüncü bölgeye bağlandığı yerde nefes alacak hava bile bırakmıyorlar.

Çoktandır yazmak istiyordum. Beni bir Arda Turan yazısı kaleme almaya karar verdiren şey, kaptanlık bandından daha kalın bir adamlık gösterisi oldu. Çocuğu putlaştırmadan, hissettirdiği gibi yorumlamak istedim. Benim kelimelerim çok kıymetli olduğundan cimriyimdir ama ne zamanki en kritik golün sevincini ana hakkı öder gibi elini öperek kutladı anasının uzaktan ve Abdelkader yıldıza "hoop bilader bi dakka" dedi; işte o an benim kahramanım oldu ve bu kelimeler takla atmaya başladı huzurunuzda. O an; rüyamda ölmüş babamın elini öpmüş gibi hissettirdi bana kendimi. O nedenle bir futbol köşesi için uzun bir yazı oldu. Abartılı da bulabilirsiniz. Söz, uzun bir süre daha Arda yazısı yazmayacağım...

Dün gece rotasyon konusunda uygulamalı, geniş kadroyu kullanma konusunda da göstermeli ders vardı Ali Sami Yen'de...

Nihayet başladı. Hafta sonlarında bitmiş maçların ardından bolca dedikodu yapma imkânı bulacağız, kafamızın bastığından daha fazla komplo teorileri üreteceğiz. Eski polisin trafik çevirmesini harfiyen uygular gibi göstereceği titizliği görmezden geleceğiz, elimizdeki 8 lig maçı ile bir Süper Kupa finalinden ibaret 9 resmi maçın hiçbirinde sadece bir takımımıza zarar verme ihtimali olan hiçbir hatanın yapılmamış olmasından, hatta oraya faydalar sağlayacak hatalar yapılmış olmasından tedirgin olmayacağız. Çünkü başkan konuştu. Daha doğrusu "konuşamadı."

Bu Rijkaard, bu takımı "işi bilen" bir takım haline getirdi. Bir kere topu rakibe çok kolay vermiyorlar, koca koca adamlar burun kıvırmadan kenarda bekliyorlar. Hollanda'lı Arda'yı patlattı, Ayhan'ı hortlattı ve Sarp'ı da parlattı...

Yıldızların havada uçuştuğu, tilkileri kuyruğunu birbirine değdirmeden kafalarında dolaştıran teknik adamların cirit attığı, gereğinden fazla angajmana giren ve bu nedenle mahcubiyeti reddecekleri için gerilimden beslenmeleri hayli muhtemel yöneticilerin cirit attığı bir lig başlıyor. Sahneye çıkacakların alkış beklemesi doğal ama kendini takımın sahibi ve yöneticisi zanneden taraftarın sosyal bunalımdan sahada patlamalar yaşama ihtimali yüksek. Ligimiz süper kupadan anlaşılacağı gibi "fena halde" başlıyor.

En başta şunu söylemeliyim ki, takım Rijkaard'ın 4-3-3 felsefesine beklenenden çok daha erken karşılık veriyor gibi. Takım henüz yüzde 60'larda, 4-3-3'ün aort damarı olan "ortadaki efektif pas trafiği" ise yüzde 50'lerde bile değil. Ama bu bile orta karar takımlara yetmeye başladı.

Öyle "adamlar" var ki şu futbol organizasyonlarını üstlenen, kaypak mı kaypak, bir o kadar da "yoklar." Kendilerini ortada görmezsiniz, hatta gölgeleri bile olmaz o adamların. Şimdi kapının önüne gelen "kaos" ortamında öyle "adamlar" ortaya çıkacak ki, ya da "ortaya çıkmayacak" ki, biz onların sadece gölgelerini görebileceğiz. Gölgeleri olacak ama adamları olmayacak bu MHK, bu Federasyon ve bu tarz söylemler arz eden yöneticiler durdurulamadıkça...

Önce bir maça bakalım sonra Galatasaray'a bakarız. Bu maç öyle 4-3-3 falan oynanacak, ya da orta alanda çok pas yapılacak bir maç değildi. Çünkü maç, maç değildi. Siz 2-3 pası denk getirmeye çalıştığınız anda 11 kişi topun arkasına geçen bir takım var karşınızda. Bunu çözmek için bir tek şey gerekirdi; "Allah ne verdiyse" taktiği. Onu da Rijkaard bilmez.

Kuş uçmaz kervan geçmez bir yerde, elektriği bile sağlıklı aydınlatma yapamayan bir ülkenin birinde Avrupa Kupası maçı oynamak varmış kaderde. Elindeki oyuncu varlığının bir kısmını kullanarak rövanşa gelmeyi yeni bir anlayışın "bol pas" ve "yerden ayağa" gibi Galatasaray'ın pek bilmediği bir yöntemle elde etmek kavgası. Kavga diyorum, rakip kavgaya müteşebbis oynuyor da ondan...

Geçen hafta kaldığım yerden devam ediyorum. Yazımın kuyruğunu anlamak için aslında iki bölümü birleştirip okumak gerek. Amacım bir masanın etrafına dizilmiş ve oynanmış olan oyunun "dedikodusunu" yapanlardan olmamak. Ortada maç yok iken kaybolanlardan olmadığım için "top konuşulabilir" diyorum ve futbolun entelektüel boyutlarında eğlenceli ve kimseyi kırmadan gezinilebileceğini kanıtlamaya çalışıyorum. Derdim budur...