Ümit Aktan

G.Saray puan cetveli kadar coğrafyayla da boğuşmaya başladı. İzmir'de takımı seyahat ve ağır deplasman yorgunluğu basmadan maça basmak, sonra da ileri çıkması muhtemel rakibine tempo ayarı çekip maçı alıp kaçmak...

Konsensüs... G.Saray önde. İçeride dışarıda iyi. Şu kadar yokluğun içinde 6 bin 800 kişi saha dışına bir kişiyi de sahanın içine katabilmiş. Ama tribünlerle anlaşma zeminini kaybetmiş. Konsensüs sağlanmadıkça işler rayına oturmayacak gibi. İç barış aksıyor. Organik bağlar, kale arkasında sönmüş meşale gibi... Bunu yaksa yaksa yine Bülent Korkmaz yakar.

Sahanın hemen dışına 6 bin 500 kişi, sahanın içine de Çek oyuncu Heinz'ı eklemiş olarak çıkan G.Saray, başlama düdüğü ile birlikte oyunundan çok şeyi eksiltmiş olarak gösterdi. Altan ve Ümit Karan'ın olmayışı, hatta bana göre Hasan Kabze'nin kadroda bulunmayışı kronik sıkıntıyı uzun süre gösterdi.

Herman Göring Hitler'in "Bakan - Danışman" gibi kullandığı tezgâhçı kollarından biri. En yakınında "Karşı propaganda - Özel Güvenlik - İç propaganda" üretenler vardı. Bunlardan içeriye yönelik hareket edenler halkı zinde ve dinç tutacağını zannederek karışıklık çıkartıp, bundan oligarşiye, oradan da savaşın son çare olduğuna ulaştırırdı Führer'ini. Toprağı az olsun, hatta olmasın, intihar etti asrın katili. İşi, görmek olan bizim Herman da...

Ben de biliyorum ki, aslı "durumdan vazife çıkarmak".Ama "Daum'dan vazife çıkarmak" daha melodik, daha fonetik, hatta adamın bizi salak yerine koyan tavrı nedeniyle biraz da ironik ve kakafonik değil mi? Ben de durumdan değil, Daum'dan bir vazife çıkarttım kendime.

Antep gibi bir deplasmanda, bu kadar güçlü bir takım karşısında pozisyon fazlalığını sağlamak, harika oynamakla eşdeğerdir. Bütün maçı rakip yarı alanında oynayan ve Antep'i maç boyunca domine eden G.Saray, sezonun en iyi futbolunu oynadı. Bu kadar çok pozisyon bulmak her babayiğidin harcı değildir Antep deplasmanında.

Kimi golcüye, sadece "getir ve ver" o mutlaka "içeri sokar". Tribünden manzarası mükemmeldir. Kimi, ayak burunlarında biraz yükselirseniz ve sağa doğru bakarsanız manzarayı ancak o zaman gösterir. Kimileri de sadece "gol manzaralı" diye yutturulur, o kadar. Onlar hep vaat eder ama hiç göstermez. Bugünkü yazım, Anadolu'ya "gizlenenlerle", büyük takımlarda "gözlenenler" arasındaki gol manzaralarıdır.

Bahislerle güdümlü bir ligin gerilimle selamlaşması daha ikinci haftadan başladı. Bir kaç haftaya kalmaz kucaklaşmaya kadar gidecek gibi. Kimi önden ağlaşıyor, kimi testisi kırıldıktan sonra. Ufuk Özerten, radikal davranmaya çalışırken, alnından ilk kurşunu çoktan yedi bile MHK.

Ben maçı biraz daha global değerlendireceğim. G.Saray'ın maçlarını münferit maçlar olarak değerlendirmeye kalktığımız zaman yanılma payımız daha yüksek olur. G.Saray'ın dün geceki gibi iyi oynaması hiç bir şeye yetmez. Çünkü masa başında ve sisteme karşı kaybetmesi kararlaştırılmış bir takımdır G.Saray.

? Ligin gerilimi ve oradan çıkartılacak olan zevki bu sene en üst düzeye çıkacak gibi göründü ilk haftadan. İlk 4 takımın sendeleyerek puan ya da puanlar toplaması yeni transferleriyle Anadolu takımlarının onlara çelme takmaktan çekinmeyen tavırları ve hiçbir takımın düşme potasına aday olmadan başlaması orta karar takımların daha iyi hazırlandığını gösterdi. Hakemlerimiz de bir şeye kararlı, ancak neye kararlı olduklarını belli etmediler. Ya da ben anlayamadım. Ama en azından bir şeye karar vermek, kararsızlıktan daha iyidir diye düşünüyorum. Puana para yönteminin çok akıllıca bir hamle gibi gözükmesine rağmen şeytana davetiye çıkaran bir tarafı olduğuna da değinmeden geçemeyeceğim.

Maç taraftarın çok önceden planladığı bir gösteriyle başladı. Tam maç başlarken açılan pankart bu tepkiye start verdi. Yönetimi zariften kabaya yönelerek protesto eden G.Saray taraftarı, bir de ne görsün?.. Oyuna fişek gibi başlayan takım ve ardından gelen bir gol.

Doğrusu "düşenin dostu olmaz" galiba!.. Cümleyi biraz ÜNlendirince, oluverdi "düşünenin..." Daha da yakışıklı oldu bence. Oturdum, "düşündüm" sizlere "düşkünlüğümden." Ama düşmedim sevgili okur. Üstüme YKM'yi kullanarak gelenlerin düşürdüğü biri olsaydım, 32 yıl birilerinin alnına gerçeği "çaaat" diye nasıl çarpardım.

Bu öyle mevsimlerden oluşan "Yaz" değil, eline kalemi alıp "Yaz" demek... Bir format oluştu gazete sayfalarında. Belli aralıklarla yayınlanan ve benim vesikalık bir küçük kare fotoğrafımın üstüne kurulan bir bikinili kadının resmi ile oluşan bir format bu. Üstte başlık "mahkeme" der, spotu ise "yazdığım Kitap" olur ve bunu gazetelere pazarlarlar. Yetti gari.. Kalemin gücünü görecekler artık.. Dilin, iyi kullanıldığı zaman nasıl bir silah olduğunu da anlayacaklar. Ben bir kelime mühendisiyim. Lafın endazesini bilmesem 19 yıl memuriyet, 32 yıl yazılı - sözlü basında ekmek vermezlerdi bana. Hele üniversitelerde sorumluluk asla vermezlerdi. Benim işim bu... Kelimelerden inşaat yapmak ve birilerinin gözüne sokmak. Kalmış, son "ilkeli adamlar" adına yazan bir spor yazarının, üstelik 3 kitap yazmış dördüncüsü yolda olan bir adamın bu konuda yazmaya ve konuşmaya karar verdiği ilk yazısıdır bu...

Bugün bana ayrılan alanı "hayvanat bahçesi gezi rehberi" gibi bulabilirsiniz. Eşekler, ayılar, maymunlar ve develer ve de hatta öküzler bir arada "senbioz" bir yaşamı, pek de güzel becerebiliyorlar. Top işinde yeni "Topstar yarışması" başlayacak, toplum afyonuna kavuşacak, biz jüridekiler ise 8 ay boyunca "standart ukalalık prosedürlerine" dalıp rahatlayacağız.

Van ilinin Gevaş ilçesinden Türkiye'ye ayna tutuldu. İçimizi gösterme bir yansıma vardı aynanın içinde.

Brezilyalı'nın ruhunda dans var. Dolayısıyla ritim dolaşıyor vücudunda. Bunu kıvrak ve hareketli "samba" ritmiyle yaparsanız, hele hele düşünce hızında dans edebilirseniz, topun da kralını oynarsınız. Ondan sonra verilen kupayı da maracaslar eşliğinde darbuka çala çala alırsınız.

Milli Takım çevresinde hayat tarzımız son aylarda çok rüküştü. Yakışıksız adamların eli cebinde duruşları, kifayetsiz muhterislerin demode davranışlarıyla zaman kaybettik. Lüküs hayattan, rüküş hayata geliverdik... "Ohh ne rahat" devri bitti artık... "Yan gel de yat... Keyfine bak" dönemi Terim'le sona ermiştir.

Aceleci ve haksız bulduğum düşünce şöyle diyor: "Kaybolmayan sakız istiyoruz." Çikleti çiğnemenin bile prospektüsü var artık. Sakızın kullanma talimatı veriliyor reklamlarda. Hele sakız çiğnerken merdiven çıkabilmenin metodolojisi bile yapıldı. Üç ihtimal var. Birincisi, ağzınızda tat kalır. İkincisi, sakız "pabuç" olabilir, ya da son ihtimalle "yok" olabilir. Son günlerde bazı topçular da öyle...

Gerçek acıdır, yalan tatlı... Hayal satın almaya bayılırız, hava ve güneş kadar bedava olduğunda... Ayağımızla gideriz kandırılmaya. Aldat beni diye bağrımız açık dolaşırız... Bilgisayarda kazanıp hayatta kaybetsek de, hayallerimiz deliğine girmiş yalanlarla süslüdür...

Oyun bitti... Lig de bitti, Almanya rüyası da bitti... Artık Aziz Yıldırım ve İsmail Uyanık'a ricası, Hagi ve Ersun Yanal, İstanbulspor'un ligin tescil edilmemesi için hukuka attığı kafa, Levent Bıçakçı'yla Cafer, Kral Tekke'yle Kral Şükür... Şaban Yıldırım'ın Sakaryaspor'u ile Doğu'nun Paris'i Diyarbakırspor... Hepsi aynı kutuya konup kaldırıldı...