Ümit Aktan

İki maç arası "vuslat" olmaz olmasına ama, her ne kadar kendi doğrularım olsa da, doğru bildiğimi yazmam gerek. Bir halt oynamadık beyler!

Kendilerinin ilân ettiği ve bir nevi "bağımsızlık ilânı" demek olan, "cumhuriyet" içinde kurulan "diktatörlüğün" başkanı olarak, kendilerini bağlamışlardır dünyalarını "kısır döngüden" ibaret eyleyerek sınırlı ve sinirli başarılara... Yanlışı, yeni bir yanlışla kamufle ederek...

G.Saray'da "ipe un sermek" sendromu çok ağır bir diyet ödetti. İlk 45 dakikada maç bile gidebilirdi.

Levent Bıçakçı, hakemlerin bu sezon müthiş bir performans gösterdiğini söyleyip böbürlenirken, onun okuduğu "böbürlenme metnini" gururla dinleyen Sabri Çelik beni çok duygulandırdı. Hele milli hocamız Ersun Yanal'ın "oynatmak üzere" olduğu oyuncuları, kendi hocalarının "oynatmaması" beni çok etkiledi.Hocanın üzerine "oynayanlar" ile onu yerinden oynatamayanlar aynı insanlar olunca, kendimi "oynatmak" üzere buluverdim.

İstanbulspor'un yıllardır 15 - 20'yi geçmeyen seyirci sayısı, İstanbul'un en uzak stadında birden bire artmış, 500 -600'ü bulmuş ve takımlarını "teşvik" etmeye gelmişler. Hava lodos ama tesisimiz yine de bir poyraz bulmuş bir yerlerden. G.Saray ise sıcak, hem de çok sıcak...

Futbolun en üstünde dolaşmak istiyorsanız, mutlaka sekerek yürümelisiniz. Çünkü bir pisliğe basmanız mümkün. O kadar kötü kokular geliyor ki, öbek öbek pisliğin arasında mutlaka atlaya zıplaya yürümek zorundasınız.

Sahada futbolculardan daha çok pankreasçılar vardı sanki. Büyük bir mücadele, zaman zaman savaşa dönmedi değil. Şimdi baştan sırayla kurcalayalım maçı.

Çok basit bir oyun bu futbol. Kim zorlaştırırsa, rakibinin işini kolaylaştırır ve böyle bir galibiyet ancak "ihtimâl hesaplarına" bağlı olarak alınabilir.

En az makyajla dolaşan Rıza, "olduğu gibi görünürken", maskesi düşen Hagi hâlâ yeni bir şey üretememenin çıplaklığında kala kaldı. Yapması gereken tek şey, "hiç olmazsa" ikinciliği korumak. Ama Daum... O ve "fanları" G.Saray'ı geçmekle, geçemezse yenmekle yetiniyor olabilir. Ama makyajı akmış haliyle hafiften "pierrot" görüntüsü ile kala kaldı Türkiye'ye ve bu bana yetmez!..

Bu takımın çok uzun bir süredir en önemli sıkıntısını söylemekten dilimin üstü epilasyon yapılmış gibi oldu. Bu takımın golcüsüüüüü yooook!..

Biz "Fener düşmanları" diyoruz ki, "orada turu geçebiliriz." Dostları ise diyor ki, "Daum efendi bu işten anlamıyorsun." Oysa maçtan önce onlar "hayal" satıyordu, biz "gerçek." Spor yazarı ile skor yazarlığı karıştığı sürece "ucuz" işlerin gösterişli "ambalajları" sürecek ve gerçekle karşılaşıldığında en çok üzülenler doğruyu yazmayı deneyen spor yazarları olacak...

Zorunlu boşluklar defansta oluşmuş, Ribery'yi baştan koysa Hasan'ın hesabı sorulacak. Hagi de çareyi, "İyi giden" ilk 11'e yaslanmakta bulmuş. Maç öncesinde tribünler Gürsoy aracılığıyla Hagi'yi getirmiş, Canaydın bu jesti için Gürsoy'u öpmüş, Turgay Kıran ise bütün zarafetiyle basını selamlayıp "hoş geldin" demiş.

? Başarılar "çoklu sahip" ve "bolca makyaj" kaldırır. Ama başarısızlık çirkindir. O nedenle "sahipsiz kalır" ve "makyajla örtülemez." Hakemler, cezalar, olaylar sebebiyle üstlerin zaten başarısız. Böyle başarısız bir ligin içinden çıkardığın bir takımla sen nasıl başarılı olabilirsin ki?

Önce Hakan'la başlayalım. İlk yarıdaki rakibi durdurma planlarına hizmet etmek amacıyla ortaya yakın oynadı ve tehlike konisinin dışında gezindi. İkinci yarıda boş alanları iyi değerlendirdi ve galibiyetin rakibin attığı bir golle olmasına izin vermedi.

Maalesef futbolun içine bilimselliği sokmaya çalışırken, bilimsel metodlardan dem vurmaya çalışırken, en zarif tarafımızı, mevcut en kaba güruh olan, "fanatik seyirciye lütfen" yaklaşımını seçerek gerçekleştirmeye başladık. Kampanyanın daha ilk gününde tekme - tokat maç kavgası ve dövülen İHA muhabiri de olaya ayrı bir renk kattı. Gerçi kattığı renk "kahverengi" oldu ama, ossun bee..

Geçen çarşamba TFF Başkanı Sayın Levent Bıçakçı, biz basan ve yayanları, hatta sağda solda birkaç kelam edebilenleri Olimpiyatevi'ne topladı. İki çayını içtim, hatta biri yarım kaldı. Ayrıca 1 YTL'den az büyük ekmeğin arasında incecik taze kaşar ile salam dilimini de attım ağzıma. Yedirdi, içirdi yani. O nedenle eleştirimi, kursağımda lokması olduğunu unutmadan torpil geçerek yapıyorum. Fikirlerim ferdidir.

Hakan Şükür hasta ve antibiyotik yüklemesiyle sahada. Hakan Yakın ise, "müzmin maç eksiği" sebebiyle kulübede. Bu minval üzere başlayan maçta Saffet Susiç ve hünerli oyuncuların çoğunlukta olduğu Konyaspor presi koyuyor. Hakan Şükür'ü Tayfun'a emanet eden G.Saray da presi kabulleniyor.

Türk futbolu özerk olma yolunda ve UEFA'ya uyum sağlayıp, FIFA'ya entegrasyon yolunda teknik yönden gösterdiği başarıyı, idari yönden maalesef gösterememiştir. Ne kulüpler, ne kulüplerin yöneticileri, ne de kulüpler ve yöneticileri yöneten Futbol Federasyonu bağımsız olmadığını bir kez daha kanıtlamıştır.

Her ne şart altında olursa olsun, Hüseyin Kalpar ve onun oluşturduğu; asla İkinci Lig takımı olmayan bir Bursaspor söz konusu ise iki kere düşünmelisin.

Bayram öncesi fark ettim ki; ben her günü bayram olanlardanım. Çok tanınmak, çok sevilmek, çok başarılı olmak eşit dağıtılmıyor. Bunların üçü de paraya çevrilebilen kavramlardır. Ama aynı ayarda verilmiyor insana ya da kurumlara. Bunlardan ya birini öne çeker ve istediğiniz gibi sıralarsınız... Ya da birini kullanır, diğerlerini atarsınız. Yetenek ve ahlâk da her zaman yan yana olmuyor. Her dâhinin biraz deli olması gibi...