Yetenekli Kalemler

Sosyal medya görüşmeleri, buluşmaları, konuşmaları; algı ve rol yapmalar gündemde değilken...

Çok eskiden bir film izlemiştim, adını hatırlamıyorum ama içinde şöyle bir sahne vardı.

Unutmamalıyız ki eğitim hayatın temelidir. Eğitim; insanları mutlu, devletleri kuvvetleri eyleyen kararlılık ve sürekliliktir.

Müslüman Müslümanın hâlinden anlamalıdır. Bir insan ancak kendisine benzeyen ile sevinç ya da üzüntü duyabilir. Sosyal medyada paylaşılan, bütün dünyanın haberi olduğu Filistin-Gazze’ye yapılan zulme karşı kayıtsız kalınmak, bir de üstüne üstlük hiçbir şey olmuyormuş gibi davranmak hangi insanlığa sığar ki?

"Unutuyoruz" dedi hepsi cümlelerinin arasında. Yaşlılar çok da unutmaya başladılar...

Bastonla geldi, tabureye oturdu. "Daha alışamadım bastona" dedi.

Bugün savaş çıksa cepheye değil bankaya koşup ilk uçakla ülkeyi terk edecek olanlar başta “Araplar ülkelerinden kaçıyor" diyor.

Susarken yarım kalmak mı, yarım kalırken susmaya devam etmek mi?

Toprağın toprak parçasından ibaret olmadığı, tüm yaşanan acıya rağmen direnmenin, tüm kayıplara rağmen aynı iman ile secdeye gitmenin ne demek olduğunu, 4 yaşındaki bir çocuğun her şeye rağmen tebessümünde öğrenecekler. Bu topraklar acıyla yoğruldu. Ve hâlâ acıyla yoğrulmaya devam ediyor.

Güneş her yere aynı mı doğar? Her yeri aynı mı ısıtır güneş? Güneş her yerde aynı mı eritir buzları? Güneş herkesin karanlıklarını aydınlatır mı?

Her sabah bir umutla başlıyordu hayata. Bir sürü dert birikmişti o yüreğinde. Çok yalnızdı hem de yapayalnızdı.

Bir yerde okumuştum. Her sabah, her gün bir yolculuğun başlangıcıdır. Her gece ise; gün yolculuğunun kaçınılmaz durağı ve dinlencesidir.

İsrail ve müttefikleri ne yapmak istiyor? Zulümde, kan ve gözyaşı akıtmada, her türlü pastanın büyük dilimini kapmakta devleşen devletler. Adalet, barış, huzur ekseninde karıncadan bile küçülen devletler.

Bunlar acımadan öldürmeye devam ediyorlar. Hastaneler sığınaklar bile yakılıyor, yıkılıyor suçsuz insanlar, çocuklar kadınlar yaşlılar katlediliyor, kimsenin kılı kıpırdamıyor. Neden? Çünkü akan kan Müslüman kanı, onlar için hiçbir kıymeti yoktur.

Savaş devam ediyor, iki haftaya girildi... Daha doğrusu savaş değil bir milletin toptan yok edilmeye çalışıldığı bir insanlık dramı devam ediyor.

Arkadaşının ikazıyla kaza yapmaktan son anda kurtulan şoför, az önce kendisini aşırı sürat yapmamak konusunda alışılmadık soru yöntemleriyle uyaran ve farkındalık oluşturmak isteyen arkadaşına hak vermişti.

Birlikte gittikleri otomobilin sürücüsü her geçen dakika süratini arttırıyordu. Aracın km’si 120, 130, 150... Arabanın hızı iyice artmıştı. Ön koltukta oturan bey, şoföre dönerek "İnsanlara saygı duyar mısın?" diye sordu.

Merhaba değerli okurlar bugün sizlere toplum içerisinde bir kanser gibi yayılan kimi magazin hayatlardan bahsedeceğim.

Geçen hafta sonu İstanbul'da bir yakınımın cenaze törenine katıldım. Ölüm denen gerçeği bir kez daha yakından gördüm ve insan için ölümün ibret alınması gereken şey olduğunu bir kez daha idrak ettim. “Ne kadar yaşarsan yaşa, akıbet bir gün gelir başa” gerçeğini ister istemez kabullendim.

İki elimi havaya kaldırdım. Baş parmaklarım kulak memesinde, avuç içleri karşı yönde.