Yılmaz Öztuna

Tanzimat'ın lideri Mustafa Reşid Paşa, diplomat sınıfına açıkça ağırlık veren bir bürokrasi oluşturdu.

AK Parti hükûmeti, Devlet reformuna girişti. Allah kolaylık versin diyorum. Zira karmaşık ve tuzaklarla dolu bir konudur.

İslam Konferansı Örgütü, Irak'a Komşu Devletler... Bunlara üyeyiz. Faaliyetlerine katılalım.

Statükocularımızın beklentisi, 1999 seçimlerinde Bülent Ecevit için tek başına iktidar idi. Gerçekleşmedi. Ancak Ecevit'in birinci parti çıkması, başbakanlığını sağladı.

Avrupa Birliği'nin hakkımızda düzenlediği, Türkiye'nin ne dereceye kadar Kopenhag siyasi kriterleri paralelinde reform yaptığına dair Brüksel raporunun ana hatları sızdırıldı.

Cumhuriyetimizin 80. yılını geride bıraktık, 81. yıla girdik. 10. yıl (1933) , gerçekten büyük coşku ile kutlanmıştı, bir daha nasib olmaz.

Bağdad'da kan gövdeyi götürürken, Amerikalılar zırvalamaya başladı. Başkan Clinton gibi müstesna bir devlet adamının örnek gösterdiği ve öğdüğü Osmanlı yönetimine dil uzatıldı.

Cumhuriyet, Atatürk'ün eseridir. Yalnız rejim değişikliği değildir. İnkılâpları ve reformları ile bir bütündür.

Cumhuriyetin 80. yılına büyük problemlerini henüz çözememiş bir Türkiye ile giriyoruz. Fazla nüfus, eğitim, sağlık, adalet konularındaki aksaklıklarımız dev gibi büyüdü.

Amerika, Türkiye Büyük Millet Meclisi'nden bir an önce karar beklerken, şimdi neden vaz geçti? İskenderun Körfezi'nde ve güneydoğuda kiraladığı topraklarımızda aylarca bekletilmesinin mukabelesi olabilir.

Alparslan Türkeş, Turgut Özal ve Süleyman Demirel, Türk cumhuriyetlerine dört elle sarılmışlardı. Ellerinden geleni yaptılar.

ABD ile ilişkilerimiz duraklama safhasına girince hükümet, Avrupa Birliği'ne daha fazla yaklaşmaya başladı.

Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin hükûmete Irak'a asker göndermek için izin ve yetki verdiği tezkere, Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nden Amerika'nın istediği istikamette karar çıkmasını çok kolaylaştırdı.

Hararetle Irak'a Türk askeri isteyen Birleşik Amerika'nın şimdi tereddüt etmesi, hatta -Özal'ın tabiriyle- kıvırtmaya başlaması, kafamızı karıştırdı.

1900 yılından günümüze kadar geçen 1 asır (yüzyıl) müddet zarfında Türkiye, gerek imparatorluk, gerek cumhuriyet dönemleri içinde, dış politikada da, içi politikada da birçok hatalar yaptı.

Hafta; Irak'a asker göndermek konusunda hükümetle genel kurmayın kesin kararı ve bu kararın tatbiki için ciddi hazırlıklar ve ABD ile müzakerelerle geçti.

Dışişleri Bakanı Abdullah Gül'ün Malezya'da toplanan İslâm Konferansı Örgütü'nün 10. zirvesinde Müslüman devletlerin barış gücü kurmasını istemesi, kariyerden gelen diplomatları bile kıskandıracak bir çıkıştı.

Şam'la Nobel'in ilgisi ne? demeyin. Cihanşümul politika, bu derecede uzak görünen iki kavramı, Suriye'nin Şam'ı ile İran'a verilen Nobel'i ilişkilendirdi.

AK Parti ve MHP, büyük kongreleri -hikmet-i Hudâ- aynı güne rastladı. Üçte bir oy almasına rağmen tek başına ve de görülmemiş çoğunlukla iktidarda bulunan bir parti ve 2. parti ve iktidar ortağı olmasına rağmen 3 Kasım tarihini keşfederek tam 10 puan düşerek Meclis dışında kalan diğer bir parti...

Önümüzdeki haftalarda birliklerimiz, Irak'ta yerleşecektir. Bir kolordu kuvvesinde olmasında sayılmıyacak kadar çok faydalar vardır. Hem Türkiye, hem Irak, hem Amerika, hem dünya barışı açısından...