Abdüllatif Uyan

"Abdülmecîd Sivâsî", ilim ve irfâniyle, "Hizmet"e adamıştı, kendini tamâmiyle.

"Cemâleddîn Uşşâkî", hem âlim, hem velîydi. "Kâmil insan" olduğu, her hâlinden belliydi.

Bu "Allah adamı"na, haşmetli "Sultân Ahmet", Bir gün, ibrik elinde, su döküp etti hizmet.

İslâm âlimlerinden, "Seyyid Nizâm Efendi", Allahın kullarına hep nasîhat ederdi. Bir gün de buyurdu ki: (Bir "Allah adamı"na, Rastlarsanız, her işi danışın gidip Ona.

"Mahmûd-i Sâminî" ki, Hakk'ın büyük velîsi. Dîne, Müslümânlara hizmetti tek gâyesi.

"Abdurrahmân-ı Sânî", devrinin evliyâsı. Sohbeti, süpürürdü kalbten kiri ve pası.

Bir gün "Sultân Ahmet Hân", gidince Üsküdar'a. Gördü bu velî zâtı, gezinirken bir ara.

"Hâlid-i Bağdâdî" ki, büyük âlim ve velî. Âb-ı hayat gibiydi, nasîhat ve sözleri.

"Abdülhakîm Arvâsî", büyük evliyâ idi. Her ilimde mâhir ve sanki bir deryâ idi.

"Tâhâ-yı Hakkârî" ki, çok büyük bir velîdir. Doğu Anadolu'yu, yıllarca etti tenvîr.

Osmânlı pâdişâhı bulunan "Sultân Ahmet", Şöyle bir rüyâ görüp, meraklandı be gâyet; "Bir küffâr kralıyla tutuşmuş güreşiyor. Lâkin sırtı üzeri, kendi yere düşüyor."

"Abdülhakîm Arvâsî", şânı büyük bir velî. "Îmân"ı anlatırdı câmilerde ekserî.

Ne zaman ki bir kişi, gelse ölüm hâline, Sanki konur "İki dağ" omuzu üzerine.

"Abdülhakîm Arvâsî" buyurdu: (İslâmiyet, Bütün dinler içinde, en üstünüdür elbet. Hak teâlâ bu dîni, Cibrîl-i emîn ile, Gönderdi âyet âyet, Resûl-i emînine.

&gt2; "Canımız üzüm istedi!" "Üftâde hazretleri", dergâhında bir ara, Talebeyi çağırıp buyurdu ki onlara:

"Abdullah-ı Kaşgârî", büyük bir velî idi. Sohbeti, insanlara pek çok fâideliydi. Derdi ki: (Gayret edin, almak için bir duâ. Zîrâ duâlar ile önlenir kazâ, belâ.

"Abdülhakîm Arvâsî", Hak âşığı bir velî. Sohbeti, insanlara olurdu fâideli. Bir gün de buyurdu ki: (Allah adamlarının, Yalnız zâhirlerine bakmayın aman, sakın.

"Abdülhakîm Arvâsî", devrinin evliyâsı. Sohbeti, temizlerdi kalblerden kiri, pası. Bir gün sevdikleriyle, sohbet ediyor iken, "Kelime-i tevhîd"i okudu önce hemen.

Bir hayli tesirinde kalmıştı hâdisenin. Ertesi gün, evine gitti "Mehmed Dede"nin. Dedi: (Ey efendim, geldim ki bugün size, Beni de alasınız yüksek hizmetinize.)

"Hazret-i Üftâde"yi tanıyan fakîr biri, Çok arzu ediyordu bir kez hacca gitmeyi. Çünkü o, bu tâati istiyordu ihlâsla. Lâkin gidemeyince üzülürdü pek fazla. Bir yıl da, yine böyle hacca gidemeyince, Üzülüp, hanımına şöyle dedi bir gece: (Bak hanım, gidemezsem gelecek sene dahî,