Abdüllatif Uyan

Halid bin Said "radıyallahü anh" gizlice iman etmiş, Mekke'nin gözden saklı yerlerinde gizli gizli ibadet ediyordu. Babasının bile haberi yoktu iman ettiğinden.

Halid bin Said "radıyallahü anh"... İslamla ilk şereflenen bahtiyarların beşincisi. Henüz iman etmemişti ki, bir gece Cehennemi gördü rüyada. Kendi de hemen kıyıcığında duruyordu. Kaynayan, homurdayan, fokurdayan bir ateş deryası ki, sormayın!

Kılavuz Dede, bir gün sevdiklerine buyurdu ki: - Kardeşlerim, iki şeyi unutun. İki şeyi ise hiç unutmayın!

Balıkesir'in Sındırgı kazasını nurlandıran büyüklerden biri de Kılavuz Dede'dir.

Hasan Dede, Balıkesir'de yaşayan velîlerden.

Bugün, Balıkesir'in Sındırgı kazasının Işıklar köyünde yatan bir velîden bahsedeceğiz. Hasan Dede'den.

Fevzi Dede , Balıkesir erenlerindendir. O devirde bir kişi vardı ki, bu zatın büyüklüğüne inanmıyordu.

Fevzi Dede, Balıkesir'de yetişen bir velidir. Asırlar önce Horasan'dan gelmiş, irşad etmiş bu yörenin halkını. Kalp gözü açık, gönül ehli bir veliydi. Bu Hak aşıklarının bir tek ortak vasfı vardı: Halkı Hakk'a çağırmak.

Hazret-i Ömer, bir gün bazı eshapla birlikte bir yere gidiyordu ki, birden ağlamaya başladı. Eshab-ı kiram buna bir mana veremeyip sordular: - Yâ Ömer niçin ağlıyorsun? O, gözyaşları içinde cevap verdi.

Hazret-i Ömer halîfe iken bir melik elçi göndermişti kendisine. Elçi Medîne'ye gelince sordu birisine: - Halifenin sarayı nerdedir acaba? - Ne sarayı. Onun sarayı yok ki. Elçi şaşırmıştı.

Hazret-i Bilal, ağır işkenceler çekerken bile tevhidi düşürmüyordu dilinden: - Allah bir! O esnada Allahın Resulü geldi oraya. "Allah bir" dediğini duymuşlardı. Mazlum sahabi ölümü beklerken Efendimiz ona bir müjde verdiler: - Yâ Bilâl, Allah demen seni kurtarır!

Ümeyye kâfiri, Müslüman olduğunu öğrendiği kölesi Bilal'e, akıl almaz işkenceler yaptı günlerce. Neden? İslamdan dönsün diye.

Bilal, çok mert ve dürüst bir köle idi. Becerikliydi sonra. Ticaret işlerini iyi bilirdi. Bunlar bir yana, bir sesi vardı ki, bülbüller imrenirdi ona. Efendisi Ümeyye, ticaret kervanlarına onu yollardı hep.

Mekke'de, herkesin uykuda olduğu bir saatte, bir gölge, duvar diplerine sine sine ilerliyordu. Uzunca boylu olduğu anlaşılan bu tedirgin karaltı, etrafı iyice dinledi. Bir tehlike bulunmadığına emin olunca, önünde durduğu evin kapısını hafifçe tıklatıp, usulca seslendi:

Müşrikler, kimi kimsesi olmayanlara görülmemiş işkenceler yapıyorlardı. Ammar bin Yâsir'i yakaladılar bir gün. Önce ateşle dağlayıp peşinden tehdit ettiler:

Hazret-i Ali, bir gazadan zaferle dönmüş, ganimet olarak çok mal ve altın almıştı. Nihayet birkaç çuval altınla geldi

Ali bin Ebî Tâlip radıyallahü anh büyük evliyâ olup, İslâm ahlakından olan güzel hasletlerin hepsine sahiptir. Peygamber Efendimizin mübarek kalbinden çıkan nurlar, onun vasıtasıyla kalpten kalbe akıyor, yayılıyor. O, pîridir evliyaların.

Hazret-i Ali radıyallahü anh, bir gün eve geldiğinde sordu hazret-i Fatıma'ya: - Yiyecek bir şeyin var mı?

- Başüstüne efendim. Ve koştu hemen. Birkaç dakika içinde iki güzel elbiseyle gelip giydirdi onlara. Hasan ve Hüseyin, neşe ve sevinç içinde babalarına koştular. Hazret-i Ali onları böyle görünce sordu:

Hazret-i Ömer, bir keseyi parayla doldurup verdi bir gün hizmetçisine. - Bunu Ubeyde bin Cerrâh'a götür ve benim hediyem olduğunu söyle.