Fuat Bol

Siyasette ve yönetimde tecrübenin önemini kimse inkâr edemez. 50 yıllık demokrasimizde 500 yıllık tecrübeye eriştik dersek; mübalağa etmiş olmayız! Geçirilen bunca acı tecrübenin meyvelerinin tatlı olması umulur! İktidarda bulunan AK Parti lideri Recep Tayyip Erdoğan, Başbakanlık görevi için, genç ve tecrübesiz addedilmiş ve bu yüzden; bir kısım çevrelerce eleştiri konusu yapılmıştı. Onun, İstanbul Belediye Başkanlığındaki başarılarını bilen ve kıskananlar ise; devlet yönetmek, belediye yönetmeye benzemez diyerek, bu başarıları gölgelemeye çalışmışlardı!

Avrupa Birliği yolunda; 6.'sı ile birlikte 7. Uyum Paketi de gündeme geldi. Bir kere; şu hususu hemen belirtelim ki, AK Parti Hükümeti'nin, AB yolunda bu denli bir gayretin içinde bulunabileceğini kimse ummuyordu! Dolayısıyla toplum, bu yaklaşım karşısında bir şaşkınlık yaşamaktadır. Zira; bu iktidar, gelmiş geçmiş bütün hükümetlerden daha Batı'cı ve Batı'ya entegre konusunda daha samimi, tutarlı ve gayretlidir.

Türkiye köklü reformlara muhtaç; bunların başında da vergi reformu gelmektedir. Devletin giderlerinde ve borçlanmada ipin ucu kaçırılmış; ülkenin geleceği karartılmış ve ülke insanının ümit ve beklentileri başka bir bahara bırakılmıştır! Bu durumun yegane sebebi; devletin ekonominin içinde olması ve devlet yönetimine talip olanların bu imkanları kendi yandaşlarına sorumsuzca peşkeş çekmesinden kaynaklanmaktadır.

Türkiye, her zamankinden daha dikkatli olmak zorundadır. Zira; Okyanus ötesinde bulunan dost ve müttefiki ABD ile sınır komşusu olmuştur. O ABD ki, Okyanus ötesinden bile; bütün dünyayı karıştırmayı beceren ve bunu iş edinen süper bir güçtür! Böyle bir güçle komşuluk kolay olmasa gerektir!

Devlet, ehliyetsiz ve basiretsiz kişiler tarafından yönetilip zaafa uğrayınca; halkın pek yerinde bir deyimiyle; 'devletin malı deniz, yemeyen domuz!' klişesine hedef oluyor. Devlet, hayali bir varlık değildir. Benim, senin, onun yani bütün bir milletin teşkilatlanmış gücü ve otoritesidir. Milletin ortak varlığıdır. Dolayısıyla; devlet malında tüyü bitmemiş yetimin hakkı vardır.

AB yolunda önemli bir kilometre taşı daha aşılmak üzere.. 6. Uyum Paketi, Bakanlar Kurulu'nca yalnızca bir maddesi çıkartılarak Meclis Genel Kurulu'na gönderildi. O bir madde de; apartmanlarda ibadethane açabilme keyfiyetini belirliyordu ki; haksız yere yanlış anlamalara sebep olduğundan, Hükümet, tümüyle maddeyi Paket'ten çıkardı. Maksat üzüm yemek olduğuna göre; iyi de yaptı!

Türk eğitim sistemi; her gelen iktidarın hatta bakanın keyfine göre şekillendi! Bilimsellikten ziyade önyargıların, kuşku ve korkuların hakim olduğu bu sistemsizlik sisteminde güdülen hedef; çağın gerekleri ile donanımlı nesiller yerine; beyinleri ve gönülleri bomboş bırakılmış; tornadan çıkarcasına tek düze insan tipini yansıtan bindirilmiş kıt'alardı!

Özal sonrası Türkiye'nin ve Türk insanının içine düşürüldüğü durum malum! Adeta; Özal'dan ve Özal'ın yaptıklarından intikam alırcasına hareket edildi! Hedef tekti: Türkiye'yi ve Türk insanını çağdan koparmak ve kendi ilkel dünyasına hapsetmek!..

6.Uyum Paketi daha Meclis'e sevkedilmeden mahut mihraklar seslerini yükseltmeye başladı bile! Bu paketteki kanunlar aynen çıkarsaymış, ülkemizin birlik ve bütünlüğü bozulur, terör yeniden hortlarmış! Şu hususu hemen vurgulamakta yarar var; o kanunların TCK ve Anayasadaki mevcudiyetleri, milli birliğimizi ve bütünlüğümüzü ne denli temin etmiş ve terör için ne kadar caydırıcı olmuştur?

Türk insanı, ceket astarının içinde unuttuğu medeniyet yolunu Avrupa'da arıyor! 200 seneyi aşkın bir zaman süren unutkanlığımızın; medeniyet yarışında, bizi çok gerilerde bıraktığı ve Avrupa ile aramızı fersah fersah açtığı bedihi bir hakikattir.

Türkiye'nin son Irak kriziyle birlikte dış politikasında yalpa yaptığı ve tutarlı davranmadığı apaçık ortadadır. Kararsız tutumuyla bitaraf kalmayı yeğlemiş; bunun neticesinde de tek kelime ile bertaraf olmuştur!

Hemen herkes ABD'nin Türkiye'ye karşı tavırlarından rahatsız. ABD yetkililerinin Türkiye için dillendirdiklerini, dostluk ve müttefikliğe sığdıramıyorlar. Ve, neredeyse bütün bir toplum; 1968'deki solcuların Amerikan aleyhtarlığı çizgisine çekilmek isteniyor! Politika, zamanı (istikbali) görebilme, okuyabilme; devlet adamlığı da bu görüşü değerlendirebilme sanatıdır.

59. Cumhuriyet Hükûmeti'nin önündeki en önemli mesele ekonomidir. Özal sonrası dönemde ekonomi aynı canlılıkla yürütülemediğinden, reel ekonomi yerini rantiyeye terketmekte gecikmedi ve o gün bugün Türk ekonomisi, maalesef rantiyeci elinde can çekişmektedir. Hele son 5 sene içerisinde, Mesut Yılmaz ve Bülent Ecevit Hükûmetleri döneminde, meydana getirilen krizlerle birlikte ekonomi tek kelime ile dibe vurmuştur.

Horozu mebzul miktarda bulunan bu ülkede sabahın erken olmasından daha tabii ne olabilir? Nitekim; hep öyle oldu; inişli çıkışlı yollardan kâh sürünerek, kâh yürüyerek düşe kalka bugünlere geldik.

17 Ağustos 1999 Marmara depremi ile, Kıyamet'in provasını yaşamamıza ve onca musibetlere maruz kalmamıza rağmen; bu çok büyük acı günü bile, ancak yeni bir depremle ve bu depremin sebep olduğu acılarla hatırlar oluyoruz!

İktidarı devralmış siyasi partilerin; devletin belirli makamlarındaki kadrolarında değişiklik yapması gayet tabiidir. Bu durum, memuru politize etmek ve devlet memurluğu sıfatından alıp hükümetin memuru yapmak değildir! Bunun için de memur tayin ve terfilerinde (tenzil değil!) çok dikkatli olmak gerekir.

Türkiye coğrafyası deprem fayları üzerinde bulunuyor. Bu yüzden; sık aralıklarla deprem felaketlerine maruz kalmaktayız. Deprem konusunda, çok daha tehlikeli coğrafyayı işgal etmekte olan Japonya, almış olduğu tedbirler sayesinde, daha şiddetli ve daha sık aralıklarla meydana gelen yer sarsıntıları karşısında; bizdeki gibi can ve mal kayıplarına uğramamaktadır.

Bu sefer Bingöl depremi ile sarsıldık! Dünyadaki SARS hastalığı salgınından korunma çarelerini ararken; her zamanki sarsaklığımız yüzünden; onlarca körpe bedeni, yine beton yığınlar arasına terk ettik! Her kademeden idarecilerimiz, her zamanki gibi; bayat, bayatlığı kadar kof ve içerikten yoksun beyanatlarla yetindiler!

Türk insanının talihine bakınız ki, neredeyse 100 yıldır kavga ediyor! İçeride ve dışarıda sürekli savaşıyor, kavga ediyor. Bütün bu kavgalardan sonra gelinen milenyum çağına da ister istemez bitap ve yorgun girmiş olduk.

Türkiye, uzun yıllardan ve büyük ıstıraplardan sonra; 3 Kasım seçimleri ile birlikte nihayet istikrara kavuştu! Millet, beklenmedik bir basiret göstererek; önüne konan onca parti içinden bir tanesini (AK Parti) tek başına iktidara taşıdı.