Fuat Bol

Türkiye'de Kıbrıs için çözümsüzlük peşinde olanların dillerine doladıkları bir laf var: Kıbrıs konusu ayrı, AB konusu ayrı! Bu konuda öylesine ileri gittiler ki, bu iki konuyu birlikte mütalaa edenleri bile aymazlıkla suçladılar.

Irak'ın elinde bulundurduğu silahların dökümü için hazırlayıp BM'ye gönderdiği rapor, ABD'yi tatmin etmedi! Zaten edeceği de yoktu!

CHP bürokrasisi, iktidara hangi parti gelirse gelsin; onu sözde iktidar olmaya, kendisi de muktedir olmaya devam eder! Bu durum, demokrasi tarihimizde hep böyle olagelmiştir. Güçlü olarak iktidara gelen Adnan Menderes, Süleyman Demirel ve Turgut Özal, kendi devirlerinde bu hali kısmen izaleye çalışmış olmalarına rağmen, onlar da gerçek manada muktedir olamamışlardır.

Önceleri, hukukçu bir Cumhurbaşkanımız oldu diye epeyce sevinmiştik! Toplum olarak bu sevincimizin kısa bir zaman sonra boşa gittiğini farkettik! Meğerse; devlet adamlığı kumaşlığı bambaşka bir şeymiş!

İçimizdeki ve dışımızdaki Türklüğün ebedi düşmanları, dün olduğu gibi bugün de huzurumuza kastediyorlar. Ankara'nın göbeğinde hunharca katledilen Doç. Dr. Necip Hablemitoğlu cinayeti, sıradan bir olay değildir.

DYP Genel Başkanlığına seçilen sayın Mehmet Ağar'ı bu önemli görevinden dolayı kutluyor, başarılarının devamını diliyoruz. Bilindiği üzere; demokrasimizin bu en köklü partisi Meclis'te grup olarak temsil edilemiyor. Bir milletvekili ile; Mehmet Ağar'la temsil ediliyor, o da bağımsız seçilerek gelebildi! Demokrasi adına hangi birine yanalım?

Bizde modadır; muhalefetteyseniz, iktidarın beğendiğiniz ve millet için lüzumlu gördüğünüz eylem ve demeçlerini görmez ve duymazlıktan gelecek; görüp de duyduğunuzda ise, onları ters yüz etmeye ve olduğundan farklı göstermeye mecbursunuz!

Türkiye AB kapısında, birliğe giriş için 'müzakere tarihi' beklerken; aynı AB, uluslararası antlaşmaları hiçe sayarak Kıbrıs'ı tek taraflı olarak birliğe dahil etti! Zira Kıbrıs, üç devletin (Türkiye, Yunanistan ve İngiltere) garantörlüğünde olup; harici bir karar için bu garantör devletlerden her birinin ayrı ayrı muvafakat vermesi gerekliydi. Türkiye'ye sorulmadan böyle bir başvuru yapılmış ve AB ülkeleri de, bu başvuruyu Türkiye'yi görmezlikten gelerek onaylamıştır.

Türkiye'mizde bir kesim insanımız var ki, bunlar, bizim asla AB'ye girebileceğimize inanmıyorlar. Bu görüştekiler azınlık olmalarına karşın; devletin etkili ve yetkili yerlerinde bulunmalarından dolayı; işi bugüne kadar hep bunlar sürükledi ve tabir caiz ise, Türkiye'yi ve Türk insanını bir fanus içinde tutmayı ve dünyadan tecrit etmeyi başardılar!

Kopenhag Zirvesi'nin ardındanSeçimlerden önceki Türkiye'nin siyasi tablosunu gözlerinizin önüne bir getirin: Konuşacağı kelimeleri seçemeyen; konuşmak için zorlandıkça hata üstüne hata yapan, ayaklarını sürterek yürümeye çalışan, hastalık dolayısıyla çaresiz bir Başbakanın elinde çare ve umutları tükenmiş koca bir ülke!..

Merkez sağın en köklü partisi olan DYP'nin, 3 Kasım seçimlerinde barajın altında ve siyasi tarihimizde ilk defa Meclis'in dışında nasıl kaldığı cümlenin malumudur! Okuyabilen için ibretlerle dolu trajik bir haldir bu!

Her şeyden önce şu hususu hemen belirtelim ki, merkez sağın içine düştüğü bugünkü durumun yegane sorumlusu; maruz kaldığı askerî darbelerdir!

DYP, siyasi tarihimizde demokrasinin çınarıdır. Kökleri DP'ye dayanır. Diğer bir ifade ile yarım asrı geçkin demokrasimizin gerçek temsilcisidir. Öyle ki, öz evlatlarını millet adına kurban vermiştir! 60 senesinde inkıtaa uğratılan bu milli dava, bilahare AP ile yoluna devam etmiştir. Bilindiği üzere, AP de 12 Eylül darbesiyle kapatılarak, kadroları siyasetten men edilmiştir.

3 Kasım seçimleri öncesi ülkemizde, özellikle siyasi arenada 'değişim' ve 'gelişim' kavramları moda idi! Zaten bu kavramları en iyi şekilde kullanan ve kendilerine yakıştıranlar seçimin galibi oldular! Çünkü; millet eskilerden ve onların eskinin eskisi kadrolarından öylesine bıkmıştı ki, yüzlerine bile bakmaya tahammül edemiyordu!

Türkiye'de sol ideolojinin neden güdük kaldığı ve niçin bir adım ileri gitmeyişinin sebebi ortada! Bu durum, bu ideolojiyi benimseyen insanlarımızın idrakleri, yani, solculuktan ne anladıkları ile ilgilidir. Dünyadaki solculuğun, özellikle Avrupa'daki sol anlayışın aksine bizdeki solculuk ve solcular burjuvazinin eseridir!

Ahir zaman 'yevm-i beter'dir. Yani, gelen her yeni gün gideni aratır. Umumi bir kaide olarak bu husus doğrudur. Ancak; bu demek değildir ki, Cenab-ı Hak kullarına hiç nefes aldırmaz! 2. Ömer diye anılan; adaleti ile ünlü Ömer bin Abdülaziz devrini değerlendiren bir İslam büyüğü aynı tespiti yapıyor ve ondan önceki baskı döneminden sonra gelen böyle bir devri; Allah'ın kullarına nefes aldırması olarak niteliyor.

Ne çekiyorsak başımızdaki küçük beyinlerden çekiyoruz! Küçük beynin ufku yoktur; burnunun ucunu bile görmekte zorlanır! Zira; hep kendi için, menfaati için yaşar. Dolayısıyla görebildiği yalnızca kendi, kör nefsidir! Kör nefsinin arzu ve hevesidir. Aksiliğe bakın ki, bu nefs doymak bilmez; daha(!) daha(!) der!

Bizi 40 yıldır kapısında bekletmekte olan Avrupa, 12 Aralık'ta büyük sınavını verecek ve bu sınavın sonunda; onun bize bakış açısı, yani ikiyüzlü olup olmadığı bütün çıplaklığı ile gözler önüne serilecektir.

Türkiye'miz gerçekten acayiplikler ülkesi! Her konuda her kafadan bir değil onlarca ses çıkan tuhaf bir ülke olduk! Kimsenin kimseyi dinlediği yok. Herkesin doğruları kendi yanında ve kimseye gözünün üzerinde kaşın var denmiyor, denemiyor!

Hemen her Anadolu çocuğu gibi en ufak bir art niyeti olmadan; sadece ve sadece millete hizmeti şiar edinerek genç yaşında siyasete atılan bu idealist adam, ezici bir çoğunlukla ve ilk turda Meclis Başkanı seçildi.