Fuat Bol

TBMM de tıpkı Milli Futbol Takımımız gibi tarih yazdı. İktidarıyla, muhalefetiyle bütün siyasi partilerimiz, bu başarıları ile ne kadar övünseler azdır!

50'ye yakın partinin kurulmuş olduğu, bunlardan 20 küsurunun seçimlere gireceği bir hengamede; siyasi istikrar adına bilye dağılmış demektir! Oysa; Türk siyasi geleneğine baktığımızda; demokrasi ile tanıştığımız 50'li yıllardan itibaren iki güçlü partinin belirleyici rol oynayıp, siyasetin eksenlerini teşkil ettiğini görürüz.

Siyasi istikrarsızlığa sebep olan parçalı siyasetin bir an evvel birleşip bütünleşmesi gerekiyor. Kendi içinde derlenip toparlanamayan ve birleşemeyen siyaset kurumları, bu birleştirmeyi milletten beklememeli!

Irak'a düşünülen harekat konusunda İngiltere'den sonra, Fransa ve Almanya da ABD'nin politikalarını desteklediklerini açıkladılar! Geriye Rusya ile Çin kalıyor ki, malum; Rusya'nın daha epeyce bir süre kendi iç sorunları ile boğuşacağı ve dünya siyasetinde etkili olamayacağı biliniyor. Çin ise, uyuyan dev konumunu şimdilik muhafaza ediyor!

Kapatılmaması gereken Meclis, bunca hengameden sonra, zor da olsa nihayet açıldı! Başbakan Ecevit'e ve partisi DSP'ye kalsa; güllük gülistanlık, herkesin işinin aşının olduğu huzur ülkesi Türkiye'de seçimin lafını etmek bile abes!

ABD, yapmayı tasarladığı bir Irak harekatında İngiltere'nin tam desteğini aldı! Biliyorsunuz; İngiltere, kendi nüfuz sahası olan Orta Doğu'da, taşların yerinden oynamasına yanaşmıyordu! Demek ki, dünyanın bu iki büyük gücü, yine dünyanın 2. en büyük petrol rezervlerinin bulunduğu Irak'ı paylaşım konusunda anlaştı!

TBMM bugün olağanüstü toplanıyor. Siyasi parti liderlerimizin eteklerinde sakladıkları taşlar bir bir dökülecek; erken seçim ve AB yasalarındaki samimiyetleri anlaşılacaktır! Türkiye'nin önüne gelmiş bu tarihi fırsattan hiçbir siyasi parti ve milletvekili kaçamaz! 21. dönem milletvekillerinin ne denli çalışkan olduklarını ve yüzlerce kanunu nasıl çıkardıklarını biliyoruz.

Tayyip Erdoğan 18 yaşından beri siyasetin içinde; parti gençlik kollarından parti genel başkanlığına giden, zorlu ve çileli yokuşları tırnakları ile söken ve hak ederek o koltuğa oturan genç ve tecrübeli parti lideri.

Kemal Derviş her ne kadar; ben siyasette acemiyim, bu işi bilmem diyorsa da, önümüzdeki dönemde Türk siyasetinin belirleyicisi olacağına kesin gözüyle bakılıyor! Derviş'in hükümet içindeki ve dışarıdaki ağırlığı ortada. 550 parlamenterin, başbakan ve bakanların yapamadığını o, hükümet içindeki teknisyen sıfatıyla tek başına yapabildi!

Siyasi partilerimize ve onların anlı şanlı genel başkanlarına dikkatle bakın; hemen hepsinin isteği, bir saat de olsa iktidar koltuğunda kalabilmektir! Gerekirse o koltukta ölmektir! Değil muhalefetle iktidar partileri kendi aralarında, koalisyonu teşkil eden ortaklar bile, birbirlerine blöf yapmayı siyasetlerinin gereği biliyorlar!

DYP Genel Başkanı Prof. Dr. Tansu Çiller, 'Başbakan ben olmalıyım; çıkacak bir Irak savaşında; terörle mücadele vermiş ve bu hususta tecrübe ve başarı kazanmış bir kişi olarak, başbakanlık görevine talibim' demişti.

Tıpkı 80 öncesi gibi; siyasette absürd bir dönem yaşıyoruz. Parçalanmış ve her bir parçanın ayrı istikametlere çektiği sığ, sığ olduğu kadar anlamsız siyasi çekişmelerden milletçe bıktık, usandık. Ülke gündeminde zaruret halini alan bir erken seçim konusunu, mevcut olan 7 ayrı siyasi partimiz; her birisi ayrı telden çalarak kelimenin tam manası ile 'öreke'ye döndürdüler! Bu fırıldağın nerede duracağı ve karar kılacağı belli değil!

50 seneyi aşkın bir zamandır sahip olduğumuz demokratik tecrübemizle, siyasetimizi; olması gereken şekliyle, bir türlü millete endeksli kılamadık! 4 veya 5 senede bir, milletin önüne sandığı getirmekle demokratlaşabileceğimizi zannettik!

Hangi şeyi zamanında, doğru dürüst ve yüzümüze gözümüze bulaştırmadan yapabildik ki? Meclis'te bulunan 7 siyasi parti lideri; anlaştıklarını söyledikleri erken seçim ve AB yasaları konusunda, bir araya gelip uzlaşma sağlayamıyorlar.

Hukukun itibar görmediği, ayaklar altında çiğnendiği bir dünyada yaşıyoruz. Geçen Asr'ın başlangıcından itibaren, alemden nizam çekilince; hak güçlünün olmuştur. Bilindiği üzere, alemde nizamı bizim ecdadımız sağlıyordu. Türk denince İslamiyet; İslamiyet denince de hak ve adalet anlaşılıyordu.

İktidarda kalmak söz konusu olduğunda, partilerimizde ne ilke kalıyor, ne de milletin gözünün içine baka baka verdikleri sözlerin bir değeri! Koltuk mevzubahis olduğunda, her şeyi unutup, hiçbir şey olmamış gibi yollarına devam edebiliyorlar!

Siyasetin ayrıştığı, peş peşe yeni oluşumların hız kazandığı ve özellikle ABD'nin Irak'a müdahalesinin an meselesi olduğu böylesi netameli bir zamanda Meclis mutlaka açık olmalıdır. Türkiye olarak ne talihsiz günler yaşadığımıza bakın ki; önceki Irak müdahalesinden en çok etkilenen ülke biz idik, şüphe yok ki, yeni bir operasyonda da en ziyade etkilenen yine biz olacağız. Ve; bizim başımızda 'çevremizde savaş istiyoruz!' diyen, daha doğrusu ne dediğini bilmeyen hasta ve yaşlı bir Başbakan var!

Hükümet, olmayacak duaya amin diyerek boşuna direniyor! Ahı gitmiş vahı kalmış bir hükümetle nereye kadar gidilebilir? Böyle bir hükümet, Türkiye'nin hangi problemi için çözüm üretebilir? En güçlü oldukları zamanda, ülkeye ve ülke insanına verdikleri zarar yetmiyormuş gibi; adeta son bir kazık daha nasıl atabilirizin hesapları ile direniyorlar!

Mukadder sona doğru yelken açan üçlü koalisyon hükümetinin yegane samimi ortağı MHP'dir! MHP lideri Devlet Bahçeli, Başbakanlığı elinin tersiyle iterek mevcut görevine talip olmuştur. Üstelik, partileri hakkında Rahşan Ecevit'in sarfettiği onca laftan sonra! Kim ne derse desin, bu bir özveridir!

Yazık; ahir ömründeki yaşlı ve hasta Başbakan, anlaşılmaz bir inat ve hırs uğruna hem kendisine ve hem de ülkeye çok büyük kötülükler yapıyor. İnsan, fanidir; devlet ve milletlerin hayatında hiç kimse vaz geçilmez değildir. Er ya da geç; yani bugün olmazsa yarın, işgal edilen koltuklar mutlaka boşaltılacak ve yeni sahiplerine teslim edilecektir.