Fuat Bol

Hepsi bir tarafa, Asrın felaketine maruz kalıp; şehirlerimiz yerle bir olduktan ve onca insanımızı kaybettikten sonra da ibret almadığımıza göre, akıllanmayacağımız ortada!

Yaşlı insanlar, birer ikişer kuyruklarda ölmeye başlayınca; bizzat Bakan Yaşar Okuyan devreye girdi ve bu kepazeliği durdurdu!

İnsanların kuyruğa girip, saatlerini ve hatta günlerini, bin bir eziyetle heba etmeleri komünist kültürün eseridir. Bunun tipik örneği de Sovyet Rusya'da yaşandı. Hâlâ eski kültürün izlerini Rusya'da ve komünizmden çıkmış bütün ülkelerde görebilirsiniz.

ABD'den getirtilen sayın Kemal Derviş, hükümetin 4. ve en kuvvetli ortağı.. Hatta, tek başına hükümet dense yeridir. Kemal Derviş'in bu gücü, evvel emirde, gelip geçen ve hele son 4 seneki hükümetlerin akıllara durgunluk veren başarısızlıklarından geliyor. Ayrıca; arkasına aldığı, IMF ve Dünya Bankası onu, daha bir güçlü kılıyor.

ABD destekli İsrail masum kanına doymuyor! Filistin'e devlet sözü verip yerine getirmeyen, Filistin topraklarını işgal edip oralara yerleşen, 3.5 milyon Müslümanı evinden, barkından, yurdundan eden, Müslümanların ve hatta Hıristiyanların kutsal şehri olan Kudüs'ü başkent ilan eden; tank ve füzelerle sivilleri katliama tabi tutan ve her gün oluk oluk kan akıtan İsrail değilmiş gibi; 1000 senelik ecdat toprağının ve anayurdunun savunmasını taş ve sopayla yapmaya çalışan Filistin'li gençler ve çocuklar terörist ve onların başındaki Arafat da, teröristleri ve terör örgütlerini himaye eden kişi olarak görülüyor, suçlanıyor, yalnızlığa ve belki de ölüme itiliyor!

Her şeyden önce samimi olmak lazım. Maalesef, bu samimiyeti parlamenterlerimizin kahir ekseriyetinde göremiyoruz. Önceki Anayasa değişikliğinde yapılması, partiler arası komisyonda kararlaştırılıp, Meclis Genel Kurulu'nda vazgeçilen maddeler malum. Burada güdülen gaye de malum; sırf Necmettin Erbakan ile Recep Tayyip Erdoğan'ın önünü kesmek için yapılan tasarruflardı.

Mevcut koalisyon hükümetinin kurulduğu gün, Türkiye'de siyaset tıkanmıştır.

Son aylarda vatandaşa gelen faturalar milleti canından bezdirdi. İşsizlere zaten yaşama hakkı yok! Memur, işçi ve emekli sınıfı denen sabit gelirliler de, gelen bu fahiş faturalar karşısında ne yapacaklarını şaşırdı. Zira, ne emekli maaşları ve ne de normal maaşlar -ki, onların çoğu yarıya indirilmiştir- elektrik, su, doğalgaz ve telefon faturalarını karşılamaya kafi gelmemektedir.

200 seneden beri Avrupa, hakkımızda aynı teraneleri dillendirerek üzerimize geliyor! Böyle diyerek içimize girdiler, devlet ve millet hayatımızın en mahrem kalelerine duhul ederek; buraları ele geçirdiler ve bizi Cihan Devleti'mizden ettiler.

Hükümetler, vergiyi düşürüp tabana yayamayınca; tuttuğundan alma yönünü tercih ediyor ve tabiatıyla bu alış oranı ve şekli tam bir servet düşmanlığına dönüşüyor!

Türkiye, Arjantin olur mu tartışmaları sürüp giderken; birileri Türkiye'yi Arjantin gibi yapabilmek için elinden geleni ardına koymuyor!

Tarihimizin ve coğrafyamızın bize yüklemiş olduğu misyonun, maalesef farkında değiliz. Ağır aksak yürütmeye çalıştığımız demokrasi tarihimizde; merhum Adnan Menderes (merhum Fatin Rüştü Zorlu) ve merhum Turgut Özal'ın devirleri hariç, dış politikada hep ürkek davrandık. Aman; bana dokunmayan yılan bin yaşasın, deyip kendi kabuğumuza çekildik!

Kızını dövmeyen dizini dövermiş; insanımızın kalitesizliğinden, vurdumduymazlığından, avareliğinden, kötüyü ve kötüleri örnek alıp hayatını ona göre şekillendirmesinden neden şikayet ediyoruz?

Kopyacılıkta üzerimize yok! Taklitçilik bile, bizim kopyacılığımızın yanında şahsiyetli kalıyor! Sultan 2. Mahmut Han zamanından beri, taklitçi zihniyetlerin hakim olduğu bir Batılılık cereyanımız var. Dikkat edin; Avrupalılık demiyorum, zira biz Türkler, Avrupa'ya ayak bastığımız günden itibaren, Batılıları kendimize imrendirmişiz.

Kanunlarımızın baskın şeklinde çıkması âdet oldu! Bu ana kadar; yerel yönetimler güçlendirilecek ve hatta, İstanbul şehri için özel bir yönetim tarzı benimsenecek diye, boşuna umutlandırıldık. Oysa; bütün partilerimiz, söz birliği etmişçesine aynı şeyleri dillendiriyordu.

Ecevit'ten önce, Yunan Başbakanı Simitis, ABD'de gerekli temasları yapıp ülkesine döndü. Simitis'in, özellikle; Kıbrıs ve Türkiye ile Yunanistan arasındaki anlaşmazlıkla süregelen konularda neler konuştuğu ve bundan böyle nasıl bir strateji takip edeceği; daha açık bir ifade ile ABD'nin hangi ülkenin yanında yer alacağı hususu, Ecevit'in ziyaretinden sonra belli olacaktır!

Yalçın Özer'i 70'li senelerde tanıdım. Bakırköy Hükümet Tabibi iken, Bahçelievler'de muayenehanesi vardı. Oğlum Emre'yi bebekken ona götürmüş; hasta-doktor faslından sonra, koyu bir sohbete daldık ve baktım ki, Büyük Doğu idealinin dopdolu ve yalın bir kılıncı!

Anayasamıza bakarsanız, burası sosyal bir devlet.. Örneğini aldığımızı iddia ettiğimiz, dünyadaki demokratik sosyal devletlere baktığımızda, oralarda vatandaşın; sağlık, eğitim, barınma, adalet ve savunma gibi, insanın en tabii ihtiyaçları teminat altına alınmıştır.

ABD'nin, Afganistan'dan sonraki hedefi belli oldu: Irak!.. Irak'ın toprak bütünlüğünden dem vuran ve bunda ısrar eden, başta Batılı ve diğer bir kısım devletler, Körfez Savaşı'ndan sonra Irak'ta meydana gelen fiili durumu; yani Irak'ın üç parçaya bölünmüşlüğünü görmüyorlar mı?

Geçen gün, televizyon ekranına çıkan bir siyasi aynen şunları söyledi: 'Burası Türkiye, asla bir Arjantin değil! Bizim halkımız çilekeştir; çile çekmeye alışıktır! Dolayısıyla sabırlı ve sıkıntılara tahammüllüdür! Mesela; bizim köylümüz; köyünden başka bir yere gitmek için, iki saat yaya yürür ve şikayet etmez! Yani, Türkiye'de, Arjantin'deki gibi sosyal patlama falan olmaz!..'