İsmail Kapan

Türkiye'nin gelişmiş bölgeleri ile büyük şehirlerinin; siyasi, ekonomik, sosyal alandaki dominant konumu sebebiyle, gelişmekte olan bölgelerimiz ile küçük ve orta ölçekli şehirlerdeki gelişme ve modernleşme ülke genelinde yeterince izlenemiyor...

CHP Lideri Deniz Baykal, 22 Temmuz akşamından beri büyük bir baskı altında, tıkanmış durumda idi. Cumhurbaşkanlığı seçimi konusunda, dönüşü de olmayan bir çıkmaz sokağa girmişti...

Türkiye'de, yerel yönetimlerin güçlendirilmesi, uzun yıllar boyunca sadece tartışma zemininde kalmıştır. Yakın zamana kadar, merkeziyetçi yaklaşımın ağır basması (Bugün de esasen bu yaklaşımın çok fazla değiştiği söylenemez!..) ve dolayısıyla yerel yönetimler üzerindeki idari vesayetin, ilgili ilgisiz her alanda hüküm sürmesi yüzünden, belediyeler çok sıkıntılı dönemler geçirdi.

Türkiye Büyük Millet Meclisi, ülkenin 11. Cumhurbaşkanını seçmek üzere dün toplandı ve birinci tur oylamayı kazasız, belasız gerçekleştirdi... (Kazasız, belasız) ifadelerini, Anayasa Mahkemesi'nin malum kararı ile uç veren ve Meclis'in toplantı yeter sayısı için dayatılan 367 meselesinin aşılmış olmasından ötürü kullandık. 22 Temmuz öncesinde, siyaseti durduk yerde bir krize sokan ve memleketi büyük bir gerilim ortamına sürükleyen, baştan aşağıya olumsuz politik atraksiyonun bir tekrarı yaşanmadığı için; milletin vekilleri beklendiği ve gerektiği gibi, Meclis'e gelerek görevlerini ifa etti.

Bizim memleketimizde meseleler, hep bıçak kemiğe dayanınca tartışılmaya başlanır. Bazen o kadar gecikmeli olur ki, neredeyse iş işten geçmiş olur...

Cumhurbaşkanlığı meselesini tırmandırarak, siyaseten makbul ve meşru olmayan mecralara çekmek isteyenler; ha bire salvo atışı yapıyor... Doğruluğunu hiç tartmadan, tartışmadan; çok dar bir kesim, adeta cephe kurmuş gibi, her yoldan saldırıyor!..

Cumhurbaşkanlığına adaylığını yeniden koyan Sayın Abdullah Gül, dün bir basın toplantısı düzenleyerek; seçildiği takdirde, görevini yürütürken nasıl bir tutum takınacağını ve ülkeyi içte ve dışta, en iyi şekilde temsil noktasında nasıl bir strateji izleyeceğini açıkladı.

CHP Genel Başkanı Deniz Baykal, herhalde Cumhurbaşkanlığı konusunda en fazla konuşan siyasi kişi olsa gerek... Zira daha 3 Kasım 2002 (Dikkat ediniz 2002, 2007 değil!) seçimlerinin hemen ertesinde bu meseleyi ülkenin siyasi gündemine taşımıştı. Sayın Baykal, hiç ara vermeden dört buçuk yıl boyunca konuyu gündemde tutmaya çalıştı ve başardı da!..

Abdullah Gül'ün cumhurbaşkanlığına aday olması konusunda; başta malum medya olmak üzere, bazı kesimlerin sergilediği tavır, akıllara ziyan nitelikte... DSP Genel Başkanı Zeki Sezer, herhalde siyaset arenasında biraz ön plana çıkmak için, sivri çıkışlar yapma gereği duyuyor.

Son bir yılda, Türkiye'de hüküm süren yağış azlığı ve mevsim kuraklıkları sebebiyle; su sıkıntısı medya organlarında daha sık işlenen bir konu haline geldi. Ülkemizde bazı meseleler zaman zaman adeta "moda" şeklinde aktüel hale gelir. Bir gazete yahut tv kanalının hasbelkader ele aldığı bir konu; yahut bir bilim adamının veya devlet yetkilisinin dikkat çektiği bir husus, birden bire tetiklenmiş olur!.. Artık ilgili ilgisiz herkes buna dair fikir yürütür. Fikir yürütenlerin bilgili veya bilgisiz olması, konunun uzmanı filan olup olmaması çok da önemli değildir! Zira bizim memlekette herkes her şeyi bilir...

Mikro nasyonalizm (kabilecilik) ve saparatizm (ayrılıkçılık); günümüzde ülkeleri ve toplumları en fazla huzursuz eden, devletlerin güvenliğini çok ciddi şekilde tehdit eden siyasi akım ve yaklaşımlardır. Halihazırda bunun en çarpıcı örneğini Irak'ta görüyoruz...

Evet Sayın Baykal; ülkeyi böylesine germenin hiç kimseye; en başta da size ve partinize, hiçbir faydası yok!.. Siz, tecrübeli bir siyasetçisiniz. Fakat nedense, politik rekabette iyi sonuçlar getirecek olumlu ve ılımlı yaklaşımlar yerine; gerilimi ve sertliği ön plana çıkarıyorsunuz. Güya "uzlaşma" peşindesiniz ama; hep çatışmacı bir üslup kullanıyorsunuz...

Cumhurbaşkanlığı seçimi ve muhtemelen bunun en güçlü ve halen de tek adayı durumundaki Abdullah Gül hakkında, şu sıralarda yoğun siyasi polemikler yapılıyor. Bazı gazetelerin köşe yazarları, söz birliği etmişçesine; hep birlikte Sayın Gül'ü adaylıktan caydırmak için enteresan fikirler(!) yürütüyor.

22 Temmuz seçimleri konusunda, büyük bir yanılgı yaşayan medyanın önemli bir kısmı ve onun şöhretli mensupları; sandıktan çıkan sonuçların yaptığı şok tesirini, birkaç günde üzerlerinden atmış görünüyor!..

22 Temmuz seçimlerinden, ikinci olarak en başarılı çıkan parti; şüphesiz Milliyetçi Hareket Partisi oldu. 1999 seçimlerinde yakalamış olduğu yüzde 18'lik başarıyı tekrarlayamamakla birlikte, 2002'de düşmüş olduğu baraj altı bölgeden çıkarak ve MHP'nin 1980 öncesinde de, geleneksel olarak muhafaza ettiği yüzde 8 -11 oranlarındaki oy miktarının da üstünde; yüzde 14.3'lük bir başarı sağlamış bulunmaktadır.

Bir uzlaşma lafıdır gidiyor... En büyük uzlaşmayı da, anlaşmayı da Türk Halkı sandık başında gerçekleştirmedi mi?

Dünkü yazımızda, seçim sandığından AK Parti için çıkan mesajları analiz etmeye çalıştık. Bugün de, CHP hesabına sandıktan çıkan mesajları ele alacağız. CHP, seçimlere ana muhalefet partisi konumunda girdi. Sandıktan yine aynı pozisyonda çıktı ama, az kalsın bu statüsünü dahi kaybediyordu!..

Seçim sandığından çıkan en çarpıcı ve genel mesajları, dünkü yazıda özetlemeye çalışmıştık. Bugün konuyu partiler açısından ele almak istiyoruz.

Türk halkının 22 Temmuz günü, sandık başında verdiği mesajları tam ve doğru şekilde okumak gerekiyor... Her şeyden önce 22 Temmuz seçimleri, demokrasinin yeni ve kesin bir zaferidir. Türkiye, dünyanın meraklı ve belki bazılarının endişeli bakışları altında; büyük bir demokratik olgunlukla, şaibesiz ve tek tük münferit vak'alar dışında olaysız, kavgasız şekilde genel seçimleri tamamlamıştır. Mevsim şartlarına ve bazı çevrelerin aksi yöndeki ısrarlı mugalatalarına rağmen, seçimlere katılım da hayli yüksek (Yüzde seksen beş) olmuştur. Bu da ülkemizin, çok partili siyasi hayatındaki 15'inci genel seçimlere giderken; demokrasi yönünden ne kadar olgunlaştığını ve halkın yönetime katılma ve denetleme bilincinin ne kadar geliştiğini, net biçimde ortaya koymaktadır...

Demokrasinin özü ve ruhu halkın iradesidir. Bu iradenin tecelli ettiği istikamette, onu temsil görevini üstlenecek olan mekanizma tebellür eder...