M.Ali Özbudun

"Demokles'in Kılıcı" dendiğinde, aklınıza ne gelir? Bildiniz! Akla ilk gelen şey, tehlike ve tehdittir.

Siyaset ısınıyormuş. Yeni oluşumlar, gündeme damgasını vuracakmış. Oluşumlardan ne kastedildiğini henüz anlayabilmiş değiliz, ama şunu biliyoruz: Siyasetin ısınmasına katkıda bulunabilecek en önemli katalizör, popülizm, yani halk dalkavukluğudur. İçimizi bayıltan, kabak tadı veren popülist söylemlere, yeniden tanık olabiliriz. Ne var ki, popülizmi merkez siyasete ya da iktidara taşımak, pek mümkün görünmüyor. Sebebi son derece açık. Biz bu filmi defalarca gördük.

Anayasa mı? Yok öyle yağma! Yeni anayasa, ülkeyi bozar. Bizim lobilerimiz var.

Adı üstünde: Açıklama.. Bir açıklama yapılıyor. Ardından "açıklamaya ilişkin açıklamalar" sökün ediyor. Böyle şey olur mu, demeyin; oluyor!

Küresel resesyon sayesinde, cari açıktan kurtulduk. Büyüme durdu, ithalat hızla daraldı, düşen enerji ve ham madde fiyatlarının da katkısıyla, cari açık buharlaştı. Dahası, aylar itibariyle "cari fazla" vermeye başladık.

Ekonomi, katır gibidir. Ne zaman, ne yapacağı ,hiç belli olmaz. "Cilve yap!" dersiniz, çifteyi yersiniz.

Küresel resesyon, hükmünü icra ediyor.

Genel seçim tadında, yerel seçim yaptık. Mahalle kavgası, yeni bir boyut kazandı. Hayırlı olsun. Yarım asırdan daha fazla bir süredir tartışıyoruz: -Milli irade, tecelli etti mi?

Ne demişler? -Kriz, zalim bir öğretmendir; önce not verir, sonra öğretir. Aynen öyle..

ABD'de büyük bir şirket battığında, bir dizi dedikodu üretilir. Medyanın paparazzileri sorar: -Titanic gibi mi? (Bilindiği üzere,Titanic, gafleti sebebiyle burnunun ucundaki buzdağını farkedememiş ve okyanusun dibini boylamıştı.)

Dürümcülük.. Son yılların yükselen sektörlerinden. Dürümcü Ahmet Usta, işinin ehliydi. Müşterisinin etrafında pervane olurdu. Hani derler ya, birinci sınıf esnaftı. Aynen öyle. Yıl 1999..

Şimdi de oluyor mu, bilmiyorum. Bizim çocukluğumuzdaki sokaklar, "Çömlek patladı!" çığlıklarıyla şenlenirdi. Oyun, bir süre durur; daha sonra yeniden başlardı. Finansal krizlerde de, çömlek patlıyor, fakat kesintiye uğrayan oyunu yeniden kurmak kolay olmuyor.

Mali disiplinden vazgeçebilir miyiz? Kesinlikle vazgeçemeyiz.

Hortlar mı, hortlamaz mı? Eğri oturalım, doğru konuşalım mı? Korumacılığı sıfırlamak mümkün değildir. Korumacı lobiler tarafından tezgahlanan ticaret savaşları, geçmişte olduğu gibi şimdi de boy gösterebilir; "Amerikan malı kullan" (Buy American) veya "Japon malı kullan" (Buy Japanese) kampanyaları söz konusu olabilir.

Çakma... Genellikle "taşı gediğine koyma" ve "sahte" anlamına geliyor. Argoyu seviyoruz. Farklı çağrışımları barındırsa da "çakma" muhabbetini benimsedik; tepe tepe kullanıyoruz. Herkes çakıyor. Ülke, "Kurnazistan" olmuş; haberimiz yok. İşte size, toplumun çeşitli kesimlerinden bir demet "çakma" lâkırdısı:

Adı: Hasan Amca Kim mi? 1912'de, Hükümet'i darbeyle devirmeye kalkışanlara mensupmuş. Suikast teşebbüslerine karışmış. Yunanistan'da isyan çıkartmaya kalkışmış. Kimi zaman kaçmış, kimi zaman yakalanmış, hapis yatmış. Çok maceralı bir hayat yaşamış.

IMF olsa da, olmasa da... -Bize ne lâzım? -Çıpa da lâzım, sopa da... Çıpa dediğimizde ne anlıyoruz?

Ofşor Bey, kendinden emin ve müstehzi bir tebessümle soruyor: -Bu faiz indirimi nereden çıktı? Merkez Bankası tırstı mı? Tam cevap verecekken sözümü kesiyor ve devam ediyor: -Faizi düşürebilmek için, ekonominin resesyona girmesi mi gerekiyordu? Mecburen, aynı dalga boyunda mukabele ediyoruz: -Tırsmadı! Enflasyon ve büyüme tırstı, böyle oldu.

TV muhabiri, New York'ta kriz mağdurlarıyla konuşuyor. Emekli vatandaş, iktisatçılara, yatırım bankalarının CEO'larına, politikacılara ateş püskürüyor. Sözlerini şöyle bağlıyor:

Ankara, gergin... Ne oluyor? -Panik standart, paranoya opsiyonel...