Metiner Sezer

İstanbul kapılarını dünyaya aralıyor ve Türkiye, Avrupa ile Asya arasında köprü fonksiyonu bir kere daha ifa ediyor. "CeBIT Bilişim Eurasia" bir ay sonra, yani 6 Eylül Salı günü Beylikdüzü'nde açılıyor ve 11 Eylül 2005 Pazar günü akşamına kadar devam edecek bu dünyanın en büyük bilgi ve iletişim teknolojileri fuarı.

Lidya, Pers, Roma, Bizans ve Osmanlı... Bu uygarlıkların hepsi, sur içindeki İstanbul'da kurulup eserlerini burada vermişler.

Bilgi ne kadar iyi ve faydalıysa bilgisizlik de o kadar kötü ve zararlı. "Bu da yazılacak şey mi, bunu herkes biliyor zaten" demeyin sakın bana! Şayet öyle olsaydı bu ülkenin sistem kurucuları, her şeyi yanlış üzerine inşa etmezdi.

Bilgi çağında yaşıyoruz. Her yer bilgi kaynıyor. Böyle bir ortamda enformasyon çok önemli. Kurum ve kuruluşların toplumu kendi mevzuunda doğru bilgilerle bilgilendirmesi lazım. Yoksa, yandı! Eksik ve yanlış bilgiler bulduğu her boşluğa nüfuz ediyor ve ondan sonra da ayıkla pirincin taşını!

Akdeniz iklimi malum sıcak bir iklim. Bölgenin güneşi, suyu ve havası eşi emsali olmayan güzellikte. Tabiatı cömert, toprakları verimli. Senede üç-dört mahsul almak mümkün. İklim ve tabiatın etkilediği Akdeniz insanı dingin oluyor haliyle. Ne çok hırsı vardır onun, ne de hayat endişesi. Fakat, bu; o insanların çocuklarının geleceğini düşünmediği, teknolojinin getirdiği nimetlerden faydalanmak istemediği anlamına gelmiyor tabii.

Kuş misali; geçen hafta kayısı diyarı Malatya'daydım, bu hafta Türkiye'nin muz deposu Anamur'da. Vatan Plastik'in tertiplediği "Muz Zirvesi" için geldim Anamur'a. Kayısı gibi muz da çok besleyici bir meyve.

İstanbul'da gerçekleştirilen 'Dünya Mimarlar Zirvesi'nin ardından öğrendiklerimizi özetlemek gerekirse, karşımıza çıkan manzara; üç aşağı beş yukarı şu: 1) Şehirlerin ilk önceliği altyapı. Altyapısı yoksa o şehre şehir demek mümkün değil.

Önceki yazımda, Malatya'dan çok etkilendiğimi yazmış ve bu etkilenme sebebini açıklayacağımı bildirmiştim. Malatya güzel bir şehir. Yemyeşil; her bir tarafı kayısı ağacı. Havası temiz. Kayısı ve kirazının emsali yok.

Malatyalı İşadamları Derneği (MİAD) Başkanı Yunus Aktaş; müteşebbis bir insan. Sempatik ve sosyal bir kere. Uyanık da. Geçen hafta bana bir kutu yaş kayısı gönderdi. Biliyorsunuz, kayısı; kansızlığı önleyip karaciğeri tamir ediyor. Kemikleri sağlamlaştırıyor ve ayrıca ülseri olanlara iyi geliyor.

11 Temmuz 2005 Pazartesi günkü Hürriyet gazetesinde okudum ve taaccüp ettim. İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Topbaş, Balık Pazarı ve tarihî Çiçek Pasajı'nı gezerken kolu alçılı bir kadın görmüş.

Özelleştirmeyi can-ı gönülden destekliyorum. Yabancı sermayeyi hiç gocunmadan savunuyorum. Bütün bunlara ülkemin ihtiyacı var çünkü. Kamunun küçülmesi, sermaye girişi ve know-how demek olan bu işlemleri reddetmek akıllı insanın işi değil. De, her şeyin bir haddi hududu var!

Ülkesi çepeçevre düşman askeriyle çevrilen, toprakları çiğnenen ve hatta hanesinin mahremiyetine kadar girilen Türk halkı, sıfırı tükettiği bir dönemde kendini toparladı ve işgal zincirini kırdı. Önüne kattığı düşmanı kimi yerde denize döktü, kimi yerde dağa sürdü, kimi yerde de çarığıyla ezip cansız yere serdi.

Geçenlerde gittiğim Profilo Telra'nın Çerkezköy Fabrikası'nı gezerken bir daha gördüm ki, sanayi sektörünün istihdama katkısı oldukça sınırlı. Her şey robotlarla ve el değmeden yapılıyor artık.

Dünyanın dört bir bucağından gelen 10 bin mimar İstanbul'da buluştu ve Mimarlar Zirvesi bu kentte yapılıyor. Bu tür kongre ve fuarların sayısız faydası varsa da bunlardan 3'ü çok önemli.

Hani bizde bir "Babanın çiftliği mi?" tabiri vardır. Türk'ün nevi şahsına münhasır bir sözdür bu ve kendisine emanet edilen para veya mülkü har vurup harman savuranlara söylenir! Hele, geçmişte ülkemizi yönetenler için "cuk" oturur bu söz. "Ülkeyi babalarının çiftliği gibi yönettiler" diyenin başı ağrımaz. Sayısız örnekleri var çünkü.

Geçenlerde bir yazımda, Türkiye'nin emsalsiz gastronomi kültürüne sahip olmasına rağmen, bu güzelim yemekleri tanıtıp pazarlayamadığını ve dolayısıyla öp öz Türk olan yoğurdu dahi Yunanlı'ya kaptırdığımızı yazmıştım.

Hükümetin büyük bir heyecanla gündeme getirdiği fakat, hukuki bir dayanak sağlayamadığı için geri çektiği; orman vasfını kaybetmiş arazilerin ekonomiye kazandırılmasıyla ilgili "2B projesi"ne temas edeceğim bugün biraz.

Her ülkenin kendisine has bir gastronomi kültürü vardır mutlaka ama Türklerin yeri çok müstesna. Hem özene bezene yapan, hem de iyi yemek yiyen bir milletiz.

Türkiye'deki kayıkçı kavgalarını veya geyik muhabbeti kıvamında yapılan tartışmaları anlamak mümkün değil. 17 Aralık'tan beri "Başmüzakereci kim olacak?" kavgası yapıldı bu ülkede.

İstanbul Sanayi Odası'nın (İSO) her sene mutad olarak yaptığı "İstanbul Sanayi Formu" gerçekleştirildi. Başbakan Erdoğan'ın da hazır bulunduğu ve meslek komiteleri temsilcilerini baştan sona dinlediği toplantıda, en dikkat çekici husus; belki de, sanayici şikayetlerinin değişikliğiydi.