Mustafa Selçuk

Türkiye son beş yılda enflasyonu düşürdü; faizi de indirdi. Ama yine de son beş yılda "en yüksek reel faizi ödeyen ekonomi" etiketinden kurtulamadı.

Kavram curcunası yaşanıyor bu ülkede. Belki de yaşatılıyor demeliyiz. Sözlük manalarına kimsenin itiraz edemeyeceği kelimeler, kullanım amaçları ile birleştiklerinde ya bir dayatma ya da bir tabu olarak çıkıyor karşımıza... "Uzlaşma" denildiğinde statükoya biat etmek kastediliyor mesela...

Dibi göründü dense de dünyada finansal kriz devam ediyor. Küresel büyümenin yavaşlayacağı, ülke enflasyonlarının artacağı genel kabul gören tahminler...

Gelişmiş ülkelerde kriz var. Dünyanın genelinde de büyüme yavaşlıyor.

"Kupür derlemesiyle parti kapatma" garabeti ülkenin tepesine bir çöktü, pir çöktü. Statüko muhafızlarının etekleri sevinçten zil çalarken, "bu ülkede bir gün gerçek demokrasi olur da ben görebilir miyim bilmiyorum" diyenler bir kez daha boyunlarını büktüler.

Siyasi veya konjonktürel bir hadisenin ekonomiye etkilerini sadece borsa endeksi üzerinden okumak gibi bir alışkanlık var Türkiye'de. Siyasiler de, piyasa yorumcuları da bu "janjanlı" yorumları yapmayı seviyorlar.

Kredi derecelendirme kuruluşu Standard&Poors, Türkiye'nin ekonomik görünümünü "negatif" olarak belirleyince çok tepki aldı.

"İmtiyazsız, sınıfsız kaynaşmış bir kitleyiz." Kentli laiklerin pop versiyonu ile coştukları 10. yıl marşının bu mısrası, hakim ideolojinin mottolarından birisidir.

"Bak, dava kabul edildi ama borsa çökmedi, dolar fırlamadı, hani ekonomi etkilenecekti" diye ortalıkta gezinen "parlak beyinlere" soruyorum:

Gözümüz aydın! İktidar partisi kapatılmak istenen, Cumhurbaşkanına, Başbakanına ve bakanlarına yasak getirilmesi talep edilen bir ülkedeyiz.

Uzlaşma, sağduyu, hukukun üstünlüğü, demokrasinin kurum ve kuralları, kurumlar arası mutabakat...

"Türkiye'nin ekonomisi sağlam. Yatırımcı ilgisini cezbedecek bir büyüme potansiyeli var. Makro göstergeler güven verici. Global kriz Türkiye'yi etkilese de sarsmaz.

2002-2007 arası Türkiye'nin ekonomi tarihinin en parlak dönemi oldu. Enflasyon dramatik biçimde düştü, bütçe açıkları yıllar sonra kontrol edilebildi.

Hayır efendim, devlet bal gibi de hizmet eder. Eğer Türkiye uygar dünyanın bir parçası olacaksa, devlet de bireye ve topluma hizmet eder hale gelecek.

'Bir günlük kayıp 33 milyar dolar' tarzı abartılı yorumlar yapacak değilim. Pazartesi günü çöken borsanın tek müsebbibi "iddianame garabeti" değildi.

Bir "dünya ülkesi" olma iddiasındaki Türkiye'nin içine düşürüldüğü bu garabeti, parçası olmaya çalıştığı uygar toplumlara nasıl açıklayacağını düşünüyoruz, değil mi?

"En iyisi halkı kapatın". Ergun Özbudun, sözün bittiği yerde en doğrusunu söylemiş.

Yazının başlığı yanlışlıkla silinmiş zannetmeyin. "W", son dönemin yıldızı kötümser iktisatçı Nouriel Roubini'nin ABD'nin geleceğini tahmin ederken kullandığı sembol.

Ekonomiyle ucundan kıyısından ilgilenip de bu soruya muhatap olmayan yoktur herhalde. "Dolar ne olur?" sorusuna Arman Kırım hocanın eğlenceli bir cevabı vardır:

Naif, ama bir o kadar da kararlı bir istekti. Boğaziçi'li öğrencilerin, başörtülü arkadaşlarına destek eyleminin sloganıydı: Arkadaşıma dokunma!