Mustafa Selçuk

Bir karar verirken veya bir konuyu anlamaya çalışırken danışmak, istişare etmek gerektiği hep söylenir. İnanç sistemimiz de, pozitif akıl da bunu gerektirir zaten...

MB Başkanı Yılmaz'ın gazetecilerle sohbetini dün okumuş olabilirsiniz. Samimi ve sahici yorumlar yapmış Başkan.

Tam bir düşünce kalıbı... İlk bakışta analitik bir çaba varmış gibi görünmekle birlikte aslında tam bir konformizm yansıması.

Dün iki haber vardı ekonomi esnafının gündeminde: 1) euronun YTL karşısında tarihinin en yüksek değerine ulaşması 2) Belçikalı bankacılık devi Dexia'nın Denizbank'ı satın almak için anlaşma imzaladığını açıklaması.

Para, faiz, getiri, kriz, enflasyon... Farkında mısınız, ne kadar maddeci, ne kadar sayılarla örülü bir gündemimiz var. Oysa insanız. Yani yemekten, giyinmekten, barınmaktan ve eğlenmekten öte şeyler var hayatımızda.

Ara sıra nöbetçi kötümserlerden bahsettiğimi biliyorsunuz. Hani her daim, "işler kötüye gidiyor, aslında ekonomi hiç iyi değil, herşey bir göz yanılması" diye yazan, anlatan, "bizleri tenvir!eden" zevat var ya. Kimisi yorumcu, kimisi analist, kimisi iktisatçı olan bu kötümser esnafı bugünlerde o kadar mesut ve mağrur ki...

Destabilizasyon diyordum hatırlarsanız. Ülke insanının zihnine bir sürü "politik acaba"lar sokup, sonra da ortaya çıkan dumanlı ve tedirgin havadan kaos devşirmek de diyebiliriz.

Destabilizasyon... İstikrarsızlaştırma... Tedhiş... Gerilim. Çarşamba günü yaşanan korkunç olayın hedef ve sonucunu ancak bu kelimelerle tarif edebiliriz.

Zihni yapıdan mı, genetik kodlardan mı, yoksa ilkokuldan itibaren öyle şekillendirildiğinden mi bilmiyorum ama, her işte, her aksaklıkta veya pürüzde hep birilerinin çıkıp müdahale etmesini bekliyor yurdum insanı.

Tahmin ettiğim gibi, kriz ve felaket korosu tüm kakofonisiyle çığırmaya başladı. Sıcak para fonlarının biraz kâr realizasyonu, biraz da iç-dış tedirginliklerin etkisiyle hızlı çıkış yapmaları kısa vadeli yatırım araçlarını şöyle bir harmanlayınca, "kaçın, kriz geliyor!" velvelesi de başladı.

Bir müddettir Borsa ve faiz ekseninde bir tedirgin hava oluştu ya. Bir de nisan enflasyonu yüksek çıkıp siyasi ortam da "profesyonel usullerle" gerilmeye başlayınca bizim kötümser esnafına gün doğdu.

Çağımız bir sınıflandırma ve istatistik bilgi üretme çağı. Bilhassa insanları sosyal ve ekonomik kategorilere ayırmak neredeyse bir gereklilik. İster bir mal üretin, ister gazete çıkarın, ister bir hizmet verin, ister kitap yazın. Bu faaliyetinizi bir pazarlama modeline oturtmak ve hedef kitlenizi de sosyo-ekonomik olarak tarif etmek zorundasınız.

Türkiye'nin petrol dahil enerji ithalatına geçen sene ödediği para 21 milyar dolar. 2005 yılında petrolün ortalama fiyatı 52 dolar idi. Bu sene ise beklenen ortalama 70 dolar.

Doğrusal mantıkla cevap verirsek; evet ödenir. Burada esas soru "nasıl" olmalıdır. Bir şirketi ele alalım. Mevcut bir borcunu ödemesi için, ya kasasında hazır parası olmalıdır ya da başka bir yerden borç bulabiliyor olmalıdır.

Sıcak para tabirini duymayan kalmamıştır. Ülkeden ülkeye konup göçen, kısa vadeli akışkan sermayenin piyasa jargonundaki karşılığıdır sıcak para.

Çin Merkez Bankası faiz yükselteceğini açıklayınca perşembe günü dünya piyasaları allak bullak oldu. Tam da FED Başkanının "bir süre faiz artırmayacağız" beyanatından 12 saat önce...

Bir aralar çok moda bir deyimdi "hormonlu büyüme." Ekonomik büyümesini yapısal unsurlardan ziyade konjonktürel fırsatlara dayandıran şirketler için kullanılan bu tabir, aslında "kağıt ekonomilerinin" de bir tarifi.

Çok rahatlatıcı bir eylemdir tenkit etmek. Sürekli negatif olmak, birşeylerin hep yanlış gitmekte olduğunu söylemek, kısacası kötümser olmak hem cazip, hem de konforlu bir uğraştır.

Petroldeki fiyat artışı can acıtmaya başladı. Üstelik vadeli piyasalarda büyük alımların devam etmesi, gelecek dönemde de kara sıvının fiyatında pek düşüş olmayacağının sinyalini veriyor.

Niyet okuma, satır arası okuma denildi mi yurdum insanının takdir edilecek bir kabiliyeti var. Bürokrat bir şey mi söyledi? Aslında şunu kastetmiştir veya bunu ima etmiştir.