Mustafa Selçuk

Ekonominin sayılar dünyasında rekorlar çatır çatır kırılıyor. Geçen yıl yüzde 5,9 büyümüşüz ve Milli Gelir'den her birimizin aldığı pay ortalama 3,400 dolara yaklaşmış. Cumhuriyet tarihinin rekoru yani.

Devletin biz vatandaşları "tasarrufa teşvik ve alıştırma" gayesiyle ücretlerimizden kestiği ve bizim adımıza kasasında biriktirip değerlendirdiği fonlarla birlikte "nema" kelimesi hususi bir anlam kazandı.

Az tantanalı, bol dedikodulu seçim bitti. Şimdi sonuçları eğip bükme, kendine yontma, "astarı yüzüne denk getirme" zamanı.

On yılın bunaltısına duçar olan yurdum insanı, ümitlenmeye, hayata tutunmaya çok hasret. Ülkede bir şeyler biraz olsun rayına girdiğinde iyimserlik havası hızla yayılabiliyor. Son zamanlarda her şeye iyi bakma eğilimi biraz abartılıyor diye düşünüyorum.

Türkiye'de tek göz gecekondularda, yıkık dökük köy evlerinde veya varoşların en fakir mahallelerinde bile sık sık şahit olduğumuz bir görüntü vardır.

Avrupa Birliği Komisyonu temsilcisi H.J.Kretschmer, Türkiye'deki siyasi sistemi bu ifade ile tanımlıyor.

Türkiye enflasyonda tek hane ile tanışınca herkes doğal olarak sevindi.

Devletlerin gerçekten hükümran olabilmeleri adil olmalarıyla mümkündür diye düşünüyorum. Ayakta kalan, kuvvetli devletlerin payandaları ne silahlı güç, ne bürokrasi ne şu ne bu ; adalet korundukça devlet payidar oluyor.

Bir yazımda, mahalli seçimlerdeki kriterlerimizin de mahalli olması üzerinde durmuştum hatırlarsanız. Seçilecek başkan, benim yaşam kaliteme ve kent vizyonuma neler katacak, ben buna bakarım.

Tasarrufların güvenilir limanı, ticaretin global ortak paydası ABD doları son yıllarda konvertibl para birimleri arasında değerini en çok yitiren durumunda.

Mesleği gereği parasal büyüklüklerle uğraşan herkes için Türk Lirasındaki sıfırlar neredeyse birer kâbus haline gelmiş durumda.

Yerel seçimler parlamento seçimlerine göre daha renkli ama bir o kadar da gürültülü oluyor. Muhtarından Büyükşehir adayına kadar herkes bangır bangır propaganda peşinde.

Yüksek enflasyonun kötü tesirlerini saya saya bitiremiyoruz. Türkiye'nin bu kronik problemden kurtulma belirtileri ortaya çıkınca, verdiği zararlar da belirginleşmeye başladı. Bunlardan birisi de mali illüzyon. Enflasyon, kârlılık ve verimlilik kavramlarını birçok şirketin gündeminden adeta silmişti.

Dün gazetemizde yayınlanan haberi hatırlayın lütfen. Devler İstanbul'a geliyor.

Bankacılık sistemi çok sığ olageldi bu ülkede. Gelişmiş ülkelerde GSMH'nın 2-3 katı seviyesinde olan bankacılık sisteminin toplam aktif büyüklüğü, Türkiye'de 200 milyar dolar bile değil. Yani GSMH kadar.

Enflasyonun tarumar ettiği bir neslin mensubuyum. Kronik ve iktisadi bünyenin elastikiyetini yok eden, 20 yıllık yıpratıcı bir süreç. Her iktidarın mücadele eder gibi yaptığı, ama oy kaygısı ve yüksek faiz lobisinin etkisiyle göz yumdukları, hepimizin hayatını kemiren sinsi illet.

99 yılında IMF ile imzalanan stand-by anlaşmasının süresi bu yılın sonunda doluyor. Uluslararası Para Fonu'nun desteği ile yürürlükte olan "Güçlü Ekonomiye Geçiş Programı" da fiilen nihayetlenmiş olacak.

Dünya finansal sistemi son 20 yılda devasa boyutlara ulaştı. Türev ürünler ve "finansal kaldıraç" tabir edilen tekniklerin kullanımıyla, portföy yatırımları hızla gelişti ve akıllara durgunluk verecek rakamlar ülkeler arasında serbestçe akmaya başladı.

Yeni bir kişi ile tanıştığınızda ilk soracağınız üç soru nedir desem, çoğunluk bu soruların içine "nerelisin"i de koyacaksınız.

Demokratik sistem, insanların kendilerini yönetenleri seçtiği, dolayısıyla yönetim sürecine katıldığı bir düzeni ifade eder. Seçmen olarak demokratik sürece katılanlar, talepleri ve beklentileri doğrultusunda oy vererek kendi yöneticilerini seçerler.