Öcal Uluç

"Şarlo diktatör" filmini seyredeli, neredeyse 55 - 60 yıl oluyor!..

Salı günü akşamı, Urla'da arkadaşlarla oturmuş sohbet ediyoruz; saat 20. 15 suları; bir telefon!.. "Kendisini tanıtmayan" son derece nazik bir bayan sesi, "Sayın Başkan sizi Ankara'ya davet ediyor, yarın sabah saat 9'da uçakla gidilecek, Anıt Kabir ziyaret edilecek, Danıştay'a gidilecek, gece Altay maçı seyredilecek..." Araya girdim:

Bütün gazeteler, bütün televizyonlar, bütün dergiler, bütün radyolar yapıyor!.. Çoklukla da "spor" sayfalarında, "spor" ekranlarında ve "spor" mikrofonlarında!...

Eğer 2001'deki gibi "Kesin olarak gidiyorum" dedikten sonra "sözünden dönmezse", bu defa "Fenerbahçe'de Aziz Yıldırım dönemi kapandı" demektir!..

Fatih Terim İtalya'da neden tutunamadı?.. Bunun "asıl" sebebini bulabilmek için, "o konuyla ilgili olan" çok şeyi okumuş, dinlemiş, düşünmüştüm!..

"Mağrur olma padişahım, senden büyük Allah var" sözü "sadece" padişahlara mı söylenmiştir, yoksa padişahların "günümüzdeki taklitçileri" için de söylenmesi doğru mudur?..

Trabzonspor'un hem ceza hem üçüncülük ve Avrupa Kupası hakkı maçında İzmirli Trabzonlular ve Beşiktaşlılar bile karşılaşmaya rağbet etmemişlerdi. İki tarafın da koskoca Atatürk Stadı için birer avuçluk seyircisi ilk yarıdaki futbol karşısında sanırım pişman olmuşlardır.

İtalya Lig lideri Juventus olayını, TV'lerden, gazetelerden izliyoruz!.. Kıyamet kopuyor!..

Dostlar, arkadaşlar iki gündür diyorlar ki; "Bakalım sen ne yazacaksın?.." İşte yazıyorum: "O kadar saçma bir öneriyi ciddiye alıp, yazı yazmak bile saçmaya ortak olmaktır!.."

Elbette, "korkak mı, yoksa eyyamcı mıyız" sorusuna "hemen" verilecek "iki" cevap vardır:

Yıllardan beri yaptığımız "mesleğimiz, kimliğimiz, onurumuz, gururumuz, itibarımız ve sayfalarımıza, ekranlarımıza yapılan ağır saldırı ve işgal" ile ilgili mücadele, başta meslek kuruluşumuz Türkiye Spor Yazarları Derneği yönetimlerinin vurdumduymazlığı ve hele "sonuncusunu" cesaretsizliği, teslim oluşçuluğu, adam sendeciliği, mavi boncukçuluğu yüzünden, tam bir başarısızlıkla yüz yüze geldi!..

Beşiktaş'ın müzesine götürdüğü Türkiye Kupası'nın final maçı öncesinden, sırasından ve sonrasından geriye kalan güzellikler vardı, çirkinlikler vardı!..

Türkiye Kupası'nın İzmir'de daha önce oynanan üç finalinde kupaları müzelerine G.Saray, Beşiktaş ve Trabzonspor götürmüştü. Dördüncü finalde F.Bahçe'nin 23 yıllı hasretini bitirip İzmir'deki büyükler serisini tamamlayacağını düşünüyordum.

Eskiden "görevli olduğum" her maça, her yarışmaya, her spor dalında gider, seyreder, yazardım!..

Yıllardır yazıp geliyoruz; "Bu ceza sistemi ve bu cezalarla sporda şiddeti önleyemezsiniz, azaltacağınıza azdırırsınız, zira şiddeti tahrik ve teşvikte ceza sisteminizden ve cezalarınızdan çok önde giden yöneticiler var, onların medyamızdaki tetikçileri ve kalemşorları var!.."

Haftalardır Ali Sami Yen - Seyrantepe - Riva üçgeni için, bir yığın haber yazıldı, bu haberlere dayalı yorumlar yapıldı; sevgili okurlarım, ister inanın, ister inanmayın; bu haberlere ve yorumlara bakarak "benim gibi 50 yıllık bir spor yazarı bile", ne olup bittiğini, ne olup biteceğini "tam" olarak anlayamadı!..

Fenerbahçe, "bir defa daha" Galatasaray'ı evire çevire yendi; her puanıyla, her golüyle, her dakikasıyla "hak edilmiş" bir galibiyetti bu; hatta sonuç çok ama çok daha farklı, futbolumuzda "üç büyükler tarihinin kaydetmediği kadar farklı" olabilirdi; mesela Galatasaray kalesi direkleri de, Mondragon kadar "sahada yok olmayı" tercih etselerdi ve Fenerbahçeliler rakiplerinin, "bütün bir sezon karınları aç olarak büyük bir mücadele veren" futbolcularına acımasalardı!..

Hiç yüzleri kızarmıyor; Türk futboluna bir ömür vermiş insanları "bozuk para gibi" harcamaya; "Altıncı sandık da, altıncı sandık!.."

Bugün "Fenerbahçe - Galatasaray derbisi" için yazacaktım, amma vazgeçtim!.. Fenerbahçe'nin Vestel Manisaspor'a yenildiği gecenin ertesinden itibaren spor sayfalarında "öyle şeyler okudum" ve TV'lerde "öyle şeyler dinledim" ki, bu konuda değil yazı yazmak, "o maçı" TV'de bile izlemeyeceğim!.. Taraftarı, gazeteciyi, yorumcuyu, yöneticiyi, başkanı "bu noktaya getiren" ve "önlenemeyen" histeri, Türk futbolunu da, Türk sporunu da, fair play'i de, insanlığı da hasta etti, kör etti, yedi bitirdi!..

Bilmem ki, hiç "Ekaterina Atalık" adını duydunuz mu?.. O, bir Rus kızıydı.