Öcal Uluç

Bugünlerde "şaibe" sözüne çok sinirlenen ve "Kim, nereden çıkarıyor" diye feryat eden Beşiktaşlılar'a bir sorum olacak!.. "Çok gerilere" hatta "gerilere" bile gitmeye gerek yok!.. Düne bir bakalım; "Süper Lig'de şaibe var, Süper Lig'e gölge düştü!.. Federasyon falan takımı kolluyor... Hakemler falan takımı koruyor... Federasyon kurulları falan takımı kolluyor... Filân, filân takımlar bize karşı nasıl oynadı, falan takıma karşı nasıl oynadı? Bu ligde bazı şeyler dönüyor" diye haykıran yöneticiler, teknik adamlar, menajerler, hatta yorumcular, gazeteciler "acaba" hangi kulübe mensuptu? "Karalamak" ve "lekelemek" çok kolay!.. Ama temizlemek?

Elbette, Aziz Yıldırım'ın "Daum" ısrarının sebebini en iyi kendisi bilir!..Ama, "Fenerbahçe'nin geleceğini düşünenler" bu sebebi bulmak ve yorumlamak zorundadırlar!.. Hem de hemen ve acilen!.. Zira, Fenerbahçe'nin "bir sezon daha" perişan olacak lüksü yoktur!..

"Masa başında oturup" ahkâm kesmeyi, "gazetecilik" ya da "yazarlık" sayanlara, araştırmayanlara, öğrenmeyenlere gülüyorum, olaylara "tek pencereden bakmayı adet haline getirenlere", yani "aynanın sadece bir yüzüne ışık tutarak" hüküm verenlere, hüküm verirken "karşılaştırmalı bir mantık süzgecini kullanmayanlara" gülüyorum!..

Futbolda şiddet, stat içindeki ve stat dışındaki olaylar giderek tırmandı ve sonunda kontrol edilemez hale geldi. Taraftarlar birbirine düşman edildi, statlar "tek kulüplü taraftarların hakimiyetine terk edilerek", işin içinden çıkılacağı zannedildi!. Ama bu teslimiyetçilik de işe yaramadı!

Ben anlayamadım, ben anlamayınca vatandaş nasıl anlasın, taraftar nasıl anlasın? "Sahaya atılan maddeler ve koro halinde küfürler ile ilgili olan" yönetmelik çıktıktan ve uygulamaya geçildikten sonra, "aynı seriden üst üste iki anons yiyen taraftarın takımına saha kapatma ya da seyircisiz oynama cezası verildiğini" biliyorduk!..

İz'anları da yok, insafları da!.. Trabzonspor - Galatasaray maçından "iki gün önce" idi; bindiğim bir taksinin "gencecik" şoförü "merhaba" demeden sordu: "Abi, seni iyi ki buldum, bu Trabzonspor gene Cimbom'a maçı satmış galiba, doğru mu?" Hiç bozuntuya vermeden sordum: "Nereden duydun, kim söyledi?"

Susma, konuş!.. Ya "Ben anlaştım, Fenerbahçe'ye gidiyorum" de!.. Bunun riskine katlan!.. Hem, "Denizli'den, Trabzon'dan, Ankaragücü'nden sonra", Gençlerbirliği'ni de "basamak yaptığını", "kandırdığını" açıkla ve "Benim hedefim büyük bir kulüptü, bu fırsat elime geçti, kullanacağım" de!..

Önce Trabzonspor - Gençlerbirliği maçını hatırlayınız!.. Sonra da gözünüzün önüne Çek-Türkiye milli maçını getiriniz!.. "Aralarına kopya kağıdı konmuş gibi", bir yanda mağlûpların "komik" futbolu, öte yanda galiplerin "her hücumlarının rakip kalede gol ya da gol pozisyonu olarak bitişi!.."

"Hüsnü Çil komada, hastahanede yatıyor" haberini aldığımda içim "cızz" etti!. "O durumda" hayata dönene rastlamadığım halde, "Hüsnü Çil'in imkânsızı başarması için" çok dua ettim. Onunla "yıldızımızın barışmadığı" çok günler oldu; ama "onun sadece ve sadece inandıklarını yazdığına, doğru bildiklerini yazmaktan şaşmadığına" dair inancımda en ufak bir kırılma olmadı, ona hep saygı duydum, yazılarını "görüşlerine katılmadıklarım" da dahil, keyifle okudum!..

Ne kulaklarıma inanabiliyorum, ne de gözlerime.. "Nouma olayı" ile ilgili olarak şu birkaç günde neler okudum, neler duydum! Programlara çıkarılan "bazı" Prof'la#dan, hocalardan, psikologlardan tutun da, medyamızın "anlı-şanlı" bazı yazar - çizerlerine, spor yazarlarına, futbol yorumcularına kadar!.. "Nouma'nın hareketi çirkinmiş de... Tasvip edilemezmiş de... miş... miş de... miş... miş... miş de... Amma... Fakat..."

Trabzonspor, "herkese ders verdi!.." Kendisine inanmayanlara, "muhtemel başarısızlıklarını kendileri için fırsat sayıp" bekleyenlere, Gençlerbirliği'ni favori görenlere, "burunları Kaf Dağı'na kadar uzanmış" Ersun Yanal ve öğrencilerine... Samet Aybaba'yı da, öğrencilerini de "ortaya koydukları" müthiş performans sebebi ile kutluyorum!..

Kimse kusura bakmasın; "bu adam" diyeceğim.. Bana ve benim gibi yüz binlere, tribünlerde, ekranlarda "o hareketleri reva gören" kişiye "sporcu ya da futbolcu" demem mümkün değil!.. Böyle sporcu da olmaz, böyle futbolcu da olmaz!.. Bu adamın kaçıncı olayı!..

Hani bir söz vardır; "İnsanın iyisi ya yolculukta ya yoklukta ya da kumar masasında belli olur" gibilerden.. "Teknik direktörlerin bir tartısı" ise, onların "iyi ve kötü sonuçlarda ortaya çıkan" yüzleridir!.. Eğer "hoca", galibiyetlerden sonra "mangalda kül bırakmıyorsa..." Ve "eğer" aynı hoca, "kötü sonuçlardan sonra" durup dinlenmeden "ağlıyorsa" ve de "onu, bunu" mesela hakemleri, mesela federasyonu, meselâ spor basınını, mesela havayı, suyu, mesela rakipleri "suçluyorsa..."

G. Saray'ın Göztepe önünde oynadığı futbolu gördükten sonra ilk düşündüğüm şey şu oldu: "Bu takım nasıl şampiyon olur?" Daha sonra kendi kendime söylendim: "Olursa da Türk futboluna yazık olur!"

"Birileri", bir şey yapmalı!.. TSYD'miz, gazeteciler derneklerimiz başta olmak üzere meslek teşekküllerimiz mi, Basın Konseylerimiz mi, RTÜK mü, savcılıklar mı, barolar mı, hekim birlikleri mi, TV ve gazete sahipleri mi, gazete ve TV üst düzey yöneticileri mi, kimlerse, kimler, hangi müesseselerse müesseseler, bir şeyler yapmalı...

Kayseri'de, Malatya'da, İstanbul'da, orada, burada, sahalarda, salonlarda, tribünlerde, kulüp binalarında, spor ekran ve sayfalarında "olanlara bakıyorum" da, içim sızlıyor!.. Kafka'nın "Metamorfoz"unu (Değişim) hatırlıyorum; "Gregor Samsa, bir gece içinde hamam böceğine dönüşmüştü!"

Futbol Federasyonu Başkanı Halûk Ulusoy, iyice şaşırdı!.. "İyi işler" yaptı, büyük baskılara ve tehditlere direndi, Türk Futbolunu "hem sportif, hem idari bakımdan" hayal bile edemeyeceğimiz, hatta "gerçekleştiğinde", gönül rahatlığıyla çıkıp "Neden daha iyisi değil" dediğimiz yerlere getirdi ammaa...

"Birkaç avuç" futbolu bilen ve yazan dışında, spor medyamızda "futbol ûleması geçinen" çok kişiyi ciddiye almıyorum; bazılarının yazılarına ve yorumlarına da kahkahalarla gülüyorum!.. "Bilmediklerini bilmeyenlere" ya da "bildikleri halde", çok başka sebeplerden "çifte standardın pençesine düşenlere", eyyamcılık yapanlara, reyting ve tiraj peşinde "bir hafta söylediğinin ya da yazdığının" ertesi hafta "tam tersini" söyleyen ve yazanlara gülünmez de ne yapılır?

Televizyonda "kulaklarımla duymasam" inanmazdım, inanamazdım!.. "Bugüne kadar hakemleri Allah'a havale ediyorduk, artık seyircimize havale edeceğiz!." Bir büyük kulübün hem de "asbaşkanlık" koltuğunda oturan bir yöneticisi, takımının yenildiği bir maçtan sonra "şikayetçi olduğu" hakemi eleştirdikten sonra, "bu sözleri" söylüyor!.. Ne anlama geliyor, bu söz?..

Bizim futbolcularımız çoğunlukla, "kendini göstermek için oynamak" ile "oynayarak kendini göstermek" arasındaki farkı bir türlü anlamak istemezler ve bu yüzden de "takım olmanın çok basit olan gereklerini yapmamakta" direnirler!.