Öcal Uluç

Hani bir söz vardır; "Her şey yalan, bu sahi!.." İşte sahi günleri geldi!.. Türk futbolu Avrupa Terazisi'ne çıkıyor!.. Önce Galatasaray'la.. Sonra Beşiktaş'la.. Fenerbahçe ile.. Kocaelisporíla.. Denizlisporíla.. Ankaragücü ile.. Yıllardan beri Türkiye'yi Avrupa Terazisi'nde sadece Galatasaray tartıyor!.. Galatasaray'ın yanına ikinci bir takım sokamadık!.

Parası pulu olmayan, bu yüzden doğru dürüst transfer yapamayan, "Beşiktaş'tan aldıklarını Beşiktaş'a karşı oynatamayan", mevsim başından beri teknik direktör krizi yaşayan bir Göztepe önünde, İstanbul'un siyah-beyazlı şampiyon adayından geçen yılki gibi "Yarım düzine gollü" rahat bir galibiyet bekleyenler büyük bir hayâl kırıklığı yaşadılar ve Beşiktaş'ın kötü futbolunu hayretle seyrettiler.

Fatih Akyel "Galatasaray'daki alışkanlıklarını" sürdürüyor!.. Galatasaraylı Arif bile "hakem aldatmacada düzelmeye yüz tuttu"; onda milim ilerleme yok!. "Fenerbahçe defansının en iyisi olduğu bir maçta bile" yaptıkları ortada!.. Gaziantepspor maçında "futbolcu olarak" her açığa, her tarafa "vızır vızır yetişip" alkış alırken, tuttu "muzır muzır" işler yapıverdi!.

Bunca emek ve bunca parayla kurulan bir takım "bu kadar kötü oynayamaz!.." "Teknik adamsız bile olsa", bu kadar "kötü oynamaya" hakkı yoktur!..

Maksat üzüm yemek mi, yoksa "durup dinlenmeden" bekçi dövmek mi? "Ay-yıldızlı forma" altında, "büyükler" dalında, "ekip yarışması yapılan bütün spor branşlarında" yabancılar da dahil hiç bir teknik adamın ulaşamadığı bir başarıya imza atmış olan Şenol Güneş'le olan kavganızı bitirin artık!..

Eskiden, bir futbol yorumcusu "bir polemiğe girip de, iddialı laflar etmeye başladı" mı, yazıp çizdi mi, spor servislerinin müdürleri "Dur bakalım arkadaş... Böyle böyle diyorsun ama, bu söylediklerini bir araştır bakalım doğru mu?" derlerdi!.

Yooo... Açıkça ve lâfı dolaştırmadan ifade etmem gerek!.. Artık evcil hayvanların bile "hatalı hareketlerini söyleyen" ya da "yanlışları, suçları sebebiyle fırça atan" sahiplerinin karşısında "utandıklarını gösteren" bakışlar ve tavırlar ortaya koyduğu bir zamanda...

Dedik ki; "Yeni Dünya kıtasının iklimine, huyuna, suyuna alışamadılar, ilk maçlarda kendilerine gelemediler, ancak bir Lübnan'ı yenebildiler. Herhalde yavaş yavaş alışırlar ve kendilerine gelirler!!!" Ne gezer efendim, ne gezer!..

Çok değil "3 gün içinde", kafamızı duvarlara çarpa çarpa ve bugüne kadar "belki de on bininci defa" aldığımız ama "çok çabuk unuttuğumuz" bir dersi, gene getirip "iki defa" önümüze koydular!. "Takım olmak, olabilmek" dersini!..

Fenerbahçe, futbol ulemamızın anlı-şanlı bazı yorumcuları tarafından "Türkiye Ligleri'nde böyle en az 10 takım var" diye nitelendirilen Feyenoord'a "kendi evinde" de yenilerek, Şampiyonlar Ligi'nin dışında kaldı!.

"Spor yazarı", eğer "gerçekten spor yazarı ise", hiç kimsenin şüphesi olmasın ki, "öncelikle" ve özellikle "doğrudan yana taraf olmak" zorundadır!..Elbette, her spor yazarının "sempati duyduğu", hatta bazılarının "üyesi olduğu" bir kulüp vardır!.. Elbette, her spor yazarının "beğendiği, sevdiği" sporcular vardır, yöneticiler vardır, başkanlar vardır, teknik direktörler vardır; olacaktır!..

Kulüplerden başka bir şeyi gözleri görmeyenler, "spor yazarlığını ve futbol yorumculuğunu" tam bir "popülist" zihniyetle sürdürenler, İlhan Mansız olayında, teknik direktör Şenol Güneş'e söylemediklerini bırakmıyorlar!..

Milli Takımımız, "güle oynaya" Gürcistan'ı farklı yendi!.. Bu galibiyetin önemi şu: Acaba, taa Terim'in, Denizli'nin zamanından kalan ve Şenol Güneş döneminde de "bütün burukluğu ile devam eden" ve tabii hepimizi üzen "özel ve hazırlık maçları sendromu" bitiyor mu? "Dünya üçüncülüğü" etiketi, futbolcularımızın "böyle maçlarda" daha ciddi ve konsantrasyonlarının tam olmasını sağladı mı?

O kadar açık, o kadar acı bir gerçek ki; Türk futboluna "İstanbul'un üç büyüklerinin anlı-şanlı ama tribünlerdeki militan fanatiklerden daha militan bazı yöneticileri ve militan fanatiklikte onlarla yarışan bazı medya yazar ve yorumcularının yaptıkları kötülüğü" hiç ama hiç kimse yapmıyor!. Altını çizerek yazarken büyük acı duyuyorum; "bunlar giderek işi azıtıyor" ama ne yazık ki "herkes seyrediyor!."

Açın bakın ligin başlamasına iki gün kala "İstanbul gazetelerinin spor sayfalarını!." Fenerbahçe'nin nasıl "son yılların en golcü forvetini ve orta sahasını bir araya getirdiğini" haber ve yorumlarıyla beraber anlata anlata bitiremiyorlardı!.

Feyenoord - Fenerbahçe maçından sonra özellikle "Fenerbahçe yorumcusu" olarak tanınan "bazı Fenerbahçeli eski futbolcuların yazıp çizdikleri" beni çok eğlendirdi!.

Evet, Kibar öldü!.. O, bizim, yani eşimle benim, Urla Gazeteciler Sitesi'ndeki evimizde, 8 yıl hiç ayrılmacasına "beraber yaşadığımız" köpeğimizdi; güzel, yakışıklı, cesur, dürüst bir Kangal!..

Bilgisayarımın başına oturdum, "Uluçmarket'i yazacağım", ama yazımın başlığındaki gibi; "içimde bir sıkıntı var" ve 2002-2003 Süper Ligi'nin başlamasına da 12 saat!.. "Hırslı" ve "ne olursa olsun ben kazanayım" zihniyetindeki başkan ve yöneticileri, bu yöneticilerle kol kola "tribünleri ve taraftarı tahrik için her şeyi yapan" spor medyası ile Süper Ligin bu sezon "nereye kadar ve nasıl gideceğini" bilmiyorum ve düşünmek de istemiyorum!.

Pazartesi sabahı bir Galatasaraylı arkadaşım telefon etti: "Hayırlı uğurlu olsun, Adriano Celentano'yu alıyormuşuz!.." Herhalde "uyku sersemi" olacağım ki; anlamadım ve telefon ahizesi kulağımda susup kaldım.

Basketbolde iki Brezilya, bir Yugoslavya yenilgisi bize iyi bir ders olmalı!. Her şeyi öylesine abartmaya alışmışız ki, "öyle ya da böyle gelen bir başarıyı" hemen genelleştiriyoruz: "En büyük biziz... En iyi takım bizde... En iyi oyuncular bizde... Avrupa Şampiyonu da oluruz... Dünya Şampiyonu da..."