Osman Ünlü

İbâdet, Allahü teâlânın rızâsına kavuşmak için yapılır. Başkasının sevgisine, ihsânına kavuşmak için yapılan ibâdet, ona tapınmak olur. Allahü teâlâya ihlâs ile ibâdet etmemiz emrolundu...

Müslümân, çalışmalı, helâlden kazanmalıdır. Aldığı şeyde hakkı olanlara vermeyi, fakîrlere, garîblere yardım etmeyi düşünmelidir. Çünkü insanların iyisi, insanlara iyilik edendir...

Kelime-i tevhîdin kısaca mânâsı şöyledir: "Allahü teâlâ vardır, birdir, ortağı, benzeri yoktur ve Muhammed aleyhisselâm Onun kulu ve peygamberidir..."

İbâdetlerin en kıymetlisi, Allahü teâlânın dostlarını sevmek ve düşmanlarını sevmemektir. Allahü teâlâyı sevmenin en büyük alâmeti budur ve seven insanda bu hâl, kendiliğinden hâsıl olur...

Hiç kimseye eziyet vermemeli, zulmetmemeli, kimseyi incitmemelidir. Allahü teâlâ, zâlime "imhâl" eder yani belli bir müddet verir fakat "ihmâl" etmez...

Âlim görünen herkesin sözüne veyâ kitâbına uyarak amel etmek câiz değildir. Ehl-i sünnet âlimlerinin kitâplarından toplanmış, tercüme edilmiş fıkıh, ilmihâl kitâplarını okumalıdır...

Îmânı kuvvetli olan bir Müslümân, amellere dahâ çok ehemmiyet verir. İslâmiyetin emrettiği vazîfeleri yerine getirmek lâzım olduğu gibi, her birinin vazîfe olduğuna inanmak da ayrıca lâzımdır...

İslâmiyyet, nefsi öldürmeyi değil, kontrol altına almayı istemekte ve nefsin isteklerinden helâl olanları yapmaya izin vermekte, harâm olanlarına ise, izin vermemektedir...

İbâdetler, îmândan bir parça değildir. Ancak ibâdetlerin emir olduğuna inanmak, îmândandır. Ameldeki bozukluk, insanı dinden çıkarmaz. Emredilenleri yapamayan bir kimsenin îmânı gitmez...

Allahü teâlâ sabredenleri, iyilik edenleri, insanlara hizmet edenleri, onlara nasîhat verenleri, tatlı dilli, güler yüzlü olanları, iyi iş yapanlara yardım edenleri sever...

Peygamber efendimizin, mîlâdî 622 senesinde, Allahü teâlânın emri ile, Mekke'den Medîne'ye yaptığı yolculuğa Hicret; o seneki Muharrem ayının birinci gününe de, Hicrî sene başı denir...

Herkes, kendini hesâba çekerek, dünyada iken yaptıklarının hesâbını görmelidir. Aksi halde âhirette bu hesâbın altından kalkmak çok zor olur...

Günahlardan tövbe etmek herkese farzdır. Ancak tövbe, sadece dil ile yapılmaz. Tövbe etmek için, kalb pişman olmalı, dil yalvarmalı ve günah işleyen organ da o günahtan vazgeçmelidir...

Çeşitli sıkıntılara ve geçim darlığına düşen bir kimse, istiğfara devam etmeli ve bu hâli yani işlediği günahlarının karşılığının dünyada verilmesi hâlini de, ni'met bilmelidir, şükretmelidir...

Hu­zûr­suz­lu­ğun kay­na­ğı­nın il­ki, di­ni­ni bil­me­mek ve öğ­ren­me­mek­tir. İkin­ci­si ise, bil­dik­le­ri­ni, öğ­ren­dik­le­ri­ni tat­bik et­me­mek­tir. Zi­ra hu­zûr, Al­la­hü te­âlâ­nın emir ve ya­sak­la­rı­nı öğ­re­nip bun­la­ra uy­mak­la el­de edi­lir...

Ki­şi, a­na-­ba­ba­sı­na na­sıl mu­a­me­le e­der­se, ço­cuk­la­rı da o­na öy­le mu­a­me­le e­der­ler. "E­den bu­lur.", "Ne e­ker­sen o­nu bi­çer­sin" gi­bi gü­zel a­ta­söz­le­ri­miz var­dır...

"Ha­yır yap­mak­ta ace­le et­mek lâ­zım­dır. Te­hir ve son­ra­ya bı­rak­mak­ta, ça­buk ge­çen öm­re gü­ven­mek ve cim­ri­lik kor­ku­su var­dır..."

Bay­ram, günâh­lar­dan kur­tul­ma gü­nü­dür. Mü'mi­nin bay­ra­mı, gü­nah­la­rı­nın af­fe­dil­di­ği ve imân­la öl­dü­ğü gün­dür. Ha­ki­ki bay­ram, Rab­bi­mi­zin huzû­ru­na, yüz a­kıy­la çı­ka­bil­mek­tir.

Al­la­hü teâlâ, in­san­la­rı ba­şı­boş bı­rak­ma­mış, on­la­ra reh­ber o­la­rak Pey­gam­ber­ler, Ki­tap­lar gön­der­miş­tir. Ay­rı­ca in­sa­na, bu Pey­gam­ber­le­ri ve gön­de­ri­len ki­tap­la­rı an­la­ya­cak ka­dar da, a­kıl ve­ril­miş­tir...

Al­la­hü teâlâ­nın ihsân et­ti­ği öm­rü ve kıy­met­li za­man­la­rı fır­sat bil­me­li, de­ğer­len­dir­me­li­dir. Çün­kü bu fır­sat­lar ve kıy­met­li za­man­lar, bir da­ha e­li­mi­ze geç­me­ye­bi­lir...