Ragıp Karadayı

"Erkekleri bütün kuvvetimizle ittik, aşağıladık, en büyük düşman olarak ilân edip ezerken gözünün yaşına bakmadık."

Kulaklarımda Aylin’in “Erkek milleti değil mi?” sözleri yankılanıyordu hâlâ. Ondan aldığım gazla söylüyor, sonra da çok üzülüyordum.

"İyi de hep kinayeli konuşmalar, anlaşılması zor esrarengiz havalar estirmek nereye kadar devam edecek Jale?.."

"Bana göre hayatımızda muhabbet ve hürmet, bu iki basit kelime insan münasebetlerinde çok mühim..."

Bu sonu gelmez şüphelerim, gittikçe büyüyen sevdam, başıma daha neler açacaktı henüz kestiremiyordum.

Hacer Anne’nin elini öpüp ayrıldım… Tanju da işini bitirmiş akşam trenine kavuşmak için sabırsızlanıyordu.

İhtiyar kadın, kızı Aylin'in mektubu elinde, daldığı iç âleminden kurtarmak istercesine ayağa kalkmaya çalışırken sendeledi. 

"İşte böyle can annem! Hangi gündeyiz? Bugün ayın kaçı? Hangi mevsimdeyiz? Sorsalar bilmiyorum..."

"Yüzüm yok size karşı ama ben yine de yazıyorum, içimde kalmasın, benimle birlikte toprağın altına gitmesin diye..."

"Biz yeni nesil hep aynıyız; ha Aylin, ha Jale… fark etmez, bir tornadan çıkmış gibiyiz, yani gördüğünüz gibi böyleyiz Hacer Anne."

"A güzel kızım! 'Aylin ölmüş' dediklerinde gözlerim karardı, düşmemek için olduğum yere çömeldim!"

"Nefise Hanım da hem kalp hem de kalıp doktoruymuş meğer. Seni bu kadar tesirine aldığına göre boş biri değil..."

“İnsanlar tek bir kötü davranışınızla, bütün güzel maziyi, geçmişi siler. Allahü teâlâ ise bir tövbenizle bütün kötü geçmişinizi siler…”

"O kabiliyet nerede? Üzülünce ağlıyorum, üzülmeyince de gülüyorum kahkahalarla işte Jale'nin özeti bu..."

Kuvvetli olanın, imkânı olanın rahat yaşadığı, zayıfın ezildiği bir ahir zaman diliminden geçiyorduk.

Fotoğrafların üzerine gözyaşlarım damlayınca “Jale bu kadar da fazla oluyor...” dedim, hatıralarımı yazdığım defteri aldım...

"Durmadan albümü karıştırıyordum. Aylin ile o kadar çok fotoğrafımız varmış ki meğer. Şimdi daha dikkatimi çeker oldu..."

"Sizlere göre cahil ve haytadır bu şehrin çocukları, yoktur belki paraları ama hepsi delikanlı, gecesi sessiz, titrek adımlar atılır burada..."

"Huzur ve saadet herkesle paylaşılabilir ama acıyı, sıkıntıyı, dertleri paylaştığımız insanlar ender bulunur..."

"Ellerim titriyor daha fazla yazamıyorum. Gittikçe kuvvetim azalıyor, nefesim daralıyor, sanki son dakikalarım!.."