Rahim Er

İstanbul'un tamamı artık büyük şehir. Bu büyük şehrin bir ucu Şile'de, diğer ucu Silivir'de. Bir ucu Tuzla'da, diğer ucu Çatalca'da. Bu kadar geniş bir alanda 15 milyon civarında insan yaşıyor.

Önce Rusya, sonra İran, ardından tekrar Rusya, Türkiye'ye sattıkları doğal gaz vanalarını kıstılar. Rusya, Ukrayna ile kavgalı. Bu iki devlet çekişirken biz sıkıntıya düşüyoruz.

Yalçın Özer, rahmeti Rahman'a kavuşalı 4 yıl olmuş. Bir kere daha hayret halindeyiz. Zaman ne çabuk geçiyor yahu!.. İnsan aklı, zamanın ne olduğunu çözemedi ki geçip geçmediğini bilsin.

Yollar, köprüler medeniyetin eserleri. Eskiden Anadolu'da "körpü" denirdi, "torpah" denmesi gibi. Doğrusu bu kelimelerden zamanla onlar şimdiki söyleyişlerle yer değiştirip yanlışa düşmüşlerdi.

Eskiden kendimizi kitap okumamakla suçlardık. Kalıp söz de şuydu "bizde kitap okunmuyor ki". Bu söz el'an da edilmekte. Bununla birlikte son senelerde kitaba bir yöneliş var. Ne var ki televizyonlardaki müthiş kalite kaybı aynen kitap dünyasında da yaşanıyor. Sektör, kendini bulmadan yozlaşmayla, magazinleşmeyle, çarpıklaşmayla tanıştı.

Ne İran, ne Suriye ve ne de bir başka komşumuzla kötü olamayız. Bazı komşularımızla seneler senesi çekişmeliydik. Şu günkü barış ortamını zor yakaladık. Barışı kurmak kadar korumak da kolay değil.

Bayram öncesinde "Kuş gribi mi, biyolojik savaş mı?" diye sorduk. Yankı, tahmin ettiğimiz gibi oldu. Çok vatandaş aynı kanaatte. Şimdilerde "kuş gribi" denen tavuk, bu ülkede yüzlerce yıldır var, bundan sonra da devam edebilir. Buna rağmen birdenbire böyle bir hastalıklı olay patlak verdi. Bu musibeti kim topraklarımıza yaydı? Hakikaten göçmen kuşlar mı? O kuşlar, kaç asırdan beri ilk defa üzerimizden uçmakta? Biyolojik savaşla ekonomimiz taarruza uğradı.

Mehmet Ali Ağca, 1979'da Abdi İpekçi'yi öldürdü. 21 Yaşındaki bir üniversite öğrencisinin neden meşhur bir başyazarı katlettiği hâlâ bir bilinmez. Sebep ya çok basit veya çok karışık. Kullanıldığı ihtimali ise çok yüksek. Kim kullandı? Sorusu ise karşılıksızdır.

Gariban köylünün evinin önündeki bahçede, arsada kümes hayvanları yetiştirmesinin engellenmesini doğru bulmuyoruz. Köyler zaten boşalıyor. Oralarda kalmış 4 yaşlıyı 4 tavukla meşgul olmaktan da mahrum edersek köyler külliyen biter.

Bir medya mensubu olarak öz eleştiri zarureti hissetmekteyiz. Bir hafta-on gündür artan bir şiddetle kuş gribi haberleriyle iç içeyiz. Sabah-akşam bu haberi okuyoruz, dinliyoruz, seyrediyoruz. İtiraf etmeli ki içimiz dışımız kuş gribi laflarıyla doldu. Artık bunaldık.

Akrabalarını, komşularını muhtaçları unutma. Hastalığa yakalanma pahasına iki tavuğundan vazgeçemeyen doğulu yoksulu unutma. O yoksulun hastalıklı tavuk kafasından başka oyuncağı olmayan çocuğunu unutma.

Bu ne mene bir hastalıktır ki devirler değişir. İktidarlar değişir. Kıyafetler değişir. Paranın yeri değişir. Fakat bir türlü şifa bulmaz. Bir dış seyahat dönüşü bir makamın basınla alakalı görevlileri her kimlerse işte onlar, uçakta bir grubun gazetecilerine adeta minnettarlıklarını ifade etmişler.

Kuş gribinden ölüm vak'aları, hangi haberle çakıştı? Şu haberle "Türkiye, maganda kurşunuyla ölüm vak'alarında dünya birincisi. Daha bu "şampiyonluk, vatana-millete hayırlı olsun" demeye kalmadı ki kuş gribinden ölen çocukların haberi geldi. Üstelik de ölenler iki kardeş. Kuş gribinden ölüm yurdumuzda. Trafik kazasında zaten birinciliği kimseye kaptırmıyoruz. Dünya kupasına katılamadıysak ne gam. İşte maganda şampiyonluğu, işte trafik.

Irak'ta her şey mahvolma yolunda. Her şey, alt-üst ve her şey şirazesinden çıktı. Artık, seçim, devlet, hükümet bir şey ifade etmiyor. Etmesi için seçimin istikrar, hükümetin tedbir, devletin huzur getirmesi lazım. Ne huzur var, ne emniyet. Ne zaman hangi köşeden bir kurşun geleceği, ne zaman nerede bir sabotaj olacağı, ne zaman nerede bir intihar saldırısı yapılacağı belli değil.

Hatay'ın İskenderun ilçesinden tarih öğretmeni Yavuz Menderes Canpolat ve edebiyat öğretmeni Osman Özay'ın Fransa aleyhine birer milyar avroluk maddi ve mânevi tazminat dâvâsı açtıkları gündemden düşmemeli, hafızalarda tam yer etmeli. 29 Ekim 2005'te AİHM'e sunulan dâvâ dilekçesindeki gerekçe şudur:

Avusturya cephesinden sanki 3. Viyana kuşatması yapılıyormuş gibi bir hava yayılıyor. Avusturya hükümeti, AB dönem başkanlığını İngiltere'den aldı. Alır almaz da başbakan Wolfgang Schüssel ve Dışişleri Bakanı Ursula Plassnik vasıtasıyla dünya medyasına konuşmaya başladılar. Dedikleri özetle şu:

İnsan, şu sosyal ve ahlaki çöküntü karşısında bir ân için her şey bitti mi? diye sormaktan kendini alamıyor. İhtiras, bencillik duyguları almış başını gitmiş. Bir tarafta açlar, yoksullar, bir tarafta yılbaşı çılgınları. Kimsenin kimseyi düşündüğü yok.

Türkiye'deki toplam özel okul sayısı hâlâ 2 bini aşmış değil. Orta öğretimdeki bütün özel okul öğrencisi yüzde 2'yi bulamıyor. Köklü bir devlette, eğitimi asırlara dayanan bir sistemde bu sayılar ne kadar garip.

Davanın hissi olmaması gerekir. Ameliyata hazırlanan hekim, bir düşmanıyla da karşılaşmış olabilir. Ona düşen o ân şahsi hesap değil, insan hayatını kurtarmaktır. Ameliyatı yapacaktır. Aynı şekilde adalette de hislerle hareket olamaz. Mahkeme hey'etinin, ihsası reyini belli etmesi red sebebidir.

Batıda idealizmin ölmediği bir gerçek. Son örneği de çok taze. İspanyolların Real Madrid takımı, Kuzey Irak'ta futbol okulu açıyormuş.