Resul İzmirli

İstanbul'a ilk gelişim, Boğaz'ı, Kızkulesi'ni, Topkapı Sarayı'nı sisler arasında ilk görüşüm 1969 yılının sonbaharında olmuştu.

Ulaştırma Bakanlığı'nın "Herkes bir kere uçağa binmeli" sloganıyla desteklediği THY'de ucuz bilet uygulamasını hararetle destekliyorum. Neden mi?

Bir zamanlar -ve bir rivayet- Çinliler Türklerden korktukları için Çin Seddi denilen dünyanın en uzun ve yüksek duvarını inşa etmişler.

Bendeniz Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne girmesinden korkmuyorum. Uzun yıllar bizi Avrupalılarla kıyaslama imkanım oldu. Bu bir övünme değil tamamen gerçekçi bir değerlendirmedir.

Ne günlerdi onlar... Dört gözle beklerdik bütçe görüşmelerini. İktidarla muhalefet tam bir maç havasında girişirlerdi birbirlerine. Meclis tam bir çümbüş olurdu.

Biyoloji çağının şafağı söküyor' diyordu "Harvard Business" dergisinin son sayılarından birinde.

Almanya'dan 70'li yılların ortalarında olağan bir sokak manzarası... Bir köşede takım elbiseli, kravatlı, ellerinde Yehova Şahitlerinin broşür ve kitaplarını hiç kıpırdamadan saatlerce tutan ve sorulmadıkça kimseyle birşey konuşmayan beyaz tenli gençler..

Avrupa benim bildiğim otuz yıldır giderek yaşlanıyor. Nüfus artış hızları böyle devam ettiği takdirde 30-40 yıl sonra Avrupa'ya Avrupa dışından gelenler genç nüfus itibarıyla daha fazla olacaklar.

Onbeş gün içinde üçüncü "marka" oturumu. Sonuncusu Yürekli Danışmanlık ve Eğitim'in, Swiss Otel'de gerçekten değişik bir atmosferde gerçekleştirdiği Marka 2003 zirvesiydi.

1963 yılında üniversiteye başladım. Yani bundan kırk yıl önce. O zamandan beri Avrupa Birliği'ne üye olma meselesi ülkenin gündemindedir.

Ne pazar günüydü ama!.. Yayıncılar için seç al beğen al bir sürü manşetlik konu. Saddam yakalandı, Kıbrıs'ta seçimler, Perwez Müşerref'e suikast teşebbüsü, Galatasaray dipledi vs... İnsan her birine ahkâm kesmemek için kendini zor tutar.

Toz dumandan etrafı görememek", işte en tehlikeli durum bu. Nereye toslayacağını bilemez insan ve perişan olur.

İngiliz; insaniyet ölçülerine sığmayan gaddarlıklarla asırlarca sürdürdüğü sömürgecilik faaliyetlerine son vermek zorunda kaldığında yine bir "İngiliz siyaseti" uygulamıştı sömürgelerinden geri çekilirken.

Türkiye'nin "bilgi çağı"nı ıskalamaması için herkes gayret göstermeli. Aksi takdirde geçmişte ıskaladığımız sanayi ve teknoloji çağlarında duçar olduğumuz kötü durumları ararız gün gelir.

Hikâye Osmanlı zamanında geçmiş olmalı. Çünkü Yahudi Mişon Efendi, Kayseri'de ticaret yapmağa karar verir ve dükkanını açar.

Hizmetçi ailenin küçük ve banal giyimli kızı her zaman bir ağacın üzerinden, hizmet ettikleri aileyi gözetler durur. Hizmetçi kız ailenin küçük oğluyla çocukluk arkadaşıdır.

İnsanı faktör olarak değil, aktör olarak görmeliyiz...' Bu müthiş formülü, Sanayi Odası'nın, İstanbul'un gözde kongre merkezlerinden Cevahir Otel'de Askaynak'ın Genel Müdürü Sayın İlkay Bayram'dan duyduğumda, iki üç yıl öncesine gittim birden. Ve o hatıramı İlkay Bey de ilk defa duymuş oldu.

Türkiye merkeziyetçi yönetim anlayışından dolayı çok kaynak israf etti bugüne kadar. Herşeyin Ankara'ya sorulması sendromunun bir parçacık ortadan kaldırılması, Özal zamanında çıkarılan Belediyeler Kanunu ile mümkün olmuştu.

Rahat değiliz. Kendimizden emin değiliz. Bu yüzden endişeler kuruntular içinde kıvranıp duruyoruz.

"Türkiye'de birşeyler değişiyor artık..." Bu cümleyi bana yazdıran kişi Sayın Deniz Baykal oldu.